“Ik hoop op Britse kortharen, maar dan in een K2-18b-versie”

Radiomaker Sven Ornelis staat elke week stil bij het kleine of het grote nieuws

Het was groot wetenschappelijk nieuws deze week: het sterkste bewijs voor buitenaards leven tot nu toe werd ontdekt door bijzonder slimme wetenschappers, die daarvoor gegevens van de redelijk fantastische James Webb Space Telescope hebben gebruikt. Moleculen die op ‘K2-18b’ zijn gevonden – een planeet op, hou je vast, ongeveer 124 lichtjaar van hier – worden op onze aarde eigenlijk alleen geproduceerd door levende organismen. Daaruit leiden zij dan af dat de kans bijzonder groot is dat er ergens in de ruimte wel degelijk leven bestaat. Spectaculair, in elk geval.

Alhoewel – ik wist dat zelf eigenlijk al sinds ik op mijn negende de fantastische film E.T. zag. Dat was in 1982 of 1983, in de cinema. Daarmee heb ik uiteraard geen lichtjaren voorsprong op de echte helden van de wetenschap, maar toch. De tienjarige Elliott, die met zijn mama en oudere broer Michael in de buurt van Los Angeles woonde, en de net iets jongere Sven, die met zijn jongere broer Arn en zijn nuchtere ouders in het landelijke Knesselare woonde, wisten het toen al zeker: er is uiteraard veel meer tussen hemel en aarde dan de grote mensen denken. En die buitenaardse wezens zijn dan misschien niet moeders mooiste, maar ze zijn wél ongelofelijk schattig. Eigenlijk wist ik het nog eerder. Ook The Voyagers of the Starship Enterprise in Star Trek kwamen al eens vreemd buitenaards volk tegen. Wij vonden dat als kind helemaal niet zo vreemd – integendeel. En dat is niks veranderd in al die jaren.

Natuurlijk is er leven buiten onze planeet. Of dat leven er echt als E.T. uitziet? Daar ben ik persoonlijk niet zo zeker van. Waarschijnlijk niet. Men suggereert nu dat het om een soort zeewieren of algen zou gaan. Prima. Heerlijk bij de sushi. Een aardig begin. Maar toch hoop ik ooit op een soort vlinders. Of ruimtepoezen. Britse kortharen, maar dan in een K2-18b-versie. De kans dat ik dat buitenaards leven ooit zal ontmoeten is nihil, maar de gedachte alleen al is spannend. Niks te phone home, wellicht, maar dat er in het hele universum geen ander leven zou zijn – nee, dat geloof ik niet.