Mijn goede vriend Roger van Damme heeft vrijdag zijn iconische sterrenrestaurant Het Gebaar definitief gesloten. Meer dan dertig jaar lang op zo’n (g)astronomisch hoog niveau koken: het is een waanzinnige opdracht, en de uitdagingen in de horeca zijn groot. Roger heeft nog vele andere projecten, dus hij zal zich niet vervelen, en van rentenieren of pensioen is dus geen sprake. Maar de waanzinnige culinaire kunstwerken van deze Zeeuwse wereldkampioen desserts zul je nooit meer kunnen degusteren in zijn schattige pannenkoekenhuisje aan de Antwerpse kruidentuin. Dat verhaal is helemaal over. Ik zal het missen. Hij ook wel, denk ik. Maar het is tijd voor iets anders.
Roger is twee jaar ouder dan ik, en ik snap deze move wel. Ik zie veel leeftijdsgenoten die beginnen na te denken over de laatste rechte lijn in hun carrière. Als je ooit nog eens iets anders wil gaan doen met je leven en je loopbaan, dan is het moment wel ongeveer daar, eens je de vijftig voorbij bent. Het wordt mij ook weleens gevraagd: hoelang ga jij de ochtendshow nog presenteren op Joe, met Anke? Mensen lezen ook interviews in de kranten met onze collega’s die er, na een paar jaar ochtendshows, soms al de brui aan geven. Ze zijn doodmoe, zeggen ze. Hun lichamen snakken naar rust na vier jaar leven met een wekker om vier uur. Eerlijk: die chronische jetlag is echt. Maar ik doe deze job ontzettend graag. En voorlopig kan mijn lijf het ook nog behoorlijk goed aan.
Heel soms fantaseer ik ook weleens. Over een B&B in Barcelona, bijvoorbeeld. En in mijn stoutste dromen zou ik een restaurant openen in een pannenkoekenhuis in Antwerpen. Er stond er onlangs eentje over te nemen, maar mijn culinair talent verbleekt bij dat van de vorige chef. Dus die wekker zal nog wel eventjes midden in de nacht blijven staan.
Radio kan ik nog niet lossen. Half augustus beginnen Anke en ik met veel enthousiasme aan seizoen tien van onze ochtendshow. Laat ons zeggen dat we misschien halfweg zijn. Maar eerst even vakantie. De laatste rechte lijn van de carrière is nog lang!