Op ontdekking in Cantabrië, een heerlijk en authentiek stukje Noord-Spanje: perfect huwelijk tussen berg en zee

Noord-Spanje is zoveel meer dan Spaans Baskenland. Ook de kustregio’s Asturië en Cantabrië zijn meer dan de moeite waard, ze zijn grillig uitgesneden langs de immer onstuimige Atlantische Oceaan. Wij trokken naar Cantabrië, waarbij we badplaats Santander als startplaats bezigden voor een fascinerende tocht langs woeste Atlantische kusten, bergachtige binnenlanden, ruw geboetseerde vissersdorpen en pittoreske middeleeuwse steden.

Door Igor Vandenberghe

De zilte Atlantische Oceaan geeft Cantabrië kleur. Dat blijkt ook in Santander, onze eerste uitvalsbasis én de hoofdstad van de autonome regio Cantabrië. Gelegen aan een uitgestrekte baai is Santander zowel badplaats als drukke havenstad. Beide segmenten worden gelukkig netjes van mekaar gescheiden. Mijn hotel bevindt zich in een toeristische zone, pal aan het strand. Het wondermooie zicht op de uitgestrekte baai krijg ik er zomaar bij. Al is er weinig tijd om te chillen, want daar wacht al een geleid bezoek aan de binnenstad. De stad strekt zich ietwat lui uit langs de baai, met een modern centrum, zuinig opgefleurd met enkele 18de en 19de eeuwse elementen. Achter de vele 20ste eeuwse gebouwen gaat trouwens een drama schuil: in 1941 legde een allesvernietigende brand meer dan de helft van het historische centrum in as. Als bij wonder viel er slechts één dode.

Het is heerlijk kuieren langs de strandboulevard die zich uitstrekt tussen de Playa de los Bikinis en het centrum. Eenmaal in het centrum gearriveerd, wip ik binnen in het Centro Botin of het lokaal cultuurcentrum. Dit gebouw is sinds zijn oplevering – in 2017 – dé visuele attractie langs de strandboulevard van Santander. Het aanbod omvat een mix van film, cultuur en tijdelijke tentoonstellingen. De Centro Botin verwijst naar de lokale mecenassen, de Botin-familie van de Banco Santander. Ik upgrade even later mijn bezoek met een boottocht in de baai van Santander. Leuk meegenomen voor al wie de stad vanuit een ander perspectief wil ontdekken.

Een woeste kustlijn

De volgende ochtend trek ik noordwaarts, waarbij de kronkelende kustlijn garant staat voor het ene adembenemende vergezicht na het andere. Wie van diep uitgesneden baaien en eenzame zandstranden houdt, is hier perfect op zijn plaats. De weidse stranden liggen in Cantabrië meestal verscholen achter immense duinengordels of groene heuvels. Net als aan onze Belgische kust waait er ook hier regelmatig een fris windje. Goed om te weten: het klimaat in Cantabrië is het jaar door te vergelijken met dat van onze Belgische kust. Verwacht in Cantabrië zeker geen ‘costa-toestanden’. Gelukkig maar, want hier is authenticiteit hét sleutelwoord.

Zo ook bij mijn stop in het pittoreske vissersdorp Comillas. Ietwat landinwaarts bevindt zich El Capricho, één van de meest bizarre woningen – of beter geschreven: minipaleizen – die ik ooit heb bezocht. De architectonische mengelmoes van middeleeuwse, Catalaanse en Moorse elementen zorgt ervoor dat El Capricho er van buiten uitziet als een sprookjeshuis. En dan heb je de fascinerende binnenkant – vol speelse elementen – nog niet gezien. El Capricho werd ontworpen door de befaamde architect Gaudi, ook bekend van zijn vele fantasieprojecten in Barcelona.

Hoog Instagramgehalte

Tegen lunchtijd arriveer ik in Santillana del Mar, volgens enkele reisgidsen één van de mooiste dorpen van Spanje. Toegegeven, dit middeleeuws dorpje heeft een hoog Instagramgehalte. De vele pittoreske straten en stegen zijn volgestouwd met knap gerestaureerde bouwwerken die vele eeuwen in de tijd teruggaan. Vlakbij vind je het wereldberoemde grottencomplex van Altamira. Net als in Lascaux (in Frankrijk) is de echte grot al vele jaren gesloten, waardoor we het met een perfecte kopie moeten doen. Maar mochten we niet beter weten, dan zouden we het nooit gemerkt hebben.

De regio is overigens bezaaid met grotten en spelonken. Het merendeel kan door toeristen worden bezocht. Ik pik er de Cueva El Soplao uit, één van de populairste grotten in Cantabrië. Hier geen rotsschilderijen als in Altamira, maar een lange druipsteengrot vol lichtjes betoverende stalagmieten en stalactieten. De lusvormige wandeling is ongeveer anderhalve kilometer lang.

Panorama’s à volonté

Cantabrië staat voor natuur, met het Parque Nacional de los Picos de Europe – één van de grootste nationale parken van Europa – als absolute topper. Het park strekt zich uit over maar liefst drie regio’s, te weten Cantabrië, Asturië en Castilla y Léon. Deze bergachtige streek is ook de thuishaven van de beroemde Cabrales-kaas. Geen proeverij voor mij, maar een pittige autorit die mij dwars door het kloppend hart van dit natuurpark voert. De ene keer rij ik langs diep uitgesneden kloven, de andere keer over gekartelde bergruggen. Daartussenin groene dalen, ruwe bergtoppen en eenzame bergdorpen.

Aan panoramische vergezichten geen gebrek. Voor het mooiste zicht neem ik een kabelbaan, meer bepaald de Téleférico de Fuente Dé. Deze leidt me van 1.072 m tot een hoogte van 1.823 m. Daar geniet ik van de indrukwekkende omkadering vol dreigende bergpieken en eeuwige sneeuw.

Op bedevaart

Op mijn voorlaatste dag pik ik te voet een stuk van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela mee. De belangrijkste route is de Camino Francés, die vanuit Frankrijk over de Pyreneeën naar het graf van de apostel Jakobus in Santiago de Compostela leidt. Onderweg houd ik halt in het klooster van Santo Toribio, één van de vijf plaatsen in het christendom – net als Rome en Jeruzalem – die eeuwigdurende aflaten mag schenken. Geen aflaat voor mij, wel een gezellige babbel met Guillaume en Adrien, twee Franse pelgrims die mij vol trots hun pelgrimsboekje vol afgestempelde tussenstops tonen. Beide heren kwamen mekaar toevallig tegen en trekken sindsdien te samen op richting Compostela. Tijdens onze ontmoeting waren ze al twee maand onderweg. ’s Avonds in het hotel vertellen ze me honderduit over hun leven onderweg. De volgende ochtend trekken ze in de striemende regen verder, terwijl ik word opgepikt door een taxichauffeur die mij terugvoert naar mijn huurauto. Slow travel versus fast travel . Wist ik op dat moment – in het najaar van 2019 – veel dat de wereld in 2020 helemaal in slow travel-modus ging gaan.

Praktisch

DE REISWEG
Wij vlogen met Iberia via Madrid naar Santander. In normale tijden zijn er dagelijks verschillende vluchten tussen Brussel en Madrid en tussen Madrid en Santander.
HUURAUTO
De beste manier om Cantabrië te verkennen, is per huurauto. Die kan je huren op de luchthaven van Santander.
OVERNACHTEN
De regio Cantabrië beschikt over een breed aanbod aan hotels. Zoek hier geen all-inhotels, maar charmehotels. Onderweg sliep ik zelfs in een voormalig klooster, omgebouwd tot een 4*-hotel.
NUTTIGE WEBSITES
Meer info over Cantabrië: www.turismodecantabria.com
Over de pelgrimsroute: www.caminolebaniego.com
Meer info over Spanje: www.spain.info

Volg de coronamaatregelen. Cantabrië kleurt nog altijd rood.