Jasper Stuyven wint Milaan-Sanremo en oogst wat hij al jaren zaait

SANREMO Alaphilippe. Van Aert. Van der Poel. De Grote Drie. Zij zouden alle voorjaarsklassiekers inpalmen. Reden: ze zijn te goed. Niets van. Milaan-Sanremo werd gisteren gewonnen door Jasper Stuyven. Onze 28-jarige landgenoot oogst eindelijk wat hij al sinds 9 augustus 2009 aan het zaaien is: het allerhoogste bereiken.

Zowat alles heeft Philippe Gilbert in zijn carrière al gewonnen. Honderd profzeges (!) staan er op zijn palmares. Een wereldtitel, klassiekers, rittenkoersen, etappes in grote ronden… Eén zege ontbreekt: La Primavera , één van de vijf Monumenten in de wielersport. Gilbert maakte er zelfs een hashtag op zijn sociale media over: #striveforfive. “Milaan-Sanremo winnen, is als een gekke droom”, zei hij ooit. Gisteren moest de 38-jarige Ardennees bij zijn 17de deelname vrede nemen met een plek in de anonimiteit: 72ste. Eind 2022 beëindigt Gilbert na 20 jaar zijn carrière. Sanremo zal hij nooit winnen, maar we zijn ervan overtuigd dat hij hier en daar nog een nummer zal opvoeren.

Er zijn wel meer renners in het peloton die Milaan-Sanremo nog nooit konden winnen. Peter Sagan bijvoorbeeld. Gisteren haalde hij voor de zevende keer de top vijf. Wakker zal de Slovaak er niet van liggen. Na zijn positieve coronatest van eind januari en zijn matig optreden in de Tirreno moet dit een opsteker zijn. Sagan rijdt nu de Ronde van Catalonië. Hem zien we begin april terug in de Ronde.

Caleb Ewan vloog

Ook Mathieu van der Poel heeft bij zijn tweede deelname Milaan-Sanremo niet kunnen winnen. Hij was de voorbije weken nochtans veruit de sterkste renner in het peloton, maar gisteren stak hij er niet bovenuit. Integendeel. Het waren Julian Alaphilippe en Wout van Aert die op de Poggio de forcing voerden. Een kloof slaan, lukte echter niet. Daar was één renner in de kopgroep verantwoordelijk voor: Caleb Ewan, op basis van de voorbije twee jaar de snelste sprinter van het pak. Ewan vloog en dat hadden De Grote Drie natuurlijk ook gezien. Zij beseften dat winnen een moeilijke bevalling zou worden. Na de Poggio troepte alles samen en werd er naar elkaar gekeken. Het was het sein voor de durvers.

De grootste durver was echter Jasper Stuyven. Snel in de sprint, maar niet snel genoeg om Ewan en co te verslaan. En dus viel hij aan, op 2,5 km van de finish. Alleen Søren Kragh Andersen kon de brug maken, maar Stuyven was de slimste. Hij koos het wiel, kwam er op tijd uit en bleef Ewan en co nog net af. “Liever alles of niets spelen en met lege handen eindigen, dan met de groep sprinten voor plaats vijf tot tien. Waarschijnlijk lukt dit maar één of twee keer op de tien, maar het pakte goed uit. Dit is de mooiste zege uit mijn carrière.”

Ook in het Waasland werd gejuicht. “Ik zei deze week tegen Jasper: iedereen gaat naar die drie kijken, probeer op de verrassing te spelen . Jasper heeft dat fantastisch gedaan”, vertelt Michel Geerinck, sinds deze winter de trainer van Stuyven, die eerder al Kuurne-Brussel-Kuurne en de Omloop won. Het doel? Een Monument. Geerinck: “Dat werd meteen duidelijk toen we afgelopen winter ons eerste gesprek voerden. Jasper zei: ik wil daar alles voor doen en alles voor laten, dus hoe kunnen we dat bereiken? Jasper is iemand die vijf cijfers achter de komma kijkt. Hij wil het allerhoogste bereiken. Daarom doet hij aan topsport.”

Anders getraind

Stuyven heeft duidelijk naar deze periode gepiekt. Via een hoogtestage op de Teide, een trainingskamp met Trek-Segafredo in Calpe en het Vlaams openingsweekend trok hij naar Parijs-Nice, waar hij de puntjes op de i zette. Met dank aan enkele kleine aanpassingen in zijn schema’s. Geerinck: “In functie van de klassiekers deed hij iets langere, rustige duurtrainingen met op het einde telkens een hogere intensiteit. (grijnst) Het is nu te makkelijk om te zeggen dat het dankzij mij is dat hij Sanremo wint. Neen, dit voelt gewoon heel goed. Ik ben trots op Jasper.”