Gouden Schoen Tessa Wullaert is de grote ster van het Belgische vrouwenvoetbal: “Ik wil overal de beste zijn”

Zeggen dat Tessa Wullaert het Belgische vrouwenvoetbal op de kaart zette, is overdreven. Maar toch. Wie leidde de Red Flames naar hun eerste EK ooit? Wie won de eerste Gouden Schoen voor dames? Inderdaad, de 24-jarige spits uit West-Vlaanderen. En mooi meegenomen: Wullaert spreekt zoals ze speelt: rechttoe rechtaan.

Ze is net voorgesteld als ambassadrice van Special Olympics als we elkaar ontmoeten. Iets waar ze heel fier op is. “Dit is heel persoonlijk voor mij. Ik heb een pleegbroer van twaalf met een mentale beperking. Hij voetbalt bij de G-ploeg van Zulte-Waregem. Ik wéét wat sport voor hem betekent. Vandaar dat ik dit wou doen. Voetbal is zijn leven. Hij volgt ook op de voet wat ik doe. Als ik eens een training van hem kan zien, dan is hij meer met mij bezig dan met de bal.” (lacht)

Wullaert is dan ook een grote ster in het vrouwenvoetbal. Ze begon op haar vijfde bij FC Wakken, maakte kennis met eerste klasse bij het toenmalige Zultse VV en won vervolgens alles wat er in België te winnen valt met Anderlecht en Standard. Twee zomers geleden verhuisde ze naar de Duitse topclub Wolfsburg waar ze haar prijzenkast aandikte met twee bekers, een titel én een Champions Leaguefinale. Dat zij de eerste Gouden Schoen voor dames won, was voor niemand een verrassing. En het orgelpunt moet nog komen: het EK in Nederland halfweg juli.

Wat is daar de ambitie?

We starten als underdog. Landen als Duitsland, Frankrijk en Nederland hebben iets meer kwaliteiten. Maar als wij ons spel spelen, verdedigen in blok en snel counteren, dan kunnen we voor een verrassing zorgen. Anderzijds: we hebben niets meer te bewijzen. Ons objectief is bereikt: België speelt voor het eerst een EK. Dat is al historisch.

Sporza die de EK-wedstrijden live uitzendt, een docureeks op één, een eigen Gouden Schoen: krijgt het vrouwenvoetbal eindelijk de erkenning die het verdient?

(twijfelt) We staan op een keerpunt, dat wel. Maar wat viel er vroeger te schrijven over het vrouwenvoetbal? Kan jij, op Femke Maes na, iemand noemen die internationaal iets gepresteerd heeft? Ik zou dus niet zeggen ‘eindelijk’. Je moet presteren als je aandacht wil krijgen. Dat doen we nu, en dan komt die erkenning ook.

Amper twee jaar geleden kwamen vrouwen alleen in beeld voor de Gouden Pump, de prijs voor mooiste voetballersvrouw. Vond je dat normaal?

Neen, dat irriteerde mij wél. Ik vond dat belachelijk. Ik heb daarom jaren niet naar de Gouden Schoen gekeken. Als die vrouwen in beeld willen komen, moeten ze maar meedoen aan een missverkiezing. Daarom is onze Gouden Schoen zeker een mijlpaal. Maar ik ben realistisch. Als we die aandacht willen vasthouden, moeten we presteren.

“Belgen zijn preutser dan Duitsers. Bij Wolfsburg komen materiaalmannen en dokters gewoon de kleedkamer binnen. Dat is not done bij de nationale ploeg.”

Maak jij je kinderdroom waar?

O neen, totaal niet. Ik ben pas beginnen dromen van een leven als prof toen ik van Anderlecht naar Standard overstapte (in de zomer van 2013, red.). Ik wou als kind vooral voetballen omdat dat leuk was. Ik heb nooit iets anders gedaan. Dit is mijn leven. Al vond ik ook school belangrijk. Vooral omdat ik de eerste van de klas wou zijn. (zwijgt even) Ik kan moeilijk het succes van iemand anders verdragen. Dat klinkt raar, zeker? Ik wil altijd en overal de beste zijn.

Is dat niet eigen aan toppers?

Misschien. Maar soms is dat ergerlijk. Onlangs nog: mijn vriend en ik spelen een wedstrijdje tegen enkele kinderen van misschien acht jaar oud. Hij laat een domme goal binnen, en ik word echt boos op hem. (blaast) Dat is toch erg? Maar het is sterker dan mezelf. En zo maken wij vaak ruzie. (lacht)

Wat vonden je ouders ervan dat je wou voetballen?

Mijn vader was blij. Mijn moeder vond dat wel wat jammer. Voetbal en meisjes, dat hoorde niet samen in die tijd. Maar ze heeft mij altijd laten doen.

Klopt het dat andere ouders dat niet leuk vonden?

(knikt) Ze begrepen niet waarom hun zoon, of een jongen, op de bank moest zitten voor een meisje. Ze gingen dan klagen bij de trainer. Nu, ik trok me daar weinig van aan. Ik kan me ook niet herinneren dat ik ooit gepest werd. Gelukkig waren we met twee meisjes bij Wakken. Dat maakte dat we sterk stonden. Dat moet moeilijker zijn voor een meisje alleen. Het houdt me wel bezig. Meisjes moeten zo lang mogelijk bij jongens kunnen spelen, voor hun ontwikkeling. Helaas is dat niet overal goed georganiseerd. Dat is iets wat ik na mijn carrière wil aanpakken. Maar vraag me nu geen oplossing.

Eén op de vijf sporters komt in aanraking met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Heb jij dat ooit meegemaakt?

Neen. Ik speelde tot mijn veertiende bij de jongens, en mocht mij altijd omkleden in de kleedkamer van de scheidsrechter. Hij moest dan buiten wachten. Bij Wolfsburg komen materiaalmannen en dokters zelfs gewoon de kleedkamer binnen voor en na de wedstrijd. Dat stoort mij ook niet. Het is niet dat die staan te kijken of zo. Dat is anders bij de nationale ploeg. Dat is zelfs not done daar. Mannen moeten er waarschuwen als ze de kleedkamer binnenkomen. Vreemd eigenlijk. Ik denk dat Belgen preutser zijn dan Duitsers. Ga je in Duitsland naar een sauna, dan is dat publiek, en naakt. In België durft niemand dat.

“Ik vind het mannenvoetbal niet altijd een mooie wereld. Het vrouwenvoetbal is veel échter, puurder.”

Leef je graag in Duitsland?

Jawel. Duitsers zijn net als ik recht voor de raap. Ik hou ook van hun gestructureerde levensstijl. Ik zie mezelf hier niet meteen vertrekken. Ik voel dat ik nog progressie kan maken. En ik denk dat ik nergens beter kan zitten.

Is Duitsland het walhalla van het vrouwenvoetbal?

Qua niveau is het de sterkste competitie in Europa. We spelen gemiddeld voor 1500 man, in toppers zelfs voor 5000 man. Ook qua infrastructuur en omkadering zit het goed, zeker bij Wolfsburg. Dat is een echte topclub. Geen inspanning is te veel. Voor verre verplaatsingen wordt er zelfs een privéjet ingezet. Er zit geld, hè. Dankzij Volkswagen. Om de zes maanden krijgen we een nieuwe auto. Ik krijg zelfs mijn lenzen terugbetaald.

Vrouwen verdienen in het voetbal beschamend weinig in vergelijking met mannen. Geldt dat ook voor jou?

Neen. Ik ben daar eerlijk in: ik was nooit naar Duitsland verhuisd mocht ik op het einde van de maand niets overhouden. Ik weet dat veel meisjes die luxe niet hebben. Dat ze maar net rondkomen, of het voetbal moeten combineren met een job. Ik zou het niet kunnen. Ik wil me focussen op één iets. Dankzij Wolfsburg is dat voetbal geworden.

Over welke lonen spreken we? Over 5000 euro bruto?

De gemiddelde prof in Duitsland zal iets meer verdienen dan dat. Ik denk dat mijn loon in de lijn ligt van wat mannen in België verdienen bij clubs in de onderste helft van eerste klasse.

En terecht.

(blaast) Dat vind ik moeilijk om te zeggen. Ja, als je vergelijkt met de mannen. Wij moeten even hard trainen, en even veel opgeven. Maar mijn moeder bijvoorbeeld werkt al dertig jaar keihard als verpleegster en verdient minder. Zij vindt dat niet terecht.

Moeten we om af te sluiten nog enkele clichés ontkrachten? Of is dat niet meer nodig?

Wat bedoel je? Dat we manwijven zijn? Dat klopt totaal niet. Dat er veel lesbische meisjes zijn, ga ik niet tegenspreken. Als je als nieuwkomer onze kleedkamer binnenstapt, wordt je gevraagd of je voor de mannen of de vrouwen bent. Ben je voor de vrouwen? Oké, so what. Geen probleem.

Dat ligt anders bij de mannen.

(zucht) Wat ik totaal niet snap. Dat zijn macho’s, zeker? Ik vind het mannenvoetbal niet altijd een mooie wereld. Het vrouwenvoetbal is veel échter, puurder.

Het sportrapport van Tessa Wullaert

Als kind was mijn idool …

Niemand. Ik was vooral zelf aan het voetballen.

Vandaag heb ik grote bewondering voor …

Delfine Persoon, de bokskampioene.

Mijn mooiste sportmoment?

De Gouden Schoen winnen. Dat is een mijlpaal voor mezelf en het vrouwenvoetbal.

Mijn grootste ontgoocheling?

Elke keer ik op de bank moet zitten, is een grote ontgoocheling. Dat is zeker het eerste seizoen te vaak gebeurd bij Wolfsburg. Dat frustreert mij zo hard.

(foto belga)