Gent gaat als eerste stad in Europa praktijktests uitvoeren tegen discriminatie op de huurmarkt. Een lovenswaardig initiatief uiteraard, want of je nu Jan Janssens of Mohamed Öztürk heet, iedereen heeft evenveel recht op een leuke woning. Maar of deze maatregel de discriminatie daadwerkelijk de wereld uit zal helpen, betwijfelen we ten zeerste.
Vanaf oktober gaat een dertigtal vrijwilligers systematisch testen of er op de Gentse huurmarkt wordt gediscrimineerd. Dat gebeurt door tweemaal te informeren of een huurpand nog beschikbaar is: eenmaal door een huurder met een uitheemse naam en eenmaal door een kandidaat met een Vlaamse naam. Als de eerste kandidaat te horen krijgt dat het pand al verhuurd is, terwijl daarna aan de tweede wordt meegedeeld dat het nog vrij is, gaat het om discriminatie.
Afgewezen worden op basis van je naam: het moet verschrikkelijk zijn. Alle initiatieven om dit tegen te gaan, juichen we dan ook toe. Het probleem is evenwel dat er voorlopig geen stok achter de deur is. Wie betrapt wordt, riskeert geen boete. Er kan enkel een gesprek volgen met het gelijkekansencentrum Unia. Dit lijkt ons onvoldoende om racistische verhuurders af te schrikken.
Trouwens, als men er toch voor zou kunnen zorgen dat elke kandidaat uitgenodigd wordt voor een huisbezoek, kan de verhuurder altijd wel een smoes vinden om een ‘gekleurde’ kandidaat af te wijzen. Eigenlijk is het dus zelfs beter dat de kandidaat bij een dergelijke verhuurder niet ter plaatse gaat, want hij maakt toch geen enkele kans en verliest nodeloos tijd en geld.
Dit probleem kan enkel opgelost worden door een mentaliteitswijziging. Het wordt hoog tijd dat iedereen beseft dat zorgzaamheid en respect voor andermans bezit geen eigenschappen zijn die verbonden zijn aan huidskleur of nationaliteit. En dat je soms veel beter af bent met een huurder die het levenslicht zag in Ouagadougou dan met iemand die al zijn hele leven in de stad of gemeente woont waar je zelf geboren bent.
