Een jaar na zijn grote triomf: Guy D’haeseleer (Vlaams Belang) strijdvaardig, maar ook bang: “De lekken van het parket gaan we niet blauw-blauw laten”

Eén jaar geleden was Guy D’haeseleer de grote triomfator van de lokale verkiezingen. De allereerste burgemeester met een lidkaart van Vlaams Belang. Enkele maanden later zweefde de man tussen leven en dood. Een acute levercrisis. En alsof dat niet genoeg was, werd hij verdacht van fraude. Terugblik op een waanzinnig jaar.

Zeer goed, pronken politici doorgaans als we hen vragen hoe het gaat. Niet zo Guy D’haeseleer. “Ik kan niet zeggen dat het goed gaat”, zucht hij. “Mijn gezondheid blijft een hobbelig parcours. Deze week had ik controle, en daaruit bleek dat er nieuwe problemen zijn met gal en nieren. Binnen drie weken moet ik terug. Mogelijk is er een nieuwe ingreep nodig. We gaan zien.” Toch blijft hij aan de slag. “Als je thuis of in het ziekenhuis zit, kan je alleen aan die ziekte denken. De 45 dagen dat ik daar in een kamerke lag, waren op mentaal vlak de zwaarste. Hier op het stadhuis kan ik tenminste met andere dingen bezig zijn.”

Met terugblikken bijvoorbeeld, wat we vandaag gaan doen. Exact één jaar geleden, op zondag 13 oktober, behaalden D’haeseleer en Forza Ninove hier de absolute meerderheid. “De mooiste dag van mijn politieke carrière”, zegt hij.

Hebt u uw levensdoel bereikt?

“Het cordon sanitaire breken, was mijn levensdoel. Ik heb daar dertig jaar keihard voor gewerkt en dat is mij gelukt. Maar ik ga nu niet achteruit leunen. Ik wil dat de mensen over vijf jaar zeggen: De Guy heeft dat goed gedaan. Dat zou het beste bewijs zijn dat Vlaams Belangers ook goed kunnen besturen.”

Hoe verklaart u uw succes?

“Dat is vooral keihard werken en bereikbaar zijn. Stel: je krijgt tien mails van mensen die problemen hebben. Andere politici zijn tevreden als ze er vijf kunnen oplossen. Ik heb dan het gevoel dat ik vijf mensen in de steek laat. Deze ochtend, voor jij kwam, heb ik al vijf mensen ontvangen. Dat is dienstbetoon. Voor ik ziek uitviel, zat ik hier elke zaterdag en zondag om mensen te ontvangen.”

Uw methode lijkt op die van de PS in Wallonië.

“Dat kan. De mensen vinden het belangrijk dat politici bereikbaar zijn. Elk probleem, hoe onbenullig het ook lijkt, is belangrijk. Anders zouden de mensen niet de moeite doen om naar jou toe te komen. Ik stoef niet graag met mezelf, maar wat ook een factor is, is dat ik verstand heb van campagne voeren en goed aanvoel wat er leeft onder de bevolking: vooral veiligheid en migratie.”

Streelt het uw ijdelheid dat u in de geschiedenisboeken komt?

“Als ik neen zeg, lieg ik. Tuurlijk wel. Maar het is ook belangrijk voor de partij. Was het in oktober weer niet gelukt, dan was ons momentum voorbij. Dan zou N-VA gelijk gekregen hebben met haar theorie van de verloren stem. Heel veel mensen zeiden mij dat het de laatste keer was dat ze gingen stemmen.”

Al snel werd het succes overschaduwd door het onderzoek van het parket naar fraude met volmachten. Waar staat dat vandaag?

“Geen idee. Wat ik weet, komt uit de krant. Ik ben nog altijd niet ondervraagd, hoewel ik via mijn advocaten heb laten weten beschikbaar te zijn. En de mensen die wel al ondervraagd werden, hebben hun verklaring nog altijd niet gekregen.”

Laat mij dan de vraag stellen: hebt u volmachten geronseld of doktersbriefjes vervalst?

(zucht) “Neen en neen. Ik heb twee volmachten opgehaald: die van mijn vader, die in het rustoord ligt, en die van zijn overbuurman. Overigens: het moet toch een koud kunstje zijn om te achterhalen wie er geronseld heeft? Ga naar de rustoorden en vraag wie er daar geweest is. Ik heb met mijn mensen gesproken en ik steek mijn handen in het vuur voor hen: door ons is er niet geronseld.”

En de valse doktersbriefjes?

“Je bent nooit helemaal zeker, maar ik ben 99,9 procent zeker dat dat niet van ons komt. Ik heb daar met iedereen over gesproken. (windt zich op) Allé, stel nu dat je 70 doktersbriefjes kopieert, waar moet je die kwijt geraken? Heb je daar al eens over nagedacht? Het is trouwens dringend tijd dat Wetstraatjournalisten leren tellen. Dat wij hierdoor een absolute meerderheid behaalden, is je reinste onzin.”

In mei werd uw stiefdochter en schepen Malika Sclacmender opgepakt. Waarom was u daar zo boos over? Als ik verdacht word van vervalsing, ga ik ook opgepakt worden.

“Onwettige dingen moeten onderzocht worden, akkoord. Maar het is de manier waarop die mij kwaad maakt. Ze waren nog niet in Gent, of ze stonden al met naam en foto in de krant. Als drugsbaronnen opgepakt worden, worden zij geblurd en worden alleen hun initialen weergegeven.”

Een politica is een publieke persoon. Dat weet je als je eraan begint.

“Maar dat waren niet allemaal schepenen, hè. Er waren er zelfs die geen mandaat hadden. Plus, en dat is nog het ergste van allemaal: het parket heeft dingen gelekt naar de media. Er waren kiezers die telefoon kregen van een VRT-journalist die hun volmacht in handen had. (kwaad) Vind jij dat normaal? Vanuit het parket zijn er twintig, dertig volmachten gelekt naar journalisten.”

“De woke-waanzin die door onze strot gedraaid wordt, moet eruit. Ik wil geen vacatures meer zien met m/v/x”

Is deze zaak een afrekening van het parket met u en uw partij?

“Ik bijt op mijn tong, maar ik vind het toch heel verdacht. Wij gaan dat niet blauw-blauw laten, die lekken.”

U wil stappen ondernemen tegen het parket?

“Ja. We zijn nu aan het bekijken met onze advocaten wat we kunnen doen. Maar dat het parket stukken uit een lopend onderzoek lekt naar journalisten, gaan wij niet laten passeren. Daarvoor heb ik te veel respect voor mijn mensen.”

Gelooft u nog in de rechtstaat?

“Mijn partij is al eens veroordeeld door het parket van Gent, hè (in 2004, toen nog Vlaams Blok, red.). Dat zijn geen praktijken die het geloof bevorderen. Maar ik ga niet veralgemenen. Ik ga niet zeggen dat heel het gerecht subjectief en corrupt is en afrekeningen pleegt.”

Maar sommigen wel, zegt u tussen de lijnen?

“Ik zie wat het parket van Gent doet. Iedereen kan daar zijn conclusies uit trekken.”

U kan zich nog opwinden als vanouds. Bent u niet veranderd na uw ziekte?

“De ideeën en de strijdlust zijn gebleven. Het enige wat veranderd is, is mijn tijdsbesteding. Ik zit niet meer elke zaterdag en zondag van ‘s morgens tot ‘s avonds te werken in het stadhuis. Zeker de zondag hou ik vrij voor mijn familie. Als de mensen dat niet begrijpen: so be it. In de week blijf ik keihard werken.”

In april bent u uitgevallen met acute hepatitis. Het had anders kunnen aflopen.

“Ik had dood kunnen zijn. Op een bepaald moment zeiden de dokters dat we 72 uur hadden om een nieuwe lever te vinden. (even stil) Brute pech. Blijkbaar kan iedereen dat oplopen. Wellicht kreeg ik dat virus binnen via de mond. Ik ben iemand die snel zweet en over zijn gezicht wrijft. Dus het kan van een simpele handdruk komen.”

‘Verpruts het niet’, liet u weten aan het schepencollege. Had u vrede met de dood?

“Vrede niet, neen. Ik wou echt niet doodgaan. Ik had net bereikt waar ik dertig jaar voor gevochten had. Maar als je daar ligt, dan bereid je je wel voor. Ik wou ook de begrafenis regelen met de familie, maar zij waren daar niet klaar voor. Zij waren nog meer in paniek dan ik. Ik heb naar Tom Van Grieken gebeld:Tom, ge moet nog één ding doen voor mij. Help mijn familie met de begrafenis. Hij ging direct akkoord.”

Lag de muziek al vast? ‘I did it myway’ zou wel toepasselijk zijn.

“Dat zou zeker een goeie zijn. Maar ook Vlaamse strijdliederen. En een Vlaamse leeuwenvlag op mijn kist.” (grijnst)

Wat zijn vandaag de vooruitzichten?

“Twintig procent van de mensen die een levertransplantatie krijgt, sterft binnen de twee jaar. We zijn nu zes maanden later en het gaat niet al te goed met mijn gezondheid. Het enige goede nieuws is, dat ik 35 kilo kwijt ben.” (zwijgt)

“Natuurlijk ben ik bang. We zijn nu zes maanden later en het gaat niet al te goed met mijn gezondheid”

Bent u bang?

“Natuurlijk ben ik bang. Wie zou dat niet zijn? Het is niet de bedoeling dat iemand van 56 jaar sterft. (zacht) Weet je: het is ook die onzekerheid die weegt. Elke keer dat je een controle hebt, is het bang afwachten omdat je het niet weet. Als je je been breekt, kun je dat zien. Als je organen niet goed werken, zie je dat niet.”

Hebt u al tijd gehad om Ninove naar uw hand te zetten?

“Jawel. Als je de Ninovieters zou bevragen, zou je dat ook horen. Veiligheid is de absolute prioriteit. Sinds vorige week is het politiekantoor 24 op 7 open. Dat maakt een wezenlijk verschil voor de mensen. Dat is natuurlijk niet het enige. Een droneteam, een nieuwe politiehond, voetpatrouilles: dat zijn allemaal maatregelen die bijdragen tot een hoger veiligheidsgevoel. Waar vind je nog dat de politie drie uur per dag voetpatrouilles doet? Wij hebben dat weer ingevoerd.”

Hebt u al stappen gezet om migratie tegen te houden?

“Helaas heb je als stad weinig instrumenten. Ik begrijp wat Pieter De Crem wou doen in Aalter, al heeft hij misschien het verkeerde middel gebruikt. Ik zou dat niet kunnen doen in Ninove, want iedereen zit hier met een vergrootglas op.”

In Aalter werden mensen met een vreemde naam gediscrimineerd. Als niemand zou kijken naar Ninove, zou u dat ook doen?

“Maar neen. Ik zeg dat ik zijn doelstelling begrijp. Wij gebruiken alle wettelijke middelen om anderstaligen te ontraden naar hier te komen. Een voorbeeld? Als je hier een leefloon wil krijgen, dan moet je naar de Nederlandse les en moet je bereidheid tonen om te werken. Zo gaan wij leefloners verplichten om x-aantal uren mee te lopen met onze stadsdiensten. Wie geen Nederlands spreekt, wordt niet meer geholpen aan het loket. Wie een tolk wil, moet die zelf betalen. Ik vind dat logisch beleid.”

Ninove is een multiculturele stad. Gelooft u dat dat kan werken?

“Multiculturalisme werkt nooit en nergens. Een samenleving heeft een leidcultuur nodig. Wie hier komt, moet zich aanpassen aan onze Vlaamse cultuur. Ook al die woke-waanzin die door onze strot gedraaid wordt, moet eruit. Ik heb deze week gezegd aan onze personeelsdienst dat ik geen vacatures meer wil zien met m/v/x. Voor mij zijn er twee geslachten: man of vrouw.”

U verbant ook de regenboogvlag. Wie is eigenlijk geholpen met zulke symboolmaatregelen?

“Je kan de vraag ook omkeren. Welke holebi is geholpen met zo’n vlag? Weet je waarmee zij wel geholpen zijn? Met het beleid dat ik voer. Dat wil zeggen: keihard optreden als iemand lastig gevallen wordt. In de straten van Ninove kunnen holebi’s tenminste hand in hand lopen. De woke-slinger is te ver doorgeslagen. Volgende week gaan wij communiceren dat de wintermarkt weer kerstmarkt wordt. De intrede van Sinterklaas wordt voor het eerst gefinancierd door de stad. We hebben één voorwaarde gesteld: het moeten echte zwarte pieten zijn, geen roetpieten.”

Waarom mag het ABVV hier geen flyers uitdelen tegen de pensioenplannen van de regering?

“Omdat het ABVV al tientallen jaren Vlaams Belangers verkettert en discrimineert. Ik kreeg het niet over mijn hart om toestemming te geven aan die flyeractie.”

‘Absurd’, zegt Vlaams minister van Binnenland Hilde Crevits (CD&V) daarover.

(pikt in) “Weet je wat absurd is? De maatregelen die haar regering de voorbije weken genomen heeft. Ik heb een signaal willen geven, de vakbond een spiegel voorhouden. Ik mag dat toch doen?”

U doet wat u uw tegenstanders verwijt. Is dat niet een tikje kinderachtig?

(haalt schouders op) “Je kan dat zo noemen. Ik vind dat je moet opkomen voor je mensen. Ik heb trouwens opdracht gegeven aan onze diensten om een totaal flyerverbod in te voeren op de markt. Dus in de toekomst mag er hier niemand meer flyeren: het ABVV niet, maar ook Forza Ninove niet, niemand meer. De mensen komen daar om te winkelen, niet om flyers in hun pollen te krijgen.”

Blijft u in het Vlaams parlement zetelen?

“Jawel. De voorbije maanden heb ik mij gefocust op Ninove, maar eenmaal de meerjarenbegroting gepasseerd is, wil ik ook daar mijn rol spelen: dingen aankaarten waar steden zoals Ninove mee worstelen.”

U was nooit het meest aanwezige lid in het parlement, ook vóór uw ziekte niet. Zit u daar voor het geld?

(zucht) “Dat is nog zoiets. Ik word betaald om aan politiek te doen. Ik doe dat en ik heb niet de indruk dat de mensenmalcontent zijn met de manier waarop ik dat doe. Ga ik ontkennen dat dat voor zekerheid zorgt? Neen, natuurlijk niet. Waarom bleef Bart De Wever (N-VA) daar altijd zitten, denk je? Maar meneer Cobbaert, als je aan politiek zou doen, enkel en alleen voor het geld, dan ga je het niet lang volhouden. Politiek is een missie, een roeping. Daarom doe ik dat.”

Maakt u uw kinderdroom waar?

“Neen, ik wou bakker worden. En ergens sluimert deze droom nog altijd in mij. Als ik morgen moet stoppen, of geen goesting meer heb, dan ga ik mij inschrijven bij Syntra om een opleiding tot bakker of patissier te volgen.”