Muse For Life: wij waren er bij in de AB

Telkens er de voorbije weken een nummer van de Britse band op Studio Brussel weerklonk, konden aandachtige fans hun kans wagen. Uit dat aantal sms’ers lootte Studio Brussel vervolgens een twintigtal gelukkigen. Per sms ging er 1 euro integraal naar Artsen Zonder Grenzen, het goede doel dat Muse speciaal voor deze gelegenheid selecteerde. #MuseForLife bracht 198.168 euro op. Dat bedrag schonk de Britse rockgroep integraal aan Artsen Zonder Grenzen.Een prachtige actie dus van een groep die de laatste jaren enkel in grote stadions of festivalweides gespeeld heeft. Dus een concert van Muse meepikken in een kleine zaal als de Ancienne Belgique was al een speciaal moment op zich.

Bombastische muziek

Ik geef toe, ik ben totaal geen fan van Muse. Ik vind dat de groep al jaren aanhoudt aan een bepaald populistisch format, waardoor elk liedje hetzelfde klinkt. Met hun bombastische muziek hebben ze mij nog nooit kunnen bekoren. Wanneer ze het podium van een festival betreden, is dat voor mij meestal het moment om naar de bar te trekken achter pintjes voor mijn vrienden, die één voor één wel grote Muse-fanaten zijn. Muse is niet het soort band waar ik dus thuis snel een plaat van zal opleggen. Te druk, te weelderig.

“Muse is niet het soort band waar ik thuis snel een plaat van zal opleggen”

Maar live werkte het wél gisteren voor mij, omdat ik zag hoe goed de bandleden op elkaar waren ingespeeld, en ze met zichtbaar plezier hun ding stonden te doen. Dat de bassist Chris Wolstenholme zijn basgitaar vol rode kerstlichtjes zat, en dat de piano doorzichtig was, het had allemaal weinig met muziek te maken. Maar ik ergerde mij er niet aan en genoot van een stevig concert van een sterke liveband.

Rollercoaster

En de mannen van Muse zelf speelden een soort van best of. Van ‘Knight of Cydonia’ tot ‘Time is Running Out’, van ‘Starlight’ en ‘Uprising’ tot ‘Supermassive Black Hole’. En dat kon het uitzinnige publiek gisteren fel smaken. Al vanaf de beginnoten was de toon gezet voor een Muse-rollercoaster van anderhalf uur. Dat de piano veel te stil stond en de bas veel te luid, niemand merkte het in de zaal. Muse heeft een status bereikt waarin het elk publiek probleemloos meekrijgt in de hype die het rond zichzelf gecreëerd heeft.

Of ik na het concert van gisteren superfan ben geworden van de groep? Daar moet ik negatief op antwoorden. Ik heb wel respect voor de manier waarop de Britten het goede doel steunen. Geen slecht woord over Muse dus. Maar tijdens hun festivaloptredens zal ik nog steeds die kerel zijn die naar de bar om pintjes gaat voor zijn vrienden…