Goeiemorgen,
“Met zo’n naam zou dat toch moeten lukken?” Er zat weer een bijzondere vraag in mijn mailbox, van een zekere Jan dit keer. Die man wil de Belgische cafécultuur redden en hij zag in mijn naam een teken. En daar moest ik toch even twee seconden over nadenken.
Wat heeft ‘Bart Casteleyn’ daar in godsnaam mee te maken? Maar toen viel de frank van deze ‘kastelein’, een zo goed als verdwenen woord dat ‘herbergier’ betekent.
Zelf verwijzen we ook graag naar de nóg vroegere etymologische verklaring van onze familienaam. Die zou er kunnen op wijzen dat wij misschien niet van een ‘waard’, maar van een ‘kasteelheer’ afstammen. Een weetje dat we ooit al eens aan een toog lieten vallen, jawel.
We zullen het hier maar bekennen: net als Jan en ongetwijfeld velen van jullie zijn wij zwaar fan van cafeetjes. En toeval of niet: we zijn volop aan het nagenieten van onze jaarlijkse kroegentocht. Vorige vrijdag trokken we met 36 oud-leiders van de Chiro op weekend: al fietsend ging het die dag van De Klijteput naar De Nieuwe Molenhoek, De Kroeg, Het Oud Gemeentehuis Bij Lieve en uiteindelijk De Rattevallebrug. Allemaal voorbeelden van unieke plekken met een verleden, die ook een toekomst verdienen.
Want de mail van Jan komt niet uit de lucht gevallen: de volkscafés zijn in sneltempo aan het uitsterven. De bruine kroegen en buurtcafés verdwijnen uit onze dorpen en steden en zo wordt ook het leven uit die buurten gezogen.
Zoals Jan en zijn ‘Vrolijke Vrienden van het Volkscafé’ zeggen in hun manifest: “Meer dan ooit hebben we nood aan plekken waar we elkaar kunnen vinden en ons verhaal kunnen doen. In een tijd waar we almaar meer moeten, wordt ont-moeten des te belangrijker.” Daarom hebben zij een ‘beTOOGing’ gestart, een actie om dat
levend erfgoed te redden. Er hoort een petitie bij en die hebben we op debetooging.be uit volle overtuiging ondertekend.
Er staat trouwens ook goed nieuws op hun site: steeds vaker gebeurt het dat verenigingen een dorpscafé overnemen. En dat is ook toeval: vele jaren geleden twijfelden wij om met de oud-leiders samen herberg Het Vosje te kopen en zo te laten bestaan. Uiteraard smeedden we aan de toog toen wilde plannen met ons eigen café, maar het bleef bij dromen. Jammer wel eigenlijk… Een echte kastelein achter de toog, dat was wel ferm geweest.
Fijne zondag allemaal!