“Hopelijk weet Red Sebastian zijn douze points even vlot te verzamelen”

Laat het een opsteker zijn voor Red Sebastian. Ook hij staat niet bovenaan bij de bookmakers, maar kijk: in het Vaticaan hebben al die rood geklede oude mannen toch ook een outsider tot paus gekozen. Niet een van de topfavorieten. Habemus Papam, zo klonk het, en de Amerikaan die vanachter het gordijn tevoorschijn kwam, had ik nog nooit gezien. En ik volgde de lijstjes nochtans een beetje. Maar zoals Rik Torfs in elk tv- en radioprogramma al had voorspeld: wie als favoriet het conclaaf binnengaat, komt er zelden als paus weer uit. En zo geschiedde. Dus ook voor Strobe Lights is er nog hoop. Laat ons bidden.

De eerste speech van de paus was volgens sommigen niet helemaal toonvast. Maar hij had dan ook minder tijd gehad om te repeteren dan de songfestivalkandidaten. Hij was wat zenuwachtig (wat logisch is) en ontroerd (wat mooi is), maar oké, het charisma spatte er nog niet meteen van af. Hij stond een beetje schuchter te kijken naar al dat enthousiaste volk op het Sint-Pietersplein, maar viel hen niet lastig met borstklopperij. Qua volksmennerij en opgeklopt showgevoel moet hij het misschien afleggen tegen die andere machtige Amerikaan in het Witte Huis – maar ik vind dat geruststellend. Dat president Trump trouwens een AI-gegenereerde foto van zichzelf als paus deelde op sociale media, vond ik een van de slechtste grappen van de man die zichzelf graag afbeeldt als alles, behalve nederig. Een beetje respect kan nooit kwaad.

Nu is het natuurlijk afwachten wat de pauselijke koers zal worden van Leo XIV. Progressief, conservatief, of iets diplomatisch ertussenin? Dat hij zo snel gekozen werd, na relatief weinig stemrondes, vind ik alvast verbindend. Hopelijk weet Red Sebastian zijn douze points in Bazel even vlot te verzamelen. Want één ding hebben het Vaticaan en het Eurovisiesongfestival wel gemeen: er wordt veel gepraat over wereldvrede. Over bruggen bouwen en mensen verenigen. En dat is goed nieuws, in een wereld waarin zelfverklaarde pausen en halfgoden liever bruggen opblazen en mensen verdelen om hun land, en vooral zichzelf, ‘great again’ te maken.