Ontbijtbabbel met muziekicoon Willy Sommers: “Ik geloof dat ik populairder ben dan ooit tevoren”

Willy Sommers glundert aan de ontbijttafel, zoveel is duidelijk. En geef hem eens ongelijk. Afgelopen vrijdag kwam zijn nieuwe plaat uit, hij stond deze zomer op haast elk Vlaams podium, schittert straks weer op het Schlagerfestival én is dit najaar op tv te zien in Het huis van Eric Goens. “Of dit het hoogtepunt is van mijn carrière? Ik denk het eerlijk gezegd wel.”

Een dikke twee weken geleden vierde Willy Sommers zijn 67ste verjaardag. Pensioengerechtigd heet dat dan. Maar daar heeft de Zeven anjers, zeven rozen-zanger – een plaat van ondertussen 48 jaar oud! – geen uitstaans mee. Sterker nog, het Willy Sommers-heelal blijft maar uitdeinen. Een nieuw album, een optreden in een opmerkelijk tv-programma, een hoop zeer gesmaakte festivalshows. En dat allemaal met dank aan Pukkelpop 2018, waar een nieuwe wereld openging voor de sympathieke Brusselaar. “Je kunt je niet voorstellen wat Pukkelpop voor mij betekend heeft. Deze zomer stond ik op de Gentse Feesten en op andere festivals waar ik vroeger nooit uitgenodigd werd. Ik speelde zelfs op een mini-Tomorrowland in Waregem voor 5.000 of 6.000 jonge gasten, die al mijn nummers meebrulden. Ook krijg ik nu al boekingen binnen voor het jaar 2021, en dat dankzij die Pukkelpop-show van vorig jaar. Afgelopen weekend, toen Pukkelpop doorging, heb ik toch nog even over dat optreden nagedacht. Een uniek moment in mijn carrière.”

Het lijkt wel alsof je alomtegenwoordig bent.

Mijn mama, die ondertussen 91 is maar mijn carrière nog altijd volgt, zei me laatst dat ik populairder dan ooit tevoren ben. En ik geloof dat dat ook zo is. Overal trek ik een massa volk. Ik heb er eigenlijk geen verklaring voor. Ik werk daar natuurlijk hard voor, maar het blijft toch een raar gegeven, die enorme populariteit. Zo lang dat zo blijft, kan ik natuurlijk niet stoppen. Maar momenteel hoop ik vooral dat mijn nieuwe album – mijn eerste trouwens bij mijn nieuwe platenmaatschappij – goed scoort. In de hal van hun gebouw hangen gouden platen van onder andere Gers Pardoel en Paul Michiels. Ik wil daar ook tussen hangen. Laat ons hopen dat dat lukt.

Vertel eens wat over die plaat. ‘Sommers of ‘69’ is een ode aan je eerste coverband in 1969?

Klopt. In 1969 speelde ik in de coverband The Yeats, die in het Brusselse vrij gekend was. We speelden nummers van The Beatles, The Stones, CCR, The Kings. Eind 1970 stonden we zelfs in het voorprogramma van The Pebbles. Het leek me wel een leuk idee om voor het eerste album bij mijn nieuwe platenlabel terug naar die tijd te gaan en twaalf bekende nummers uit het jaar 1969 te vertalen en daarmee de studio in te duiken. Het resultaat is een album vol nostalgische popmuziek, fantastisch geproduceerd door Hans Francken. Zijn idee was om alles live te spelen en in te zingen, zonder computeraanpassingen. Voor mij is het ooit zo begonnen, dus ik vond dat een geweldig idee.

Welk nummer mocht daar zeker niet op ontbreken?

Eeuwige dromers, dat is een vertaling van Daydream Believer van The Monkees. Dat moest er zeker bij. Dat was ook de eerste single van dit album. En Je brengt me van de wijs, gebaseerd op Judy in disguise, is een andere favoriet van me. Maar eigenlijk ben ik blij met alle twaalf nummers. Meestal heb je er wel eentje bij dat je verveelt, maar dat is nu niet het geval. Het is echt een mooie productie, met dank aan Hans.

Wat is eigenlijk jouw favoriete muziek? Waar luister jij in de auto naar als je terugrijdt van een optreden?

Ik ben opgegroeid in de jaren ’60 met de muziek van The Beatles en The Rolling Stones. Dat zijn mijn roots. Hey Jude vind ik een ronduit fantastisch nummer. En op het podium durf ik af en toe eens I can’t get no satisfaction te spelen. Maar ik luister ook wel graag naar meer hedendaagse artiesten, zoals Ed Sheeran. Of Robbie Williams. Cd’s van Elton John heb ik ook in de wagen liggen. Zulke muziek durf ik ’s nachts al eens opzetten op weg naar huis.

Het nieuwe album van Willy Sommers, ‘Sommers of ‘69’, is nu te koop.