Plots werd het herfst, en bijna meteen volgde de winter. Het is iets waar ik amper bij stilstond, omdat de tijd in mijn ogen te snel vliegt en ik zoveel hou van het moment waarin ik leef. Ik hou altijd van vandaag, van nu. Met de gedachte dat al die groene blaadjes aan de bomen ooit weer kleur zouden krijgen en vervolgens zouden neerdwarrelen, was ik niet bezig. Ik vroeg mij vooral af of mijn voorraad rosé wel toereikend zou zijn voor al die mooie, lange zomeravonden. Geloof mij: gisteren zat ik nog in de Provence op een hemels terras, en de krekels waren zo enthousiast met mijn komst dat hun gezang bijna storend werd. Tot niet zolang geleden dacht ik dus dat de herfst niet zou komen, en de winter al helemaal niet.
Maar kijk, deze week gebeurde het toch. Ik ging wandelen, ondanks alle waarschuwingen voor rotweer op alle apps. Toen ik vertrok, was er weinig aan de hand, maar later begon het onvoorstelbaar hard te regenen. De wolken werden dramatisch, de wind waaide hard, en het was koud. En mijn god, wat deed dat deugd. De achterkant van mijn jeansbroek bleef relatief lichtblauw, maar de voorkant werd donkerblauw en kleefde aan mijn wandelbenen, die inmiddels kletsnat waren. Mijn paraplu, die ik voor alle zekerheid had meegenomen, zwaaide wild heen en weer en veranderde bijna in een verdacht vliegend voorwerp waar Theo Francken in al zijn enthousiasme zeker een BLAZE-kamikazedrone op had afgevuurd. Zo wild werd de herfst hier plots winter, en ik voelde in elke vezel van mijn lichaam puur geluk.
Later kwam er een veel te calorierijke maar belachelijk smakelijke ovenschotel op tafel, met een krachtige wijn van meer dan tien jaar oud, en de haard ging natuurlijk aan, iets waar onze gezellige kater Hockney zeer gelukkig van werd. En geloof me: niets in mij had ook maar een beetje heimwee naar rosé of terrasjes in de Provence. Ons zwembad ligt afgedekt tot mei en het rolluik ligt vol veelkleurige blaadjes, en dat geeft me ongelooflijk veel rust. Ik ben zo’n liefhebber van ‘vandaag’, van het prachtige, regenachtige koude ‘nu’.