Nieuw: De zoektocht naar geluk met Stephanie Coorevits

De komende zes weken gaat onze gastredactrice & geboren pessimist Stephanie Coorevits op zoek naar het geluk.  Ze doet dit aan de hand van 6 experimenten.

Ik heb, wat mijn leeftijdsgenoten graag noemen, een resting bitch face. Die heb ik van mijn moeder geërfd en het betekent dat, wanneer ik neutraal kijk, nogal nors overkom. Dat vind ik doorgaans niet zo heel erg want ik ben niet de meest extraverte persoon ter wereld en vaak is het wel zo aangenaam dat mensen me wat met rust laten. Daarenboven denk ik dat mijn vrienden wel weten dat onder die arrogante kop een lief en toegankelijk meisje schuilt.

Erger is dat ik van mijn dierbaren soms te horen krijg dat ik een pessimist ben. Het glas is wat mij betreft altijd halfleeg. Ik noem het liever ‘realisme’ en maak mezelf graag wijs dat het leven te hard is en mijn IQ te hoog om de hele tijd manisch rond te huppelen. Maar dat is dan wellicht wél pure arrogantie. Misschien is het mijn vorderende leeftijd of de steeds zuurder wordende maatschappij maar die pessimistische houding begint steeds meer als een last te voelen. Zou het leven niet leuker zijn als ik eens wat meer glimlach? De silver lining aan de rand van de donkere wolk apprecieer? Het is zoals mijn vader altijd zei toen ik vroeger met een kanjer van een ochtendhumeur aan de ontbijttafel verscheen: “Die volle maan mag je wegsteken hoor. Smile! Dat doet geen pijn en het kost ook niks.” (maar dan in het West-Vlaams, uiteraard)

Vrijblijvend advies

Zoals sommigen onder jullie misschien wel weten, is mijn hoofdberoep kinderpsychologe. Ik werk met jongeren die onder toezicht van de jeugdrechter staan en die bij ons in het ziekenhuis voor een korte time-out terecht kunnen. Vaak hebben die jongeren al een hele weg afgelegd in de bijzondere jeugdzorg en is het laatste waar ze behoefte aan hebben de zoveelste hulpverlener die hen eventjes de les spelt. Ik laat ze meestal zo veel of zo weinig vertellen als ze willen maar geef hen wel steevast één (vrijblijvend) advies mee en dat luidt: “Don’t be a dick”. Vrij vertaald: “Wees geen klootzak”. Ik geloof oprecht dat dit een wereldverbeterend idee is. Ga maar eens na, het is heel moeilijk om ruzie te maken met iemand die je met respect behandelt. Je moet daarom niet altijd akkoord gaan of die ander een toffe pee vinden. Gewoon vriendelijk zijn, is al goed genoeg.

Psychologisch experiment

Ik ben geen hypocriet, ik tracht mijn eigen levensadvies op te volgen maar besef natuurlijk wel dat ik met mijn pessimistische houding en resting bitch face niet altijd 100 procent geloofwaardig overkom. Daarom wil ik mezelf onderwerpen aan een psychologisch experiment. De te testen hypothese luidt als volgt: een pessimist kan een optimist worden door kleine veranderingen aan te brengen in dagdagelijkse handelingen en patronen. De bijkomende onderzoeksvraag: Welk effect heeft die positieve houding op mijn medemensen? Met andere woorden: hoe kan ik de Amélie Poulain in mezelf wakker schudden?

Geluk maximaliseren

Gedurende de hele zomer ga ik wekelijks op zoek naar manieren om ons geluk te maximaliseren. Wat doet een simpele vriendelijke houding bijvoorbeeld voor jezelf én voor anderen? Of zou het niet helpen om iets van de verwondering van een kind proberen te behouden? Misschien helpen hedendaagse trends als lachyoga wel? Wellicht is de sleutel tot geluk het doorbreken van sleur? Ik offer me graag op om dit alles uit te testen. Op het einde hoop ik jullie voor eens en voor altijd een antwoord te kunnen geven op de vraag: Is geluk maakbaar? En zo ja, hoe doen we dat dan? Blijven lezen dus en wie weet kan je het in september doen zonder ledematen van konijntjes, paardenschoenen of gemuteerde klaverblaadjes en ben jij je eigen talisman.

Groetjes en dikke kus, Stephanie