Goeiemorgen,
Juni. En het is weer van dat. Het zoemt en het zindert. En af en toe knettert het heel hevig. Soms neemt het even af, om wat later weer in volle hevigheid toe te nemen. En dan kan het ook wel flink botsen. Examenstress. Het is me wat.
Ouders en grootouders zullen het wellicht herkennen: eens de blokperiode begint, verandert het leven in huis. Sommige studenten sluiten zich op in hun kamer, maar zoonlief neemt liever de volledige woonkamer in beslag. Terwijl hij studeert, sluip ik op kousenvoeten door het huis. Probeer ik in te schatten op welke momenten ik het best de vaatwas aansteek, die tijdens zo’n blokperiode opeens een pak meer lawaai lijkt te maken dan tijdens de rest van het jaar. En dat stofzuigen, dat kan later wel. Ik zorg voor de nodige dosis verse vitamientjes, maar ook voor een noodvoorraad lievelingsjunkfood, voor die momenten dat de moed mijn student even in de schoenen zakt. Ik ben er, maar ik ben er niet. Tenminste tot hij opnieuw wil dat ik er wel ben.
Tussendoor onderhandel ik met de jongste, die als leerling in het secundair onderwijs nog even van een luilekkerleventje geniet. Examens? Dat zien we straks wel… “Kan hij niet in zijn slaapkamer studeren? Ik wil nu echt wel op mijn Playstation”, fluistert de jongste me toe. Een oogrol moet zijn smeekbede kracht bijzetten, want ook al klinkt de roep van de Playstation luid, zelf dempt hij toch zijn stemgeluid om zijn broer zo min mogelijk te storen. Wanneer broerlief een dag later de trein richting studentenstad neemt om een eerste examen te maken, is de opluchting groot en het weerzien met zijn favoriete tijdverdrijf meer dan hartelijk.
Dat eerste examen was trouwens moeilijker dan verwacht, al denkt hij wel dat hij erdoor zal zijn, zegt de student wanneer hij opnieuw thuiskomt. Ik probeer niet te tonen dat die mededeling mijn stresslevels toch wat de hoogte injaagt, en praat hem moed in voor het volgende examen. Terwijl hij zich stort in de wereld van spieren en pezen, trek ik die vermaledijde kousenvoeten weer aan. Ik ben er niet, maar ik ben er wel. Altijd.
Geniet van deze zondag! En aan alle studenten, hun ouders, broers en zussen en grootouders: veel succes!
Reageren? sandra.rosseel@roularta.be