Acteur, tv- en theatermaker Dominique Van Malder: “Ik moet kunnen spelen, anders word ik zot”

Een normale zomer staat voor acteur en Radio Gaga-gezicht Dominique Van Malder in het teken van theaterfestivals en een korte vakantie. Maar een normale zomer is het allerminst en de onzekerheid is groot. Wel al zeker is dat Dominique met de gloednieuwe Canvas-fictiereeks Albatros – sinds 1 juli te zien op Telenet – een absoluut pareltje afleverde.

De Gentse Vrijdagmarkt ligt er op een doodgewone dinsdagochtend, klokslag 9 uur, vredig bij. In Café Albatros valt er wel al wat te beleven. Binnen wacht Dominique Van Malder – Dompi voor de vrienden – mij namelijk op om over zijn allereerste zelfgeschreven fictieproject te praten. Dat project heet Albatros en is een tragikomische reeks waarin tien zwaarlijvige mensen deelnemen aan afslankkamp ‘Albatros’ in de Ardennen. “Samen met regisseur Wannes Destoop heb ik hier jarenlang aan zitten schrijven en herschrijven. We wilden graag iets maken over de corpulentere mens en de demonen in zijn of haar hoofd en buik. Ik ken dat thema uitstekend. Nee, ik bén dat thema. En dat maakte het gemakkelijker om de juiste toon te vinden. Het mocht absoluut geen platte komedie worden, maar net iets fragiels, iets kwetsbaars, met veel drama maar ook met een lach.”

Je speelt zelf ook mee in de reeks. Was dat al snel duidelijk? En hielp dat om andere acteurs te overtuigen, want je vraagt ook van hen om zich heel kwetsbaar op te stellen.

Ik schrijf en ik maak heel graag, maar ik moet ook kunnen spelen, anders word ik zot. Wannes kende mij al goed als acteur en wilde ook dat ik zelf mee zou spelen. Het zou gewoonweg jammer zijn om met zo’n thema, dat ik zo goed ken, vanaf de zijlijn toe te kijken. En dus is er een rol voor mij gegroeid. Dat maakte het voor de andere acteurs ook wel makkelijker om hierin mee te gaan, denk ik. Ze wisten daardoor dat we niet voor een platte komedie gingen, maar net zouden inzetten op kwetsbaarheid. Uiteraard mochten ze ook hun zegje doen tijdens de scriptlezingen. Door alle feedback is dit een verhaal van ons allemaal geworden. Simpel was dat trouwens niet. Tien dikke mensen op dieetkamp in de Ardennen sturen, dat klinkt als het begin van een slechte mop. Maar als je het goed aanpakt, kun je echt iets fundamenteels aankaarten, over demonen, over pijn, kwetsbaarheid en hoop. Ik denk, in alle bescheidenheid, dat we daar toch wel in geslaagd zijn.

Hoe zit het met jouw demonen? Hoe is jouw relatie met de kilo’s?

Tot een jaar of 6 of 7 was ik een heel mager kind en vanaf die leeftijd ben ik gaan verzwaren. Het was een combinatie van factoren die meespeelde: mijn metabolisme dat tegenwerkte, het feit dat ik uit een arbeidersgezin kwam en we daardoor wat goedkoper aten. Ik kan ook troost vinden in eten en kook zelf heel graag. Op mijn 30^ste ben ik gestopt met roken, waardoor ik ook plots veel bijkwam. Mijn gevecht tegen de kilo’s is een levenslang gevecht, dat besef ik en dat vind ik ook niet erg. Zolang ik maar gezond ben. Voor mijn rol in Albatros ben ik wel veel zwaarder geworden, tot groot genoegen van Wannes van wie ik zeker nog mocht verdikken. Heel moeilijk is dat voor mij overigens niet. Ik hoef nog maar naar deze donut te kijken en ik kom al 50gram bij. De kilo’s er weer af krijgen, was een stuk lastiger. Maar het moest. In de zomer van vorig jaar zijn we gestopt met draaien en op 1 september ben ik beginnen te diëten. Twintig kilo was ik al afgevallen, maar ondertussen zijn er al weer wat coronakilo’s bij.

Mijn gevecht tegen de kilo’s is een levenslang gevecht, dat besef ik en dat vind ik ook niet erg.”

Jullie hebben een aantal Waalse acteurs en een Nederlander gecast. Waren er te weinig corpulente Vlaamse acteurs om uit te kiezen?

Oh nee, totaal niet. Ik wilde gewoon geen Belgische reeks maken zonder Franstalige acteurs. Albatros is ook opgenomen in de Ardennen. En ik hou ook gewoon van Wallonië. Bovendien zijn er werkelijk uitstekende Waalse acteurs. Voor de dynamiek in de groep was dat ook leuk. We zijn daar één grote, warme familie geworden. Het voelde echt aan alsof we op kamp waren. Trouwens nog een goede tip voor een staycation: de streek rond Sosoye in de provincie Namen. We hebben daar toch in totaal tweeëneenhalve maand doorgebracht en deze zomer ga ik daar sowieso terug heen. Het was zalig, die rust, die prachtige natuur. Een echte aanrader!

Door corona valt er deze zomer ook als acteur niet zo veel te beleven. Maar een lange vakantie dan?

Ik ga heel graag op vakantie, liefst een paar weken lang, maar die luxe is er al enkele jaren niet meer. Omdat ik zoveel theaterfestivals doe, is het altijd puzzelen om vakantie te nemen. Maar ik kijk daar wel altijd enorm naar uit. We gaan meestal naar het zuiden, zoals nu naar Portugal, maar ook de Scandinavische landen staan al lang op mijn bucketlist. Ooit ben ik voor Radio Gaga naar Canada getrokken, de Rocky Mountains in, en dat vond ik fenomenaal. Daar zou ik heel graag nog eens naar toe gaan. Maar deze zomer is natuurlijk alles anders. Er heerst heel wat onzekerheid. De vliegtuigen en terrassen zitten vol, maar wij mogen onze tribune maar voor maximum 30 procent vullen voor een voorstelling van Studio Orka. Nochtans hebben wij een ‘coronaproof’ voorstelling. Dus dat klopt niet, vind ik. Mensen snakken naar vormen van ontspanning en cultuur en wij mogen er niet aan beginnen, zelfs niet in alle veiligheid. Financieel is dat een enorme domper, voor mezelf uiteraard ook, maar zeker ook voor Studio Orka waar we de balans nog moeten opmaken. Ik had nog het geluk dat ik net nu een iets rustigere periode had ingebouwd, omdat ik heel veel gewerkt heb de laatste tijd.

Misschien nog een ideetje: een nieuw seizoen van Radio Gaga. Dat kun je toch heel makkelijk coronaproof maken.

Klopt, dat zou inderdaad makkelijk kunnen, met gesprekspartners buiten de caravan. En Joris (Hessels, red.) die toch al in mijn bubbel zit. Maar we zijn wel met iets bezig deze zomer. We trekken langs sociale woonblokken om live radio en televisie te maken. Ook voor televisie hadden Joris en ik een aantal plannetjes en ideetjes die we wilden uitwerken. Alleen is het nu een lastige tijd om aan te kloppen bij tv-zenders. Dus wachten we nog even af. We schrijven momenteel wel nog aan een nieuw fictieproject. Je zou dus kunnen zeggen dat zoiets verslavend werkt en naar meer smaakt. Ik heb heel veel geleerd van Albatros en het zou zonde zijn om daar dan niet in verder te gaan. Al kijk ik er ook wel weer naar uit om zelf te spelen.

Albatros, sinds 1 juli te volgen op Play en Play More van Telenet en begin volgend jaar op Canvas.