TV-maker Sven de Leijer: “Sinds ik alleen woon, heb ik nog nooit een kerstboom gezet”

De dagen voor Kerstmis worden door heel wat werkende mensen gebruikt om rustig even uit te bollen en zich schrap te zetten voor de eindejaarsfeesten. Maar voor tv-maker Sven de Leijer is dit op professioneel vlak de drukste periode van het jaar. Hij brengt namelijk Vrede op aarde. “De opnames voor dat programma lopen nog tot 30 december. Dan wordt het hoog tijd voor vakantie!”

Voor het derde jaar op rij al mag Sven de Leijer – de man die het beroep van publieksopwarmer tot een kunst verhief – Vrede op aarde brengen. En dat vanaf vanavond laat, op Eén. Zoals gewoonlijk heeft Sven weer een heel jaar lang veel te veel televisie gekeken en blikt hij feestelijk, met de glimlach en met een vette knipoog terug op 2019. “We trokken ook weer naar onze chalet in de Ardennen. Met een geweldig toffe jury overigens.”

Je hebt Jan Peumans weer weten te strikken als juryvoorzitter. Hoe belangrijk is die man voor je programma?
Zeer belangrijk. De voorbije twee seizoenen van Vrede op aarde was Jan Peumans nog voorzitter van het Vlaams Parlement, maar dit jaar is hij gestopt. Nu is hij dus meer dan ooit de voorzitter van de chalet. Ik merk ook dat hij elk jaar groeit in die rol. Indien mogelijk is Jan dus nu nog beter dan de voorbije twee jaar. Ik vond hem ook altijd al een hoopgevend figuur, als politicus die over de partijgrenzen heen moest werken en nooit een blad voor de mond nam. Ik ken weinig mensen die geen sympathie voor die man hebben. Maar de andere juryleden zijn ook toppers: van comedian Wouter Deprez en radiomaakster Siska Schoeters tot Wim Lybaert en Margriet Hermans. In het begin is het altijd even spannend om te zien of het klikt tussen die mensen, maar na een paar uur wist ik: dit zit goed.

Vrede op aarde lijkt al een vaste waarde geworden in de eindejaarsperiode. Merk jij dat ook?
Ja, en dat is geweldig tof. Als je een derde reeks maakt van een programma, liggen de mensen daar vaak niet meer wakker van. Maar met Vrede op aarde ligt dat anders. Ik zette laatst een foto van de chalet op Instagram en kreeg daar immens veel reactie op. Ik voel dat het leeft, ook al is het een programma dat slechts twee weken per jaar op televisie komt. Ik denk dat er genoeg ellende op tv komt en dat mensen ook wel behoefte hebben aan no-nonsense amusement.

In Vrede op aarde blik je terug op 2019. Wat viel jou op?
Hoe de jeugd zich ingezet heeft voor het klimaat. Dat vond ik dit jaar heel opvallend en indrukwekkend. Die klimaatjongeren hebben echt wel iets in gang gezet. Ik merk dat in mijn eigen omgeving ook, waar het bewustzijn rond klimaat met de week groeit. Heel goed nieuws vind ik dat.

Je hebt zelf ook een bijzonder 2019 achter de rug. Je quiz Donderen in Keulen is nog maar net afgelopen en je mag alweer aan Vrede op aarde beginnen.
Op dit moment kom ik veel op televisie, dat klopt. Je moet weten dat ik heel lang koppig ben geweest en vaak nee heb gezegd tegen programma’s die me aangeboden werden. Maar op een bepaald moment kreeg ik steeds de boodschap: doe je ding maar. En dan ga je er natuurlijk voor. Met als resultaat dat ik nu veel doe op het tv-scherm, terwijl ik altijd ook veel achter de schermen heb gewerkt. Toevallig komt dat tv-werk nu allemaal samen, maar ik ben daar heel nuchter in, over twee jaar zal het misschien weer wat minder zijn. Op tv komen is fantastisch, maar ook zo vluchtig. En ik ben me zeer bewust van het feit dat het zomaar kan keren.

Kerstmis staat voor de deur. Ben je een grote fan van die feestdag?
Ik hou wel van die periode, maar dan vooral als tv-maker. Voor mij is dit de drukste periode van het jaar. En een kerstboom zet ik al jaren niet meer. Sinds ik alleen woon, heb ik volgens mij nog nooit een kerstboom gezet. Terwijl ik als kind verslaafd was aan Kerstmis. Ik wilde elk jaar een nieuwe boom met nieuwe ornamenten. Mijn ouders moeten honderden euro’s hebben uitgegeven aan telkens nieuwe ballen en pieken.

Vrede op aarde, vanaf vanavond twee weken lang (telkens van zondag tot donderdag) op Eén.

Reisgidsen en planten

“Wat ik graag zou krijgen voor Kerstmis? Ik heb dit jaar een aantal reisgidsen gevraagd omdat ik op vakantie heb gemerkt dat reisgidsen mij doen dromen. Ik hoef daarvoor nog niet eens naar dat land te gaan. Zo’n Lonely Planet, daar word ik wel gelukkig van. En ik denk dat ik die van Thailand en Laos krijg. Daarnaast heb ik ook een paar planten gevraagd. Liefst planten die niet te veel zon nodig hebben, want ik slaag er nog in om een cactus dood te laten gaan.”

Een bos in de Ardennen

“Wat je mij mag wensen voor 2020? Het is een redelijk saai antwoord, maar alles begint met een goede gezondheid. Voor de rest zou het ongelooflijk fijn zijn als alles kan blijven zoals het is. Ik amuseer mij enorm goed en zou dat graag nog even volhouden. Daarnaast zou ik graag een lap grond of een stukje bos kopen, liefst in de Ardennen. Ik zoek daar al heel lang naar en misschien wordt 2020 het jaar waarin dat gebeurt. Niet om een huis op te bouwen, maar om even naar te kunnen ontsnappen. Om mijn tent op te zetten en even helemaal weg te zijn van de wereld. In een Ardens bos rondhuppelen doet me altijd heel veel deugd.”