“Waarom zoeken naar wat je niet vindt, als er zoveel te vinden is dat je niet zoekt?”

Pascal Kerkhove, directeur redactie De Zondag, mijmert elke week aan de ontbijttafel over de dingen des levens.

Het kwade is sterker, maar het goede is met meer. Ik heb die prachtige zin uit het al even prachtige boek ‘De meeste mensen deugen’ van Rutger Bregman meermaals opnieuw gelezen. De eerste keer sloeg ze mij met verstomming. Zou het? Ik ben een optimist en zag mijn kijk op het leven zelden zo briljant geformuleerd. En ja, bij twintig graden op een terras in Valencia ziet het leven er altijd mooier uit, maar ook in de regen en kou van Gent blijven die woorden moeiteloos overeind. Subliem eenvoudig, krachtig schoon en zo juist. Nooit wil ik ze nog vergeten. Ze zijn een welgekomen contrast met wat we te vaak horen en zien op radio of tv en lezen in kranten, boeken of tijdschriften: niets is namelijk makkelijker dan moeilijk doen met woorden.

Het is opvallend. In de dagen voor mijn vertrek met vakantie waren de politieke onmacht en bijbehorende verwijten het favoriete gespreksthema. Wie wil het doen met wie en wie niet? Wie is boos op wie en wie niet? Wie is bang en wie niet? Sinds mijn terugkeer overheerst een ander woord alle gesprekken. Corona. Zo gaat dat met actualiteit. Groot nieuws van gisteren is plots weg als er vandaag nog groter nieuws is. Doet de overheid het goed of niet? Zijn we te bang of net niet? Mogen we nog kussen of niet? De meningen zijn even verdeeld als legio. Mijn gedacht: de ziekte is sterker, maar de geneeskunde is met meer. Zelf schud ik normaal iedereen op de redactie elke morgen een hand, dat zal ik even niet meer doen. Niet uit angst, wel uit respect voor angst. Wie bang is, is niet zwakker dan wie dat niet is. Angst is geen bewust gedrag, het is een deel van wie we zijn.

Wordt angst wel strategie, dan dreigt gevaar. De sport is daarin onverbiddelijk: wie angst heeft, krijgt slaag. We worden dus best niet nog banger dan we al zijn, zeker niet in de politiek. De liberale kopstukken Patrick Dewael en Sabine Laruelle draaien intussen verder rondjes, de koning wacht. Of hij angst voelt, weet ik niet. Zelf voel ik alleen nog onbegrip. Waarom blijven zoeken naar wat er niet is, als er zoveel te vinden is dat je niet zoekt?

Bellen we Rutger Bregman?

Maak er een fijne dag van. Reageren? pascal.kerkhove@roularta.be