Goeiemorgen,
“We zijn bezig met een bijzonder project voor mensen die wat zoekende zijn. Een weide met enkel een paard én een caravan… Jij bent zeker ook welkom om hier wat tijd door te brengen. Het zal ongetwijfeld voor inspiratie zorgen!”
Mogen we deze column beginnen met een dankjewel? Merci voor alle berichtjes na mijn vorige stukje hier. Die nu al legendarische writer’s block van 26 mei 2025 weekte heel wat los. Mails met mooie tips, aangename antwoordjes, serieuze adviezen en zowaar dus ook een aanbod voor een overnachting, in Heuvelland, met een hengst. (Of zou het met een merrie zijn?) Het is nog maar eens bewezen dat jullie een fijn publiek zijn…
Maar vandaag moeten we niet ver zoeken voor wat inspiratie. Het is Vaderdag! En toeval bestaat niet: hier zit een vader die een jaar of vier geleden met vrouw en kinderen naar een caravan trok, in Heuvelland dan nog, echt waar. De dochter en zoon wilden al zo lang zo graag eens kamperen. Dus ja… Vandaag spreken ze nog altijd vol vuur over de marshmallows die zelfs zwart zo goed smaakten. Zelf heb ik vooral onthouden dat het in april kan sneeuwen en dat er verschillende soorten slaapzakken bestaan. Koudste nacht van mijn leven, echt waar.
Het gebibber van toen is nu een grappig hoofdstukje in het verhaal van ons leven. Voor de veertiende keer vieren we hier al Vaderdag. En wat een rit zeg… Het lijkt gisteren te zijn dat we ‘s nachts rondreden met een huilende baby. Heel binnenkort rijden we de nacht in met een fuivende puber. Het gaat vooruit, echt waar.
De klok tikt voor ons blijkbaar 100 keer sneller dan voor kinderen. Het is de kunst om de tijd af en toe eens stil te zetten en te genieten van het moment. Doen we dat wel genoeg? Misschien moeten wij dat eens proberen in een weide in Heuvelland, met een hele dikke slaapzak. Wat denken jullie?
Fijne zondag allemaal, en papa’s: geniet ervan!