Die andere Syrische vluchtelingen

De beelden van Syrische vluchtelingen die in West-Europa rijen dik staan aan te schuiven om asiel aan te vragen, staan op ons netvlies gebrand. Maar ook in Syrië heerst chaos. Daar zijn miljoenen inwoners op de vlucht. Er wordt geschat dat de helft van de Syrische bevolking – 12 miljoen! – op de vlucht is. Vier miljoen zijn al naar het buitenland gevlucht, een 8 miljoen leeft in het gebied dat in handen is van de regering. Op de vlucht voor de oorlog en de praktijken van de jihadisten.

Door Willy Van Damme (willyvandamme.wordpress.com), onze man in Damascus

In de ruime regio rond de hoofdstad Damascus zijn 1,2 miljoen mensen – op een totaal van 5 miljoen inwoners – op de vlucht geslagen voor het geweld. Amar Kalo, werkzaam voor het stadsbestuur, zegt dat ze doen wat ze kunnen om de mensen op te vangen. “We proberen zoveel mogelijk voedselpakketten uit te delen. Ze krijgen er per maand drie, vooral eetwaren in blik. Ook diegenen die bij familie ondergebracht zijn, hebben recht op die voedselbedeling. Daarnaast is er ook gratis medische verzorging.”

Vooral de kwestie van kinderen die zonder hun ouders arriveren vormt een probleem, zo blijkt. Zoeken naar hun ouders is in zo’n oorlogssituatie een moeilijk karwei. De weeskinderen zitten in speciaal voor hen ingerichte opvangcentra. Ze gaan naar school en krijgen psychische hulp. Er zijn ook regelmatig sportactiviteiten. Alles om de oorlogsgruwel even te vergeten.

“Elke vluchteling in Syrië heeft recht op gratis medische verzorging”

Andere vluchtelingen vinden hun nieuwe ’thuis’ in vroegere schoolgebouwen. Een voorbeeld is het centrum Saadallah Wannous in Damascus, ooit een lagere school, waar nu 49 gezinnen – in totaal goed voor 250 personen – wonen. Hier zitten ook gezinnen tussen die al eerder gevlucht zijn voor oorlogen, zoals uit Palestina, Irak en Libanon.

Sommigen zitten in deze omgebouwde school al vier jaar te wachten tot de oorlog voorbij is.

De opvang gebeurt door de vrijwilligersorganisatie ‘Damascus Youth Voluntary Team’. Zonder vergoeding zetten ze zich dagelijks in voor de opvang van de miljoenen vluchtelingen. In overleg met het stadsbestuur en de provincie zoeken ze ook naar werk voor de vluchtelingen.

Rima Kadri, minister van Sociale Zaken: “Het is essentieel dat we de mensen die hier als vluchteling aankomen, leren om terug op eigen benen te staan. Dat ze zichzelf redden door bijvoorbeeld een microbedrijf op te richten. In veel gevallen is echter de man – traditioneel de broodwinner in een Syrisch gezin – dood en staat de vrouw er met haar kinderen alleen voor. Maar ook hen helpen we op weg. Mensen mogen niet afhankelijk gemaakt worden van de hulpverlening. Dat is voor ons cruciaal.”

In Damascus heerst grote ontevredenheid over het uitblijven van steun vanuit de internationale gemeenschap waaronder Europa. “Geen enkele westerse ngo steunt ons hier. Alleen van het Internationaal Rode Kruis krijgen we nu hulp”, stelt Amar Kalo.

Meer verhalen over de toestand in Syrië? Surf naar willyvandamme.wordpress.com