Het landschap om ons heen wordt dagelijks vorm gegeven door de mens. De maakbare natuur kan gerust ook mooi zijn, denk maar aan de vele Sigmagebieden die de laatste jaren zijn ontstaan langs de Schelde. We werpen een blik op enkele landschappen waar de transformatie wel heel ingrijpend is.
1. Rustig wandelgebied (Schellebelle)
Langs een oude, afgesneden Scheldearm vlakbij het geïsoleerde gehucht Den Aard stond het ooit vol weekendhuisjes. De eigenaars kwamen er vissen en genoten er van de rust. In het kader van de Sigma-plannen, die meer ruimte geven aan het water in de Schelderegio, werd het gebied gesaneerd. Kranen gingen bruut te werk en er werd ook een bres geslagen in de Scheldedijk, zodat de slikken en schorren er tweemaal per dag overstromen. Nu vormen de Kalkense Meersen een prachtig wandelgebied, waar grazers aan het werk zijn en waar je altijd wel mooie ontdekkingen doet wat fauna en flora betreft. Aan de hand van wandelknooppunten stippel je de tocht uit. De beste manier om de Kalkense Meersen te bereiken, is om het veer vanuit Schellebelle te nemen. In het centrum van Schellebelle is voldoende parkeermogelijkheid en er is een station op wandelafstand.
2. Fietsen over de drijvende brug (Maasmechelen)
Schapen graasden vroeger op de heide van Maasmechelen. Grindontginning legde al een deel van dit mooi stukje Limburg bloot. Het landschap werd volledig omgeploegd toen begin jaren 1920 de mijn van Eisden steenkool begon boven te halen. Onderaan de rechterschachtbok hangt een fototentoonstelling van die beginjaren. De schachtbok kan je trouwens ook beklimmen met boven een mooi uitzicht op de omgeving. Jaren na het verlaten van de mijn werd de zone tussen de mijnbergen een natuurgebied. De drijvende brug die tussen de tweelingterril en de ‘Rode’ terril werd aangelegd, is een topattractie voor fietsers en wandelaars geworden. Terhills, zoals het bosrijke gebied werd gedoopt, is nu één van de toegangspoorten tot het Nationaal Park Hoge Kempen en absoluut een wandelparadijs om te ontdekken.
3. Kerk in de put (Antwerpen)
De Oosterweelverbinding in Antwerpen wordt ook wel de werf van de eeuw genoemd. De werken duren nog zeker tot en met 2030 en zullen het uitzicht rond Antwerpen veranderen. Het is niet de eerste keer dat de regio rond ’t Stad een nieuw uitzicht krijgt. De uitbreiding van de haven zorgde daar ook al voor. In de jaren 1920-1930 werden verschillende polderdorpjes onteigend. In de jaren 1960 volgde een zandopspuiting waardoor het hele landschap onder een dikke laag zand verdween. Dit is het best zichtbaar aan de Oosterweelkerk, ooit de parochiekerk van het polderdorpje Oosterweel. De kerk staat in een zes meter diepe put, enkel het dak steekt boven de begane grond uit. Je vindt de kerk ter hoogte van fietsknooppunt 55, vlak bij het Vijfde Havendok. Binnen enkele maanden opent hier een bezoekerscentrum over de Oosterweelverbinding. Met onderstaande website maak je fietstochten door de Antwerpse haven.