De Belgische politie herdenkt vandaag alle agenten die om het leven zijn gekomen tijdens hun dienst. Ook Peter Vanstalle (45) uit Beersel zal aanwezig zijn op de herdenking. Hij overleefde op 4 december 2007 een brutale schietpartij, zijn jonge collega Kitty Van Nieuwenhuysen niet. Peter getuigt nu hoe hij die fatale nacht nog altijd moet verwerken. “Ik heb lang getwijfeld of ik bij de politie zou blijven.”
Donderdag hield de lokale politie van de Zennevallei al haar jaarlijkse ingetogen herdenking aan het monument voor Kitty in Lot, op de plek waar de jonge agente 18 jaar geleden het leven liet. Nadien nam collega en inspecteur Peter Vanstalle zoals elk jaar een halve dag verlof, om samen met zijn vrouw Veerle de pijn en het verdriet te verwerken. “Het is een beetje gesleten na al die jaren, maar de dag van 4 december blijft moeilijk. Die fatale nacht blijf ik voor altijd meedragen.”
Voor Peter Vanstalle is er een leven voor en na 4 december 2007. Hij betrapte tijdens een interventie drie gangsters tijdens een homejacking. Ze namen hun wagen onder vuur: Peter raakte zwaargewond, Kitty overleefde het niet.”Ik ben een totaal andere persoon geworden na die feiten”, bekent de politieman. “Mijn vrouw kreeg een andere echtgenoot in haar leven: de man waarop ze verliefd geworden was, bestaat niet meer. Ik was na de feiten al mijn zelfvertrouwen kwijt, ook nu is dat nog niet volledig terug. Heel lang heb ik met een schuldgevoel rondgelopen. Ik sloot mezelf op, onbewust heb ik veel mensen gekwetst. Ik heb veel vrienden en kennissen verloren door mijn houding en gedrag.”
“Ik heb ook lang getwijfeld of ik bij de politie zou blijven. Maar opstappen, het politiekorps verlaten en mijn werk opzeggen, dat wou ik die gangsters niet gunnen.”
27 kogels
Wat die fatale nacht gebeurde, tart dan ook elke verbeelding. “De daders hadden een volledige lading kogels uit een Kalashnikov afgevuurd op onze patrouillewagen. Kitty, die rechts op de passagiersstoel zat, had geen enkele kans. Ik werd getroffen in mijn zijde en in mijn hand. Achteraf vernam ik dat ons voertuig 27 kogelinslagen vertoonde. Na mijn revalidatie wou ik per se de combi zien.”
Peter werd met spoed geopereerd en verbleef nadien twee maanden in het ziekenhuis. Zes maanden lang was hij arbeidsongeschikt, nadien volgden vier maanden halftijds werk vooraleer hij echt de draad weer kon oppikken. “Met de steun van de collega’s in ons korps en het stressteam van de federale politie ben ik er weer bovenop geraakt. De fysieke letsels waren één ding, mentaal was ik er ook erg aan toe. Ik kreeg een goede begeleiding: bij mijn eerste oefening op onze schietstand na de dood van Kitty kreeg ik persoonlijke bijstand…”
En toch wou Peter Vanstalle aanvankelijk opnieuw interventies doen, pas toen hij vader werd van twee kinderen, vroeg hij zijn overplaatsing aan. “Ik stel vast dat de agressie tegen politiemensen toegenomen is. Het geweld dat je met Brussel associeert, heeft zich uitgebreid naar de rand rond de hoofdstad”, zegt de inspecteur die nu als rechercheur bij de dienst Jeugd en Zeden een kantoorjob heeft.
Drie schimmen
Dat Kitty Van Nieuwenhuysen de dood liet, blijft Peter Vanstalle achtervolgen. “Zij was amper 23 jaar en pas afgestudeerd. Normaal zou ze op 1 januari 2008 ingelijfd worden bij de Leuvense politie – in haar thuisstad. Het is enkel omdat onze politiezone een tekort aan personeel had, dat ze tijdelijk bij ons ingelijfd werd. “
“Die nacht waren we samen op patrouille. In de Beerselsestraat in Lot zagen we een geparkeerde auto staan, waarvan de lichten aan en uit gingen”, reconstrueert Peter de feiten. “Toen we dichterbij kwamen, liepen drie schimmen weg. Ik vond het verdacht dat er daar midden in de nacht een Volvo stond. Ik kende de man van de dichtstbijzijnde woning, die was een Alfa Romeo-freak. We zijn een blokje omgereden, in de hoop om de weggevluchte verdachten de pas af te snijden. We vonden ze niet en keerden terug naar de hoek van de Beerselsestraat met de Zennestraat. Vanachter een haag, op twee meter van onze traag passerende politieauto, vuurden de gangsters op ons.”
“Ik raakte nog ons voertuig uit en belde om bijstand vooraleer ik door mijn knieën zakte. Ik besefte tot mijn afschuw dat Kitty het niet overleefd had, het leek een eeuwigheid te duren eer er andere patrouilles opdaagden. Een collega trof in het nabijgelegen huis een zwaargewonde bewoner in de kinderslaapkamer aan. Ismail Sacoor – de papa van atleet Jonathan Sacoor – had zich op het bed geworpen van zijn kinderen, om hen te beschermen tijdens de homejacking.”
“Twee maanden later heeft de federale politie de drie daders kunnen identificeren en arresteren. Ze waren naar het buitenland gevlucht, maar werden geklist na hun terugkeer naar ons land. Twee van hen waren al eerder terug in België. Politie en parket gokten met succes: ze wachtten tot de derde gangster ook terug was, vooraleer de drie verdachten op hetzelfde moment te arresteren. Die ontkenden elke betrokkenheid, maar via telefoontap en vezels in de gestolen Volvo waren er voldoende bewijzen voor hun schuld. Het waren zware gangsters uit Charleroi, ze hadden al andere gewapende overvallen op hun kerfstok.”
Op vrije voeten
In maart 2011 stond Peter Vanstalle oog in oog met de daders die Kitty Van Nieuwenhuysen vermoord hebben, toen hij op het assisenproces moest getuigen. “Ze kregen dertig jaar celstraf, maar zijn ondertussen alle drie al vrij onder voorwaarden. De laatste in juni 2024.”
De politieman begrijpt niet dat zo’n gangsters, ondanks hun zware strafblad, na tien jaar op vrije voeten komen. “Mijn vrouw en ik hebben dat moeten verwerken, maar voor ons heeft Justitie niet gefaald. Ik weet dat het parket heel hard werkt en er alles aan tracht te doen om zaken gedaan te krijgen. Uiteraard ben ik ontgoocheld. Mijn gezin en ik moeten, net als de andere slachtoffers, met deze beslissing leren leven. Maar ik vind toch dat bepaalde procedures herbekeken moeten worden.” (SVK)
“De man waarop mijn vrouw verliefd geworden was, bestaat niet meer”
Sinds 2021 al 35 slachtoffers
Tijdens het herdenkingsmoment in Brussel vandaag zal een minuut stilte gehouden worden voor de 35 politiemedewerkers die sinds de grote politiehervorming in 2001 om het leven gekomen zijn tijdens hun dienst. De namen van de slachtoffers zullen voorgelezen worden.
De laatste dode viel eind juni dit jaar: Guillaume Kip, inspecteur bij de Wegpolitie van Luxemburg, omvergereden door een auto bij het onderscheppen van de bestuurder van een ander verdacht voertuig. Hij bekocht het met zijn leven.2001 was het meest dodelijke jaar, met vier politiemensen die het leven lieten. Onder hen inspecteur Marc Munten van de Wegpolitie, omgekomen toen misdadigers op hem het vuur openden tijdens een achtervolging.
De meeste slachtoffers vielen bij verkeersongevallen tijdens een interventie. Maar ook de gasexplosie in 2004 in Gellingen, een tussenkomst bij echtelijke ruzie of een terroristische aanslag waren doodsoorzaken. (SVK)