Tussen cocktails en cultuur: de andere kant van Lloret de Mar

Lloret de Mar is het favoriete bedevaartsoord van feestende jongeren uit heel Europa. Maar ver weg van de clubs vind je ook een andere kant van Lloret: die van de witte strandjes met het helderste zeewater van Europa. Geen wonder dat de Spaanse badplaats ook heel wat Hollywood-regisseurs kan bekoren.

door Gerlinde De Bruycker

“Als ik ergens op vakantie vertel dat ik uit Lloret de Mar kom, gaan de wenkbrauwen standaard omhoog”, lacht Anna, onze lokale gids voor vier dagen. In één zin vat ze de reputatie samen van de populaire kustplaats aan de Costa Brava. Ook wij kwamen hier als 18-jarige feestvieren tijdens die eindeloze zomer tussen het middelbaar en de unief. Tegelijk lokt Lloret de Mar ook heel wat gezinnen met kinderen. Niet meteen het recept voor rust, dus. Maar Lloret is meer dan het toeristische centrum alleen: je kan op liefst vijf grote stranden je handdoek spreiden en daar zitten schitterende baaien tussen.

Hollywoodstrand

Neem nu het fotogenieke strand van Sa Boadella. In de reisgidsen staat het omschreven als ‘an unspoiled beauty spot’, maar dan wel één die al door miljoenen ogen is bekeken. Sa Boadella doet geregeld dienst als filmlocatie voor grote Hollywoodproducties, zoals recent nog Uncharted met Tom Holland en Mark Wahlberg in de hoofdrollen. Wist je dat het gemeentebestuur van Lloret zelfs een eigen filmagentschap heeft? Het Lloret Film Office heeft als enige taak regisseurs de weg te wijzen naar geschikte filmlocaties, die niet moeten onderdoen voor verre Aziatische oorden.

Lokale zonnekloppers zoals Anna gaan het liefst naar het strand van Santa Cristina, dat knus ingesloten ligt tussen twee grote heuvels. Dit is een relaxte, winddichte plek waar slechts één hotel-restaurant staat, maar wat voor één: in Santa Marta aan het strand lunch je als een koning, met verse gegrilde vis, rijkelijke paëlla en tapas op hoog niveau. Genieten van lekker eten op de soundtrack van klotsende golven, dat is het goeie Spaanse leven.

Ruige kust

Tussen het strand van Santa Cristina en dat van Fenals kun je met een kajak de zee op. Er is geen andere manier om zo dicht in contact te komen met de Costa Brava, oftewel de ‘ruige’ kust. Je peddelt tussen smalle rotsformaties door die vlak voor de kust oprijzen, als ware het kleine canyons. Boven je hoofd torenen de ruwe kliffen uit en onder je schijnt het zeewater meters diep, met een groen-blauwe schijn tot op de bodem. Een naam hebben de locals er niet echt voor: “Noem het maar de kleur van de Costa Brava. Samen met de Caraïben hebben wij het zuiverste zeewater ter wereld”, blinkt de kajakinstructeur van trots. Het moet gezegd dat alle stranden van Lloret het internationale Blue Flag-certificaat dragen, wat staat voor maximale kwaliteit van zeewater, zonuren en onderhoud.

De grillige kliffen kan je ook van bovenaf bewonderen vanop het Coastal Trail, dat een stukje van de Europese langeafstandsroute GR92 bestrijkt. Het kustwandelpad kronkelt langs de vijf stranden van Lloret. Je doet er zo’n drie uur over, maar calculeer wat extra tijd in voor de foto’s. Je zal om de haverklap moeten stoppen, zo indrukwekkend zijn de uitzichten hier. Onderweg passeer je het beroemde standbeeld van Lloret, de Dona Marinera, die reikhalzend uitkijkt over zee. Het beeld is gemaakt ter ere van de vele vissersvrouwen die hun mannen maandenlang moesten missen. Van hieruit leidt een panoramaweg naar de heuvel met het Castell de Sant Joan, het kasteel dat een plekje heeft veroverd op de fotorol van duizenden toeristen. Vandaag doet het dienst als museum.

Eenmaal de drukke dijk van Lloret voorbij, passeer je op de GR92 een reeks idyllische baaitjes en inhammen, zoals de Caleta d’en Trons. Zelfs in augustus vind je hier niet meer dan vijf zonnekloppers op het strand. Blijf je het kustpad volgen, dan eindig je aan het uitgestrekte witte strand van Platya de Canyelles, nog zo’n favoriet van local Anna. Hier ligt trouwens het enige haventje dat Lloret rijk is.

Gigantische teletijdmachine

Je zou het de badplaats niet nageven als je de vele charmeloze kebabtenten ziet, maar Lloret de Mar draagt een boeiende historie met zich mee. In de 19de eeuw gingen de straatarme inwoners massaal het geluk zoeken op Cuba. Zij die jaren later steenrijk wisten terug te keren, werden Indiano’s genoemd. Deze selfmade zeevaarders bouwden de zeedijk van Lloret vol met prachtige huizen in koloniale stijl. Het stadhuis op het einde van de promenade (1872) is daar nog een overblijfsel van. In de binnenstad blijft er slechts één Indiano-huis over, maar het Casa Can Font (1877) blijkt wel een aanrader van formaat. Je stapt binnen in een gigantische teletijdmachine waarvan het volledige interieur nog dateert uit de koloniale periode. Je kunt het huis enkel met een gids bezoeken, of boek meteen de hele Indiano-tour in de stad. Dan passeer je ook langs de Eglesia de Sant Roma, een bijzonder mooie kerk waar de Indiano’s veel geld tegenaan gooiden. Resultaat is een eclectische bouwmix met een speelse koepel en kleurrijke mozaïeken, die fel contrasteren met de sobere steen van de veel oudere kerktoren.

Klif met een botanische verrassing

Het voordeel van Lloret de Mar is dat het een kleine, overzichtelijke badplaats is. Je kunt een snuifje cultuur combineren met een namiddagje shoppen, zonnekloppen of zeekajakken. Vergeet ook de beroemde tuinen van Santa Clotilde niet te bezoeken. Deze tuinen zijn gelegen op een klif met een verbluffend uitzicht op het Hollywoodstrand van Sa Boadella. Het ontwerp van de tuinen is gebaseerd op het Italiaanse renaissance-model, met geometrische hagen en door cipressen omzoomde paden. Dat zo’n historisch landschapspark een panoramisch zeezicht heeft, is vrij uitzonderlijk: meestal liggen deze ‘botanische dromen’ veel meer landinwaarts. En zo heeft Lloret best wel wat verrassingen in petto.