“Waarom zijn er dubbel zoveel oren als monden en wordt er zoveel minder geluisterd dan gepraat?”

Pascal Kerkhove, directeur redactie De Zondag, mijmert elke week aan de ontbijttafel over de dingen des levens.

Aan onze ontbijttafel klinkt deze ochtend weer de klassieker op zondag: wat doen we vandaag, schat? Het is lente, de terrassen lachen en de bossen wachten. Niets moet en alles kan, dus is er veel mogelijk. Maar wat als ik iets anders wil dan zij of, erger nog, helemaal niets wil? Hoe krijg ik uitgelegd dat haar wens misschien wel de vader van een mooie gedachte is, maar vandaag niet meteen mijn idee van een favoriete zondag. Praten helpt, ja. Maar doen we dat nog voldoende? En als we het doen, kunnen we dat nog? Thuis, op het werk, op café, op straat… We debatteren ons te pletter en de harde woordenstromen vliegen wild in het rond, maar horen we elkaar nog wel? Praten is (een) kunst. Het was tijdens een hoogoplopend tafelgesprek met vrienden dat deze gedachte mij overviel: waarom zijn er dubbel zoveel oren als monden en wordt er niet half zoveel geluisterd als gepraat? Woorden en zinnen werden klanken in plaats van uitgesproken gedachten. En toen werd het echt stil. Ik zag monden bewegen maar hoorde niets meer. Tot mijn stilte plots hun lawaai werd, gevolgd door de onvermijdelijke vraag: ‘scheelt er iets, Pascal’?

Niet dus, al biedt die vaststelling van toen mij deze ochtend aan onze ontbijttafel niet meteen een vluchtweg. En wat we dus doen vandaag? Ik probeer tijd te winnen en vraag of er nog een pistolet met boter en confituur mag zijn. Ja, graag. Ik denk aan een oude wijsheid: luisteren is niet hetzelfde als volgzaam je beurt afwachten om te praten. Bestaat de ideale zondag eigenlijk? De vraag stellen, is ze beantwoorden. Neen. Mag net de zondag de dag zijn waarop we zelf beslissen om te doen waar we zin in hebben? Bij voorkeur na een goed gesprek, juist… De zondagochtend als digitale detox met de smartphone op stil of, beter nog, uit de buurt.

Een goed idee, vind ik zelf.

En bestaat er iets mooier dan het luisteren naar de stilte van een dwaas?

Maak er een dag van.

Groeten,

Pascal