Guido Van Genechten: de Herman Brusselmans van de prentenboeken

Van China tot in Amerika: overal ter wereld worden de boeken van Guido Van Genechten (58) gelezen. Of beter: voorgelezen. De man uit Mol maakt prentenboeken aan de lopende band. En met succes. Ter gelegenheid van Jeugdboekenweek trokken wij met een karrenvracht vragen naar de geestelijke vader van Rikki.

Guido, je eerste kinderboek verscheen in 1995. Enig idee hoeveel je er ondertussen al gemaakt hebt?
Ik ben de tel kwijt. Echt waar. (lacht) Rond de honderd, denk ik. Ik werkte ook vaak samen met anderen en soms zorgde ik enkel voor de illustraties. Moest ik die dan ook meetellen? (lacht) Het werd wat te veel om bij te houden.

Elk jaar zorg je voor een vijftal nieuwe boeken. Je bent de Herman Brusselmans van de prentenboeken!
Ja, maar daar streef ik niet echt naar. Het gebeurt gewoon. Ik ben er dag in dag uit mee bezig, met verschillende boeken tegelijk. Enkel als de definitieve tekeningen gemaakt moeten worden, concentreer ik me op die ene taak.

Rikki is je bekendste figuurtje. Het witte konijn is wereldberoemd, maar kan je hem toch nog even voorstellen?
Het belangrijkste is toch dat Rikki ‘anders’ is. Hij heeft één oor dat slap hangt. Daarover ging ook zijn eerste boek. Het was trouwens niet de bedoeling om er een reeks mee te maken.

in Vlaanderen word ik nooit herkend, al is er eens een bus bejaarden voor de deur gestopt.

Ondertussen zijn er al 13 verhalen over Rikki, die in tientallen talen en meer dan 30 landen verschenen zijn. Heeft dat konijntje jouw carrière gelanceerd?
Dat mag je wel zeggen, ja. Het eerste boek won in 1998 de prestigieuze Prijs Stad Hasselt en werd plots internationaal opgepikt. De hele wereld kent Riki, al was mijn potjesboek ‘Mag ik eens in je luier kijken’ misschien nóg succesvoller in het buitenland. Deze week kreeg ik nog een Taiwanese versie…

Eigenlijk ben jij wereldberoemd?
Eigenlijk wel ja. Maar toch is dat abstract. Ik zit hier nu toch maar gewoon, alleen in mijn huiskamer. (lacht)

Komaan, geen straffe verhalen?
Goh, vorig jaar was ik in China en toen werd ik wel op straat aangeklampt. Plezant om eens mee te maken. Hier in Vlaanderen word ik nooit herkend, al is er eens een bus met bejaarden voor mijn deur gestopt. De plaatselijke gids heeft die mensen toen heel enthousiast getoond waar ik woon. (lacht) Boven mijn deur staat een Rikki-beeld in een oud schrijn, moet je weten.

Guido Van Genechten in China, aangeklampt door een horde fans.
Guido Van Genechten in China, aangeklampt door een horde fans.

Vind je het jammer dat je hier niet wat meer aandacht krijgt?
Nee. Ik wil ook niet te veel in de kijker staan. Mijn boeken verdienen de aandacht, niet mijn kop. Maar mag ik deze gelegenheid dan eens gebruiken om voorlezen te promoten? Het is goed voor de ontwikkeling én erg leuk.

Kunnen we bevestigen. Doe je iets speciaals voor de Jeugdboekenweek?
Niet echt. Al zijn er nu wel pas twee nieuwe prentenboeken verschenen.

Wat staat er dan op het programma?
Binnenkort trek ik naar een beurs in Bologna, later nog naar Buenos Aires en Krakau. De wereld verder veroveren! (lacht)

Ons favoriet boek van Guido Van Genechten

Ten huize Casteleyn is de eerste Rikki het favoriete boek uit het oeuvre van Guido Van Genechten. Of beter gezegd: Dirkie, de Zuid-Afrikaanse versie van het konijntje. Lola (4) is grote fan en kleine broer Frits kan het ook wel smaken – zoals je ziet op de foto.

A photo posted by bartcast (@bartcast) on

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Vier vlugge vraagjes voor Guido Van Genechten

1. Je mag één boek van jezelf uit een brandend huis redden. Welk?
De eerste van Rikki natuurlijk. En als ik nog tijd heb, neem ik ook Kleine Kangoeroe mee. Ook dat boek was een mijlpaal voor me.

2. Wat is de leukste reactie die je al kreeg van een lezer(tje)?
De reacties die ik krijg, komen meestal van de mama’s. (lacht) Zo kreeg ik onlangs nog een mailtje van een jonge moeder over De Wiebelbillenboogie. Elke avond moest ze het voorlezen én het bijhorend dansje doen. Maar sinds kort neemt ze dat boek ook altijd mee naar haar moeder in het rusthuis. En ook daar dansen ze nu de wiebelbillenboogie. Fantastisch toch?!

3. Welk kinderboek had je graag zelf geschreven?
Ik ben een erg grote fan van Max Velthuijs, vooral zijn boek Kikker en het vogeltje is onovertroffen. Het gaat over de dood, een moeilijk thema, maar toch raakt het de juiste snaar.

4. Waar droom je nog van?
Het ultieme prentenboek. De drive om dat te maken, houdt me aan de gang. Zie het als een wortel die voor mijn neus hangt…

Wedstrijd: Win een beestig Rikki-pakket!

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier