Sp.a-voorzitter John Crombez: “N-VA verkondigt platte praat”

Na een lange winterslaap ontwaken de socialisten. Nieuwbakken voorzitter John Crombez heeft van de zomermaanden gebruik gemaakt om de partijwerking bij te stellen. Vanaf nu wil hij ook inhoudelijk wegen op het debat. Dat doet hij meteen door scherp uit te halen naar N-VA en vooral voorzitter Bart De Wever.

U bent nu drie maanden voorzitter. Is het een hondenstiel zoals collega’s zeggen?
Nee. Als je het zo bekijkt, kan je het niet volhouden. Het is wel veel intensiever dan ik verwacht had. Het is nog drukker dan toen ik staatssecretaris was. Ik ben zeven dagen op zeven onderweg.

Is dat te combineren met een gezin?
Dat is kantje boord. Ik zou eigenlijk wat meer tijd aan mijn gezin moeten besteden, dat besef ik. Maar goed, ik heb er zelf voor gekozen om als voorzitter heel aanwezig te zijn op straat.

Ik zag op uw Facebookpagina dat uw vele bezoeken aan afdelingen deze zomer steevast gepaard gingen met een stevige barbecue of ander lekkers en een goede pint. Hoe gaat het met uw gezondheid?
(lacht) Het zal u misschien verbazen, maar ik ben de voorbije maand zes kilogram vermagerd. Echt waar. Ik word inderdaad overal hartelijk ontvangen, maar ik moet af en toe neen zeggen. Als er gezonde dingen op tafel komen, dan eet ik mee. Iemand zei me dat het voorzitterschap vergelijkbaar is met topsport. Dat klopt ook. Je moet altijd scherp staan en klaar zijn om te reageren. Ik ben me daar goed van bewust. Ik let vooral op mijn voeding. Toen ik kabinetschef was, smeerde ik mijn broodjes langs twee kanten dik. Die tijd is voorbij. Af en toe probeer ik ook te sporten. Wat ik ook belangrijk vind om scherp te blijven, is dingen doen buiten de politiek: naar een concert gaan, zelf muziek spelen of UNO spelen met mijn dochter.

“Met deze N-VA zou ik niet kunnen besturen, nee”

Van welke problematiek ligt u als voorzitter het meest wakker?
Van de toename van mensen die niet meer rondkomen. De verklaring is heel eenvoudig: daarover krijg ik de meeste vragen voor een gesprek. Het zijn ook vooral die mensen die de maatregelen van deze regering voelen. Water is duurder geworden, elektriciteit ook. Men doet daar smalletjes over, maar dat zijn essentiële dingen.

En de ongerustheid groeit. Veel mensen vrezen dat hun geld nu naar de vluchtelingen gaat.
Kijk, ik ben ervan overtuigd dat velen ook begrijpen waarom die mensen vluchten. In normale omstandigheden heb je dan een meerderheid die rust brengt en oplossingen naar voren schuift. Nu gebeurt net het omgekeerde. Sommige leden van de meerderheid voelen blijkbaar de nood om de onrust aan te wakkeren. Bart De Wever doet me denken aan een CEO van een bank. Die denken ook alleen aan een hogere beurskoers in het volgende kwartaal, maar niet aan de gevolgen daarvan binnen een jaar. Dat de wereld door hun maatregelen ontploft, interesseert hen niet. De Wever lanceert de ene na de andere onhaalbare piste, maar ik heb nog geen enkele realistische oplossing gehoord. Nu wil hij de Conventie van Genève aanpassen. Drie jaar geleden vond hij dat nog onbespreekbaar. Ik dacht dat die Conventie er om heel duidelijke redenen gekomen is na de Tweede Wereldoorlog. Maar blijkbaar is de ‘nooit’ in ‘nooit meer oorlog’ voor De Wever heel relatief geworden. N-VA wil ook besparen op de kinderbijslag voor vluchtelingen. Dat is niet het soort maatschappij waarin ik wil leven.

Het bredere plaatje wat N-VA aanhaalt, is dat onze sociale zekerheid niet bestand is tegen de massale instroom van vluchtelingen.
Ik ga ermee akkoord dat de instroom beperkt moet blijven. In hoeveelheid en tijd. Europa kan niet alle vluchtelingen opvangen. Daarom moeten we in de eerste plaats investeren in deftige opvang in buurlanden zoals Libanon en Turkije. En twee: om de ongerustheid bij de mensen weg te nemen, zouden we bijvoorbeeld strenger kunnen optreden tegen wapengebruik. Als er aanslagen gepleegd worden, komen die wapens vaak uit Brussel.

Beperkt in hoeveelheid en tijd klinkt wel vaag.
Je kan daar geen cijfer op kleven. Oorlogsvluchtelingen moeten geholpen worden. Punt. Maar ik ben voorstander van tijdelijke erkenning. Dan weten die mensen ook meteen waar ze aan toe zijn.

“Ik ga niet aan politiek doen tot iemand mij vraagt om te stoppen”

Wat als dit conflict vijf jaar aansleept? Zal u de gezinnen die intussen geïntegreerd zijn, dan terug sturen?
Natuurlijk niet. Tijdelijke erkenning betekent niet dat je de procedure tot permanente erkenning niet kan opstarten. Als je geïntegreerd bent, mag je hier blijven.

Schrikt u van de harde taal van N-VA en Open VLD?
Van Open VLD wel. Ik heb dat soort taal nooit eerder gehoord van een liberale partij. Van N-VA schrik ik niet. Het is perfide wat die partij doet. Mensen hebben vandaag een houvast nodig, maar ze krijgen het tegenovergestelde.

Zou u met N-VA kunnen besturen?
Zoals ze nu is niet, nee. Daar ben ik duidelijk in. Ik heb in 2009 het Vlaams sociaal beleid onderhandeld met N-VA. Dat ging zelfs goed. Maar vandaag herken ik die partij niet meer. Wat ze nu verkondigt, is gewoon platte, rechtse praat.

John Crombez: "Ik ga er mee akkoord dat de instroom van vluchtelingen beperkt moet blijven. Europa kan niet alle vluchtelingen opvangen." (foto belga)
John Crombez: “Ik ga er mee akkoord dat de instroom van vluchtelingen beperkt moet blijven. Europa kan niet alle vluchtelingen opvangen.” (foto belga)

Ongetwijfeld zal een deel van uw achterban die harde taal wel smaken.
Veel mensen delen de onrust, dat klopt. Dat is ook normaal. Als mensen hun wijk zien veranderen omdat er nieuwe mensen met nieuwe gewoontes komen wonen, dan moet je dat erkennen en daarmee aan de slag gaan. De politiek moet oplossingen op tafel leggen die die onrust wegnemen. Dat zal niet lukken met harde taal.

Na uw verkiezing tot voorzitter hebt u laten verstaan dat sp.a radicaler uit de hoek moet durven komen. Lukt dat?
(knikt) We zijn een jaar stil geweest, maar nu zijn we klaar om te wegen op de debatten. We hebben een voorstel gelanceerd om de files op te lossen. Geef mensen die de files vermijden een financieel duwtje in de rug. Dat zou het fileleed rond Antwerpen tot veertig procent kunnen verminderen. En het zou een positieve financiële impact hebben op de begroting én de bedrijven. Dat zijn de ideeën die ik wil horen van mijn mensen.

Waarom is uw partij tegen rekeningrijden?
Wij zijn daar niet tegen.

Uw voorganger Bruno Tobback zei één jaar geleden nochtans resoluut neen.
Er zullen wel nog debatten komen waar vroeger een kort antwoord op volgde, maar waar nu wel discussie over gevoerd zal worden. Rekeningrijden kan een optie zijn, op voorwaarde dat het niet opnieuw een belastingverhoging betekent voor de mensen.

Op welk domein zal u nog met radicale voorstellen komen?
Voor mij persoonlijk zijn fiscaliteit en jeugdzorg prioriteiten. Wij tellen intussen meer dan 27.000 mensen in de jeugdzorg, dat zijn er 15.000 meer dan tien jaar geleden. Dat is te wijten aan onze heel slechte aanpak. We moeten de mensen op het terrein veel meer vertrouwen geven en de administratieve last moet drastisch naar beneden.

Jeugdzorg ligt u na aan het hart. Hoe komt dat?
Toen ik vijftien was, ging ik op vraag van mijn leraar Nederlands mee naar een vakantiekamp met mentaal beperkte jongeren en volwassenen. Ik amuseerde me rot. Ik heb dat uiteindelijk tien jaar gedaan. Ik heb daar de zorgwereld leren kennen.

Doet u eigenlijk zelf iets voor de vluchtelingen?
Dat is tot nu toe beperkt gebleven tot het inzamelen van kledij en voeding. Mijn dochter heeft er ook aan mee geholpen.

Zou u iemand in huis nemen?
Ik vrees dat ons huis te vaak leeg staat. Ik ben zelf nooit thuis. Ik denk er wel aan om samen met enkele anderen iets te huren voor die mensen. Om dezelfde reden heb ik trouwens nooit een pleegkind kunnen opnemen. Ik heb daar ook vaak aan gedacht. Nu, ooit zal ik zelf iets doen in de zorg. Daar ben ik zeker van. Ik ga niet aan politiek doen tot iemand mij vraagt om te stoppen. Ik zeg dat ook publiek om de simpele reden dat mensen mij hieraan mogen houden.

 

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier