Goeiemorgen,
Ik heb twee kleindochters. De oudste gaat naar het eerste leerjaar, de jongste spendeert haar weekdagen in de kinderopvang. Als we hen zien, vertelt de oudste vaak enthousiast over haar juf. De jongste kan dat nog niet, maar laat in alles merken dat ze gelukkig is. Mijn kleindochters behoren tot de overgrote meerderheid van kinderen die vandaag op fantastische wijze worden voorbereid op elke volgende stap in hun leven. Ik ben dus geen bezorgde opa, in weerwil van wat vandaag wordt verteld en geschreven over de kwaliteit van onze kinderopvang. De feiten zijn wat ze zijn: in Vlaanderen bestaan er iets meer dan 6.000 kinderdagverblijven en bij 3% daarvan loopt een onderzoek naar de werking op basis van een klacht. Ik ben geen kei in rekenen, maar dus is vandaag de situatie in die andere 97% wel goed. 97 procent! Als mijn oudste kleindochter straks bij haar eerste rapport met dat cijfer naar huis komt, geef ik haar een kus op haar voorhoofd. En vooraleer alle alarmbellen afgaan en nog meer vermanende journalistieke vingers de lucht invliegen, ook graag dit: élk kind moet fysiek en mentaal veilig kunnen opgroeien. En elk kind dat in de kinderopvang fysiek of mentaal wordt bedreigd, is er één te veel. De wantoestanden in die 3% moeten dus snel en kordaat worden aangepakt.
Aan de overweldigende meerderheid die onze kleine kinderen elke dag een fantastische opvang bezorgt, een welgemeende merci!
En ja, dat gebeurde tot voor kort helaas niet op de juiste manier.
En ja, dankzij het goede journalistieke onderzoeks- en beukwerk komt daar verandering in en primeert nu in alle omstandigheden het belang van het kind.
En ja, het is en blijft onaanvaardbaar dat in die opvang 1 volwassene verantwoordelijk is voor 8 of 9 kleine kinderen.
En ja, het is aan onze overheden om hier prioritaire beleidskeuzes te maken zodat de opvang en de bijbehorende controle goed kunnen werken.
En ja, het is nodig en goed om vanuit de media hard op die nagel te blijven kloppen.
En ja, het lijkt mij wenselijk om intussen te stoppen met het aanwakkeren van angst en wantrouwen.
En ja, er is ook nog de allerbelangrijkste keuze, we vergeten best nooit dat de overweldigende meerderheid van onthaalmoeders en begeleiders in de kinderopvang formidabel werk levert.
Ik breek hier graag een dikke lans voor jullie, alle mannen en vrouwen die zich dag na dag uitsloven om onze kinderen en kleinkinderen een veilige en prikkelende opvang te bezorgen. Elk uur of weekendje op(a)-pas bezorgt mij ongelofelijk veel geluk, maar evenzeer voel ik hoeveel energie die aandacht voor en van een klein kind vraagt. Jullie doen dat dag na dag, week na week, maand na maand, jaar na jaar. Hoe houden jullie dat vol? Kunnen jullie nog ademen ’s avonds? Hebben jullie nog tijd om te ontspannen? Zijn er nog voldoende mensen die naar jullie luisteren? Voelen jullie eigenlijk nog de lof, het vertrouwen, de bloemen, de centen en de tonnen respect die jullie verdienen? Bij deze, en voor wat het jullie waard is: een welgemeende merci!
In elke job met mensen is er deze gouden regel: wie veel geeft, krijgt vaak nog meer terug. Ik durf te hopen dat jullie dit elke dag voelen…
Maak er een fijne zondag van. Reageren? Pascal.kerkhove@roularta.be