Niki Terpstra rijdt vandaag Gent-Wevelgem, maar ziet na rotjaar met Parijs-Roubaix nu ook zijn favoriete koers wegvallen: “Ik kan me kwaad maken, maar dat helpt toch niet”

Op zijn erelijst prijken de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, E3 Harelbeke en twee keer Dwars door Vlaanderen, maar Niki Terpstra (36) is nog niet verzadigd. Alleen kreeg de Nederlander sinds zijn overstap naar Total Direct Energie, eind 2018, vooral met veel tegenslag af te rekenen. En vrijdag moest hij, luttele uren voor dit interview, vernemen dat Parijs-Roubaix, zijn favoriete klassieker, afgelast wordt. Terpstra haalt de schouders op. “Het is balen, maar we moeten verder.”

Vrijdagavond, de buitenrand van Kortrijk. We hebben afspraak met Niki Terpstra in het stijlrijke D-Hotel. Gelukkig staan de bus en twee ploegwagens van het Franse team van Jean-René Bernaudeau op de parking, want voor de rest oogt het hotel desolaat. Op uitzondering van één auto. Een cabrio. Het is die van Terpstra. Hij is zelf vanuit Noord-Holland naar West-Vlaanderen afgezakt voor de eerste Vlaamse klassieker postcorona. Terpstra nam vrijdag met zijn ploegmaats het parcours van vandaag onder de loep. “De aanpassingen vind ik mooi”, vertelt hij. “De aanloop naar de Kemmelberg is klassiek. Het vele draaien en keren van de voorbije jaren vond ik wat ver gezocht. Ik ken mijn weg in Vlaanderen goed, maar zelfs ik wist vaak niet waar we zaten. Gent-Wevelgem ligt me. Het is een mooie koers die alle kanten uit kan. Het kan een sprint worden en het kan in groepjes uiteenvallen.”

Tijdens de verkenning vernam je de afgelasting van Parijs-Roubaix.

Dat bericht is er zeker niet plotseling gekomen, maar zelf achtte ik de kans groter dat het zou doorgaan dan dat het zou worden afgelast. Het is een beslissing van de lokale overheid. Dat is overmacht. Kijk, het is mijn tweede jaar bij Total Direct Energie en door omstandigheden heb ik voor deze ploeg nog nooit Parijs-Roubaix kunnen rijden. Dat is balen. Ik ben teleurgesteld. Het is mijn favoriete koers. (haalt de schouders op ) Maar het is nu eenmaal zo. Ik kan me wel kwaad maken, maar dat helpt toch niet. En dus moeten we verder. We kijken nu naar andere doelen.

Blijven over: Gent-Wevelgem en de Ronde van Vlaanderen. Hoe sta je ervoor? Eind juni was er die zware val op training, waarbij je een hersenschudding, een gebroken sleutelbeen, gebroken ribben, een klaplong en een kneuzing in je onderrug opliep.

Ik ben niet op mijn best, maar ook niet slecht. Ik ben blij met hoe het nu gaat. Natuurlijk zou ik liever hebben dat die laatste procentjes er vlug bij komen, maar dat gaat nu eenmaal niet. Ik word elke dag een beetje beter en daar moet ik het mee doen.

Gent-Wevelgem associëren wij altijd met die fameuze stormeditie in 2015. Jij werd dat jaar tweede.

(met fonkelende ogen) Dat was heel speciaal. Eerlijk gezegd vond ik het die dag te gevaarlijk om te koersen, maar ik ben blij dat ik er deel van heb uitgemaakt. Ik reed er letterlijk met kippenvel rond. Het begon al net na de start met de demonstratie van die boeren, waardoor we opgestopt werden, alles in waaiers uiteenviel en ik in de laatste groep terechtkwam. Eigenlijk was mijn koers al gedaan, maar als bij wonder kwam alles weer bij elkaar. In De Moeren scheurde het opnieuw. Renners vlogen de gracht in, zo extreem was het. Maar weer kwam het bij elkaar. En ik haalde de finale, omdat ik superbenen had. Toen waren die boeren daar plots weer. Aan de Kemmelberg, allemaal aan het toeteren. Geweldig vond ik dat. Het was zo’n protest waar niemand last van had, maar waarmee ze hun standpunt op een goeie manier duidelijk maakten. Daar heb ik toch respect voor. Het was een fantastische koers.

Op jouw erelijst staan de Ronde, Parijs-Roubaix, E3 Harelbeke en twee keer Dwars door Vlaanderen. Is jouw carrière geslaagd?

Zoiets maak je pas op als je gestopt bent, maar uiteraard ben ik heel trots op wat ik tot nu toe heb bereikt.

Tot twee jaar geleden reed je bij Quick-Step. Opvallend: de meeste renners die de ploeg verlaten, presteren erna minder.

(grijnst) Ja, daar kunnen we natuurlijk niet naast kijken. Het is gewoon zo. Quick-Step is een topteam. Alles eromheen, de begeleiding, het materiaal, de mentaliteit en de ploeg die aan de start staat, want dat zijn allemaal toppers. Dus ja, dat is ergens een logisch gevolg. Wat als ik was gebleven? Daar denk ik niet aan. Ik heb bij die ploeg ook veel pech gekend. Een carrière van een renner gaat nu eenmaal in golfbewegingen, met ups en downs.

Je bent er intussen 36. Nog nooit gedacht aan stoppen?

Zolang ik ambitie heb en met plezier aan het werk kan blijven, denk ik daar niet aan. Ik fiets gewoon graag. Het moment dat het een opgave wordt, ga ik daar anders naar moeten kijken. Maar mijn beroep is nog altijd mijn hobby en ik ben te veel sportman om gewoon mee te bollen.

Toen je twee jaar geleden de Ronde van Vlaanderen won, was Mads Pedersen de enige jonge renner in de top tien. Dit jaar lijken die jonge toptalenten precies van overal te komen.

(knikt) De statistieken geven dat ook aan. Het peloton verjongt en dus ook de top tien. Het is best wel bizar om vast te stellen.

Ik heb het even opgezocht: toen Remco Evenepoel geboren werd, was jij al tweedejaarsjunior.

(proest het uit) Dat is best wel confronterend. Het is apart, dat heeft de jongste Tour nogmaals aangegeven.

Wie van die jonge gasten maakte het meest indruk op jou: Pogacar, Evenepoel of Hirschi?

Wel, ik vind Mathieu en Wout ook best nog jong, hoor. (lacht) Maar doe toch maar Pogacar. De jongste (naoorlogse, red.) eindwinnaar ooit. Heel straf. Het is speciaal om die trend te zien. De reden? De begeleiding bij de jeugd is veel professioneler geworden. In mijn tijd was het belofte- en amateurniveau echt amateuristisch. Nu zijn er teams die professioneler werken dan sommige profploegen.

In België verwacht iedereen in de Ronde een duel tussen Van Aert en Van der Poel. Jij ook?

Natuurlijk, maar ik denk ook aan andere namen. Alaphilippe? (glimlacht) Er zijn weinig dingen die Julian niet kan, dus ja, ik verwacht hem daar ook wel vooraan. Net als Mads Pedersen, Soren Kragh Andersen… In de BinckBank Tour hebben we weer gezien wie er goed is op dit terrein.

Over een week zit het seizoen erop.

Dat is niet zeker. Vandaag (vrijdag, red.) kwam ploegleider Dominique Arnould plots naast me rijden om te zeggen dat Parijs-Roubaix afgelast was en enkele uren later waren we al plannen aan het maken om de Vuelta te rijden. Ik wil gewoon koersen. Nu Roubaix wegvalt,wordt het misschien mogelijk om de Vuelta te rijden.

Intussen lonkt er alweer een nieuw seizoen om de hoek. Althans, dat hopen we. Ik hoor dat Deceuninck-Quick-Step al voor een winterstage in Griekenland aan het kijken is, omdat Hotel Suitopia in Calpe zijn deuren voor langere tijd sluit. En over zes maanden moet er een nieuwe Ronde en een nieuwe Parijs-Roubaix komen. Als het kan en mag. Knaagt die onzekerheid niet?

(knikt) Maar dat is voor iedereen zo. Dat is voor jou als journalist zo. Dat is zo voor de mensen in dit hotel hier. En dat is voor mij zo. Maar daar ligt mijn focus niet. Ik wil nu Gent-Wevelgem rijden, de Ronde en daarna naar de Vuelta gaan. Het is een bizar jaar. Wat gaan we deze winter doen? Weet jij het? Ik niet, hoor.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier