Zou het dan toch lukken? Toen ik vanmorgen – gisterenochtend voor u – wakker werd met het nieuws dat Hamas akkoord gaat met bijna alle punten van het 20-puntenplan van Trump voor vrede in de Gazastrook, werd ik daar oprecht gelukkig van. Ook al weet ik dat de weg naar vrede in het Midden-Oosten geen rechte snelweg is, maar een pad door een mistig doolhof vol doornige struiken, putten in de weg, onverwachte obstakels en al dan niet verborgen valkuilen. Een wetenschap die even later kracht werd bijgezet door het Israëlische leger, dat meldde dat het zijn offensief in Gaza-stad verderzet en inwoners waarschuwde om niet terug te keren naar het gebied. Ondanks de oproep van de Amerikaanse president om de bombardementen onmiddellijk stop te zetten.
Maar toch, hoop doet leven, zong een van onze grootste Vlaamse zangers ooit, en vandaag laaf ik me met volle teugen aan de hoop dat er eindelijk een einde komt aan een van de ergste humanitaire conflicten van de voorbije eeuw. Een hoop die, wanneer u dit leest, hopelijk nog altijd even levend is als op het moment dat ik dit schrijf.
Dinsdag zal het exact twee jaar geleden zijn dat dit conflict begon, na een verrassingsaanval van Hamas op militaire posten, dorpen, steden en zelfs een festival in Israël. Een afgrijselijke daad, die helaas enkel een voorsmaakje was op wat volgde. Twee jaar lang werden alle fatsoen, alle respect voor de rechten van burgers, van onschuldige mannen, vrouwen én kinderen, vergeten. Scholen, ziekenhuizen en vluchtelingenkampen werden meedogenloos gebombardeerd, artsen, hulpverleners en journalisten zonder scrupules geviseerd én geliquideerd. En de wereld keek toe. Of beter: de politieke leiders van deze wereld keken weg. En lieten de gewone man en vrouw in de straat met een absoluut gevoel van machteloosheid achter. Tot nu. Nu mag dat verschrikkelijke gevoel ingeruild worden voor nieuwe hoop. Of zoals Will Tura het zingt:
Er straalt hoop, hoop om te leven
In de ogen van ieder kind
Zonder hoop kan je niet leven
Maar je staat ook niet alleen
Er staan vrienden en familie om je heen
Ik hoop alvast dat álle kinderen in het Midden-Oosten vanaf nu weer zorgeloos mogen dromen én leven.
Geniet van uw zondag.
Reageren? sandra.rosseel@roularta.be