Comedian en podcaster Alex Agnew: “Ik zou heel gemakkelijk een norse oude man kunnen worden”

Sold Out. Sold Out. Sold Out. De website van Alex Agnew liegt er niet om: het gaat de stand-up comedian professioneel duidelijk voor de wind. Wie nog een ticket wil voor zijn huidige show, moet haast wachten tot februari 2020. Maar ook privé loopt het sinds zijn midlifecrisis weer op wieltjes. “Ik heb tegenwoordig een heel gestructureerd leven en dat doet me goed. Als ik te veel tijd heb, ga ik in mijn eigen hoofd zitten en dat is niet het gelukkigste plekje op aarde.”

Een interview met Alex Agnew gaat haast altijd door in Zurenborg, de Antwerpse wijk die gekend staat als uiterst bakfietsvriendelijk en parkeerplaatsarm. Twee kenmerken die een man als Alex Agnew – zo beeld ik me toch in – in een blinde razernij kunnen doen uitbarsten. Maar de comedian komt verrassend goedgeluimd – zij het een paar minuten laat wegens geen parkeerplaats – ‘Aan het strand van Oostende’ binnen. Want zo heten hippe restaurants in Zurenborg. “Ik kan nog steeds honderd keer per dag ontploffen, hoor. Vooral in het verkeer jaag ik me enorm op. Maar iedereen is dan wel gelijk voor de wet: iedereen is fout en ik ben juist (lacht).

Je tourt nu al een hele tijd met de show ‘Be Careful What You Wish For’. Voor wie hem nog niet gezien heeft: een korte samenvatting?
Die show gaat eigenlijk over mezelf als ouder wordende man en de strijd die ik voer tegen de oudemannenmentaliteit van ‘vroeger was alles beter’ en ‘met wat komen ze nu weer af’. Mijn trigger daarvoor was een artikel dat ik las over gender, waarin ik me onwaarschijnlijk druk heb gemaakt. Maar waarom vond ik dat zo vervelend dat gender in vraag werd gesteld? Ik was eigenlijk niet anders dan mijn ouders die over mij als punkgastje dachten: kan die nu niet gewoon normaal doen? Een pijnlijke vaststelling vond ik dat. Want zo wil je niet worden. Je wil openstaan voor dingen. Maar die oudemannenmentaliteit overkomt je plots, haast automatisch. En daar moest ik wel waakzaam voor zijn. Als ik daar niet tegen strijd, zou ik heel makkelijk een norse oude man kunnen worden.

Je bent voor je voorstelling constant op de baan. Bevalt dat touren nog na al die jaren?
Je wordt dat beu, dat geef ik toe. Net zoals je alles beu wordt. Comedian zijn is een job, weliswaar de beste job die er bestaat, maar wel een job. Maar ik tour nu anders dan vroeger. Als je net begint als comedian, weiger je geen enkel optreden. Dan komt er een periode waarin je wat momentum hebt en belachelijk veel optreedt. En daarna komt de periode waarin ik nu zit, waarin je je niet meer moet afvragen of de zaal wel vol zit en waarin je kunt zeggen: als ik maximum drie keer per week speel, zal het wel goed zijn.

Vorig jaar verscheen in de pers dat je last had van een midlifecrisis. Is die inmiddels bezworen?
Wat voor zin heeft het allemaal? Is dit alles? De meeste mensen die zichzelf zulke vragen stellen hebben twintig jaar in een saaie job op de teller. Bij mij was het toch anders: wat moest ik nog doen na twaalf uitverkochte Sportpaleizen? Ik wilde comedian worden, dat was gelukt. Ik wilde dat op het hoogste niveau zijn, ook gelukt. Ik wilde een band, gelukt. Wat nu? Wat moest ik nog doen dat mij hetzelfde gevoel gaf als toen ik ooit als comedian begon?

En wat was het antwoord?
Podcasten! Anderhalf jaar geleden ben ik samen met mijn beste vriend Andries Beckers begonnen met ‘Welcome to the AA’. Ondertussen trekken wij elke aflevering zo’n 400.000 luisteraars (en kijkers via YouTube). Wij waren zeker niet de eerste podcasters in België, maar qua luistercijfers steken wij er echt bovenuit. Zo’n podcast is de ultieme talkshow waarin ik gasten ontvang die mij boeien, gaande van Philippe Geubels (aflevering net online, red.) en Sofie Lemaire tot econoom Geert Noels en topdokter Guy T’Sjoen. Dat vergt natuurlijk heel wat voorbereiding en tijd – ik noem het een onbetaalde job bovenop mijn job – maar ik leer er gigantisch veel van. Ik ben het laatste anderhalf jaar een pak slimmer geworden. Niet enkel in kennis, maar ook in inzichten. Dat als je maar lang genoeg met iemand praat, er altijd wel raakvlakken ontstaan. Daarom zijn podcasts zo populair. Er is tijd om met iemand in discussie te gaan en ideeën uit te wisselen, in tegenstelling tot op televisie bij een Van Gils & Gasten of een Vandaag (met Danira Boukhriss Terkessidis, red.).

Je trekt met je podcast bovendien even grote namen als de tv-shows.
Klopt. Wees maar zeker dat alle tv-zenders weten dat wij bestaan. Natuurlijk is het altijd een voordeel geweest dat ik zelf een grote naam ben. Dat maakt het toch net iets makkelijker. En onderschat ook nooit hoe graag bekendheden zichzelf horen praten (lacht). Er is niks aandachtsgeiler dan een artiest. Ik ben daarop overigens geen uitzondering.

Wie nog tickets zoekt voor ‘Be Careful What You Wish For’ kan terecht op www.alexagnew.be. De podcast ‘Welcome to the AA’ kan beluisterd worden via Spotify, Youtube en eender welke podcast-app.

 

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier