Goeiemorgen
“Jammer toch dat de Tour nog niet begonnen is.” We zeiden het deze week ergens diep in de Ardennen, zwaar zuchtend, in een vakantiehuis waar alle rolluiken dicht waren en die ene thermometer buiten het begeven had. Zeker honderd graden Fahrenheit moet het geweest zijn, woensdag in het allesbehalve frisse Vresse.
’s Morgens hadden we nog verkoeling gezocht in een roze kajak, maar nu lagen we languit in een grijze zetel. Het leder zorgde zo af en toe voor een glimp van frisheid, voor zeker een halve seconde… Daar en toen verlangden we dus naar de Ronde van Frankrijk, als ideale afleiding van de nieuwste recordhitte in onze eerste vakantieweek.
Als kind begon de grote vakantie ook altijd met een weekje Ardennen. Altijd naar dezelfde plek, bij de Semois. Een traditie die door oma en opa ondertussen is heringevoerd: zo kunnen hun kleinkinderen kennis maken met het zomerse decor van onze jeugd. En ongelooflijk hoeveel figuranten hier meer dan een kwarteeuw later nog rondlopen: monsieur Carat runt nog altijd zijn buurtwinkel (nu wel met hoorapparaat), Fabrice en Martine verhuren nog altijd kajaks (nu wel zonder softijsmachine) en zelfs het café waar we tijdens het WK van 1994 mee supporterden voor lokale held Philippe Albert bestaat nog…
En ja hoor, ook toen kon het hier heet zijn, maar we kunnen ons niet herinneren dat ‘code oranje’ bestond. We weten wel nog dat we op warme dagen soms naar de koers keken en dat we in de krant van bij monsieur Carat zochten naar de eerste Belg in het bollenklassement. Ooit kwamen we eens thuis van de Semois en zagen we live Johan Bruyneel in het ravijn tuimelen… op 6 juli 1996, leert het internet ons. De dag ook dat Miguel Indurain van zijn troon viel. (Juist, dat was de man die de Tour in onze jeugd nogal saai maakte.)
We hopen dat er in deze Ronde niemand in een ravijn valt, maar we zijn blij dat het peloton de komende weken weer door Frankrijk reist… Vive le vélo!