Panini van de week: Marco van Basten, de eenvoudigste weg is vaak de beste

Paninistickers: in aanloop naar een EK of een WK duikt de rage telkens weer op. Niet alleen bij kinderen, maar ook volwassenen proberen vaak een gans album vol te verzamelen. Zelf zijn we ook fan. Uit nostalgie bespreken we daarom elke donderdag een sticker tot aan de start van EURO 2016 uit het rijke verleden van de Europese kampioenschappen. Voor aflevering elf kloppen we aan bij onze Noorderburen. Marco van Basten trapte in 1988 met een onwaarschijnlijke treffer twee WK-trauma’s aan diggelen.

“Wat een weergaloos doelpunt”. De Nederlandse commentator schreeuwde het uit in het olympisch stadion van München die 25^ste juni 1988. Marco van Basten had zonet Nederland even voor het uur op een beslissende 2-0 voorsprong gebracht. Vanuit de positie waarin San Marco stond leek hij een voorzet te moeten trappen nadat hij vrijgespeeld werd door Arnold Mühren, maar hij nam de bal in één tijd op de slof en verschalkte zo doelman Dasajev. De Sovjet-Unie lag in de touwen. Oranje kon zijn eerste grote internationale trofee vieren. De twee verloren WK-finales van 1974 en 1978 waren even vergeten.

Enkelblessure

Dat het net Van Basten was die het beslissende doelpunt scoorde hadden weinigen voor de start van het EK in West-Duitsland verwacht. De Utrechtenaar was het jaar voordien na enkele wonderseizoenen bij Ajax verhuisd naar AC Milan, maar kwam daar nauwelijks aan spelen toe door een enkelblessure, een letsel dat later trouwens voor een vroegtijdig einde van zijn carrière zou zorgen. Bovendien stond hij vooraan helemaal in de schaduw van de ster van het elftal: Ruud Gullit. Dat bondscoach Rinus Michels voor de eerste groepswedstrijd tegen de Sovjet-Unie de voorkeur gaf aan John Bosman lag dus in de lijn van de verwachtingen. “Ik had er totaal geen probleem mee”, vertelde Van Baste daar later over. “Ik beschikte niet over de juiste vorm. Ik  bekeek het gewoon en wachtte het juiste moment af om mijn kans te grijpen.”

Dat moment zou vlugger komen dan verwacht. Nederland verloor zijn eerste groepswedstrijd en moest vol aan de bak tegen Engeland om de kansen op een plek in de halve finales gaaf te houden. Michels besloot daarom Van Basten in de strijd te gooien. Een gouden wissel, want de spits bedankte met drie doelpunten. “Een kantelmoment”, bestempelde de sierlijke aanvaller het. “Zowel voor mezelf als voor de ploeg. Vanaf dan verliep alles veel vlotter.”

Voorbij de aartsrivaal

Na een zuinige 0-1 zege tegen Ierland kwam Nederland tegenover een oude bekende te staan in de halvefinalewedstrijd: West-Duitsland, de ploeg die de titel op het WK van 1974 had weggekaapt voor de neus van onze Noorderburen en waartegen ze sinds 1956 niet meer gewonnen hadden. De partij in Hamburg tussen de twee aartsvijanden ging lange tijd gelijk op tot de thuisploeg via Lothar Matthäus een strafschop benutte. Maar even later kreeg Nederland ook een penalty – net als die van West-Duitsland discutabel – waardoor Erwin Koeman de bordjes gelijk hing. De wedstrijd was gedoemd op verlengingen af te steven tot Jan Wouters Van Basten lanceerde die zijn vaste bewaker Jurgen Kohler aftroefde en de bal voorbij doelman Eike Immel gleed.

Fantastisch gevoel

Een levensbelangrijke treffer die echter volledig in de schaduw stond van kunstwerkje dat hij enkele dagen later tegen de Sovjet-Unie tot stand bracht. “Ik kan er veel verhalen over vertellen, maar het was gewoon een fantastisch gevoel”, aldus Van Basten. “Je hebt een dosis geluk nodig, maar ik was moe en koos in plaats van een controle en te dribbelen voor de eenvoudigste oplossing: schieten. Al begreep ik niet goed wat er gebeurde.”

Wat er zich daarna afspeelde bij de terugkeer van de ploeg in Nederland was nog onbegrijpelijker. De weg tussen de luchthaven in Eindhoven en Amsterdam waar de ploeg gehuldigd werd op de grachten was helemaal oranje gekleurd. Woonboten zonken haast helemaal onder het gewicht van de  vele fans, overal sprongen mensen in het water. En het feest ging nog een hele tijd door. Misschien een voorsmaakje voor wat er binnen twee maanden in Brussel staat te gebeuren als de Rode Duivels terugkeren van EURO 2016?