Loes Van den Heuvel over politiek, dierenliefde, Spanje en haar alter ego Carmen: “Carmen is mijn missie”

Neen, ze is Carmen niet beu gespeeld. Ze staat wel open voor nieuwe uitdagingen in haar leven. Een gemeenschapscentrum in Spanje bijvoorbeeld. En de lokale politiek. Loes Van den Heuvel (61) kandideert straks voor Groen in Keerbergen. Wij hebben afspraak op haar terras te midden van het groen.

In een weide in de tuin loopt een lama rond. Een geadopteerde lama. Van den Heuvel is een dierenliefhebber. Met de wol maakt een vriendin poncho’s en sjaals. “De mensen in de buurt denken wellicht dat ik ze niet allemaal op een rij heb. De lama is al drie keer ontsnapt en dan moet ik gaan vragen of iemand een lama heeft zien passeren.” Lila, haar hondje, snuffelt verlegen aan onze benen. Ook zij is geadopteerd. “Haar oorspronkelijke naam was Kabila. Maar dat vond ik erover.”

Van den Heuvel leeft graag buiten. Ze is een zomermens, zegt ze. “De zon bezorgt mij de nodige vitaminen.” Niet toevallig vertoeft ze even graag in het zuiden van Spanje waar ze veel familie en vrienden heeft. Haar zus was getrouwd met een Spanjaard. “Ik zou er ook iets willen opstarten, een gemeenschapshuis waar gelijkgestemden kunnen verblijven, aan yoga doen, schilderen, dieren opvangen, groenten kweken, noem maar op. Ik zou graag terugkeren naar het gemeenschapsleven van vroeger. Ik gruwel van het individualisme in onze samenleving. We zijn allemaal te veel bezig met ons eigen huisje en eigen tuintje.”

Zou je graag definitief verhuizen?

Neen, zo ver ben ik nog niet. Dat laat ik aan de tijd over. Ik leef vooral in het nu. Maar Spanje zit in mijn hart.

Ben jij een reiziger?

Ja, absoluut. Maar de bestemming is ondergeschikt aan de manier van reizen. Ik zie een reis als een ontdekkingstocht voor mezelf. Vroeger deed ik vooral veel paardentrektochten in Argentinië, Senegal, Zuid-Afrika, Mali. Een tiental ruiters, een gids en een kok, een tent: heerlijk. Maar de laatste tien jaar zoek ik vooral kuren op. Dat zal met de leeftijd te maken hebben. (lacht)

Wat bedoel je met kuren?

Ayurveda: ik heb dat ontdekt in Sri Lanka en India. Ik voel me sterk aangetrokken door die manier van leven. Ayurveda betekent letterlijk: de kunst van het leven. Door middel van kruiden, voeding, meditatie en massage wordt je lichaam in balans gebracht. Je laat je minder leiden door foute input, door druk van anderen. Je leert loskomen van de ratrace van het leven.

Was dat nodig voor jou? Jij wordt vaak vereenzelvigd met de figuur die je in FC De Kampioenen speelt, Carmen Waterslaeghers.

Dat is zeker zo. Dertig jaar geleden was dat niet eenvoudig om mee om te gaan. Je wordt ineens heel populair. Je wint allerlei prijzen. Je staat voortdurend in de belangstelling. Omgaan met succes is niet makkelijk. Je ziet dat veel artiesten daarmee worstelen en zelfs een einde aan hun leven maken. Ik denk wel dat ik erin geslaagd ben ermee om te gaan. Vandaag is Carmen een tweede ‘ik’ geworden. Ik durf het zelfs mijn missie noemen. Als ik Carmen speel, maak ik andere mensen gelukkig. Dat is mooi en geeft veel voldoening.

Ik ga in oktober op de lijst staan van Groen. Ik wil de dieren een stem geven.

Ik heb wel de indruk dat het karakter van Loes haaks staat op dat van Carmen.

Neen, toch niet helemaal. In dat personage zit veel van mezelf. Die uitgesproken mening bijvoorbeeld, het energieke ook. Maar ik vertaal dat anders, stiller, meer bescheiden.

Zou Carmen je vriendin kunnen zijn?

(denkt lang na) Misschien wel, ja. Zij is eerlijk, heeft een goed hart en is heel trouw. Maar ze zou niet elke dag op mijn terras moeten zitten. Te luidruchtig. (lacht)

Heeft die rol je niet geremd in je ontwikkeling als actrice?

In de beginjaren was ik daar inderdaad bang voor. Elk jaar twijfelde ik of ik mijn contract wel zou verlengen. Mis ik niets, dacht ik toen. Maar uiteindelijk bleef ik. De sfeer in die groep zit echt goed. Ik héb ook andere rollen kunnen spelen: in het theater, in musicals.

Maar niet op televisie.

Neen, dat klopt. Of toch nadien niet meer. Je wordt blijkbaar niet meer gevraagd als je lange tijd in één rol zit. Maar ik ben niet gefrustreerd. Ik prijs me gelukkig met elke rol die op mijn pad komt. Ik treed ook regelmatig op als zangeres. Deze zomer zit ik in het programma Kom van dat dak af en dans. We gaan overal in Vlaanderen toeren met een set vol Vlaamse nummers. Ik kan mij daar echt in uitleven.

Welk genre zing jij liefst?

Rock en soul. Ik ben fan van Tina Turner. Ik kan me helemaal vinden in haar bruisende energie en overgave.

Straks komt er een vierde film van FC De Kampioenen. Waarom heb jij toegezegd?

Waarom niet? Zoals ik net zei, Carmen is mijn missie. Ik doe dat al dertig jaar. Waarom zou ik nu stoppen? Ook de andere acteurs en actrices hebben er nog zin in. En vooral: het publiek kan er maar niet genoeg van krijgen. Dat is de voornaamste reden. Voor mezelf is het belangrijk dat Carmen geen dagelijkse rol meer is. Elke film wordt met twee jaar onderbreking gedraaid. Dat zorgt voor ruimte voor mezelf.

Vrees je niet voor de film te veel?

(blaast) Dat is aan het publiek om uit te maken. Ik lig niet wakker van critici. Als je daarmee rekening moet houden, kan je niets meer doen. Wie kritiek geeft, worstelt vaak zélf met tekortkomingen.

Wat wou jij als kind worden?

Ik ging als kind al met mijn grootouders naar de opera en de operette kijken. Ik vond dat zo fascinerend: die sacrale sfeer, die kostuums, dat gebouw. De liefde voor het podium zat dus toen al in me. Aanvankelijk wou ik ballerina worden. Later dacht ik aan dierenarts. Maar uiteindelijk ben ik toch voor toneel gegaan.

Een kind krijgen, is vaak een egoïstische daad. Wie echt tevreden is met zichzelf, kan volgens mij zonder kinderen.

Vanwaar komt je passie voor dierenrechten?

Dat had ik als kind al. Een dier geeft onvoorwaardelijke liefde. Soms zeggen mensen: het is ‘maar’ een dier. Dat klopt niet. Een paard bijvoorbeeld: dat houdt de mens een spiegel voor. Een paard weet perfect hoe een mens zich voelt. Veel mensen durven die confrontatie niet aangaan. Maar wie dat toch durft, zal sneller het geluk vinden. Helaas hebben de dieren geen stem in onze samenleving. Ik wil dat veranderen: ik wil hun stem zijn. Ik hoop nu in Keerbergen iets te betekenen op dat vlak. Vroeger kon ik in mijn gemeente rondrijden met mijn paard. Vandaag durf ik dat niet meer. Ik ga in oktober op de lijst van Groen staan.

De politiek dus.

Ja. (lacht) Ik wou aanvankelijk een eigen partij oprichten. Ik was mijn geloof in de bestaande partijen kwijt. Maar toen kwam de vraag van Groen. Die partij wil harder inzetten op dierenwelzijn en de zorg voor onze planeet. Dat zijn ook mijn thema’s. Dieren zijn ook bewoners van deze planeet.

Eet jij vlees?

Neen. Vroeger moesten mensen veel vlees eten om kloek te zijn en te overleven. Vandaag zijn er voldoende alternatieven op de markt. Let op: ik ben eigenlijk flexitariër.

Hét modewoord vandaag.

Ja. Ik koop thuis geen vlees. Maar ben ik in gezelschap en wordt er vlees geserveerd, dan zal ik dat eten. Ik zal nadien wel met een groot schuldgevoel kampen. (lacht)

Jij hebt geen kinderen. Is dat een gemis?

Neen. Dat is een bewuste keuze geweest. Ik heb nooit die behoefte gevoeld.

Kinderen knippen vleugels. Is het daarom?

Misschien wel, ja. (denkt even na) Maar een kind krijgen, is vaak ook een egoïstische daad. Veel mensen doen dat omdat ze denken op die manier een leegte op te vullen. Dat is zo fout. Die leegte moet je zélf opvullen. Je moet een kind daarmee niet belasten. Er zijn trouwens veel te veel kinderen op deze wereld. Velen hebben geen ouders. We zouden beter die kinderen opvangen in plaats van ons eigen ego te bevredigen. Wie echt tevreden is met zichzelf, kan volgens mij zonder kinderen.