Ontbijtbabbel met Wim Lybaert, televisiemaker met groene vingers: “Vorige maand zijn de alarmbellen afgegaan”

Dinsdag 23 april trekt tv-maker Wim Lybaert opnieuw de wijde wereld in met de Columbus. Niet om grootse avonturen te beleven, wel om te onthaasten, los te laten en te genieten. “Ik ben van nature eigenlijk geen ‘Columbusser’. De chaos toelaten gaat tegen mijn natuur in. En dus is dit programma een soort therapie voor me.”

door Sebastiaan Bedaux

Zonder plan en zonder voorbereiding, zo trekt Wim Lybaert in een tweede seizoen van De Columbus (Eén) opnieuw de wereld in. Hij laat zich leiden door het toeval én door zijn wekelijkse gast. Samen genieten ze van het goeie leven onderweg. Of Wim en zijn compagnon de route op hun bestemming geraken is niet zo belangrijk. Door samen in het onbekende te springen, komen ze dichter bij elkaar en ook wat dichter bij zichzelf. “Op zo’n manier reizen heeft een heilzaam effect. Normaal ben ik een planner, ik weet graag wat me te wachten staat. Maar in De Columbus kan dat niet. En dus moet ik me aanpassen. Zoveel zelfs dat mijn eigen vrouw soms zegt dat ze me niet herkent.”

Dat is toch mooi meegenomen in deze tijden van burn-outs en overvolle agenda’s. Of heb je daar niet zo’n last van?

Ik heb van nature nogal een sterk lijf en een sterk hoofd, maar ik moet bekennen dat ik vorige maand plots met twee virale infecties na elkaar te kampen kreeg en daardoor drie weken platte rust kreeg voorgeschreven. Toen zijn er wel alarmbellen afgegaan. Dat mijn lichaam daar vatbaar voor bleek, wil zeggen dat ik te diep ging. Daar ben ik enorm van verschoten. Veel mensen hadden me al gewaarschuwd voor een burn-out, omdat ik me zo kan verliezen in mijn werk. Op zondag, mijn rustdag, moet ik me zelfs inhouden om niet naar mijn bureau te gaan. Ik ben nu eenmaal een gulzige mens, zowel op professioneel vlak als privé. Ik probeer bijvoorbeeld wel op mijn voeding te letten, maar zal op restaurant nooit kiezen voor een driegangenmenu als ik vijf gangen kan kiezen. En op café kan ik ook niet één pintje drinken. Ik moet dus wel wat opletten.

Dan komt een programma als De Columbus natuurlijk van pas. Ben je tevreden?

Goh, ik vind het moeilijk om tevreden te zijn omdat ik mijn eigen fouten zie. Maar ik zie ook dat de tweede reeks volwassener is dan de eerste. Ik ben meer op mijn gemak en kan beter loslaten dan vorig jaar. We hebben voor dit seizoen voor heel verre bestemmingen gekozen, zoals Rusland, in de wetenschap dat we daar nooit zouden geraken met deze bus. Maar dat maakte wel duidelijk dat het doel van het programma niet de bestemming was, maar de reis. Vorig jaar hebben we de bestemming enkele keren bereikt, door soms gas te geven. Dit seizoen was het van bij het vertrek duidelijk dat we er nooit konden geraken, tenzij met onze verbeelding.

Je hebt een bijzonder mooie lijst van BV’s opgetrommeld voor dit tweede seizoen. En één onbekende Vlaming.

Klopt. Mijn reisgenoten zijn Jeroen Meus, Philippe Geubels, Annelien Coorevits, Stefaan Degand, onbekende Vlaming Laurens, Linde Merckpoel en Jan Peumans. Die onbekende Vlaming hebben we gedaan omdat we dat label BV zo belachelijk vinden. Met De Columbus willen we laten zien dat ook BV’s mensen zijn zoals jij en ik. Dan is het toch ook leuk als we iemand kiezen die niet bekend is. Dat is heel boeiend omdat je dan op gelijke voet begint. Als Jeroen Meus mijn bus op stapt, heb ik toch een ander gevoel. En zo’n Geubels kan me ook stress geven als hij het niet naar zijn zin heeft. Met een onbekende Vlaming heb je daar minder last van.

Je rijdt weer door prachtige plekken in binnen- en buitenland. Verwondert je dat nog?

Ik sla altijd steil achterover als ik al die natuurpracht zie op een boogscheut van België. Of in eigen land. Met Linde Merckpoel ben ik bijvoorbeeld langs de zuidkust van Engeland gereden. Bij Engeland denken de meeste mensen al snel aan een grauwe, regenachtige bestemming, maar dat land is wondermooi. Je moet je er gewoon voor openstellen. In een straal van 500 kilometer van Brussel heb je alles: een prachtige kust in Frankrijk en Engeland, uitgestrekte bossen in Duitsland, indrukwekkende natuur in Nederland. Enkel iets als de Grand Canyon hebben we hier niet. Zelfs België heeft op een zonnige dag echt een exotische kust.

De Columbus, vanaf 23 april elke dinsdag op Eén. De Columbus verschijnt komende week ook in boekvorm.