Waar stilte en sneeuw elkaar ontmoeten. Natuurmagie beleven in de woeste wildernis van Oost-Finland.

Al acht jaar op rij prijkt Finland bovenaan de ranglijst van gelukkigste landen ter wereld. Geen wonder: betoverende landschappen, oprechte gastvrijheid en een keuken die je hart verwarmt. Tel daar in de winter een fonkelwit sneeuwdeken bij en je begrijpt waarom ook wij in een paar dagen vielen voor dit magische winterwonderland.

Met amper 18,1 inwoners per vierkante kilometer is Finland dé plek voor rustzoekers. Onze uitvalsbasis is Kuusamo, net onder de poolcirkel. De plek waar stilte en sneeuw elkaar ontmoeten, dat merken we meteen wanneer we bij onze eerste logies aankomen. House of Northern Senses – een kleinschalig, geel landhuis dat het witte landschap doorprikt – waar de warme glimlach van uitbater Timo contrasteert met de koude buitentemperaturen. Binnen is het oergezellig, maar de buitenlucht lonkt. Meer bepaald: het ijswak – het enige open water van het bevroren meer Pikku-Porontima. “Springen, anders geen dessert”, grapt hij, terwijl hij naar de sauna wijst die al uren voor ons staat voor te verwarmen.

Sauna’s en Finland, ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ongeveer 70% van de huizen heeft er één. Timo drie, waaronder een unieke: een authentieke rooksauna die smeekt om getest te worden. Zwembroek aan, badjas uit, en niet veel later vallen we het wereldrecord zweten aan. Na een halfuur nemen we afscheid van de zwartgeblakerde muren en tippelen we richting ijswak. Een milliseconde twijfel, en onze slippers vriezen al vast aan het ponton. Korte pijn: we springen erin, happen naar adem terwijl onze bloedbanen een wild feestje in ons lichaam houden. Een warme gloed overvalt ons, zelfs bij -10 graden. Wat een doop.

Kwispelende atleten

Na een stevig ontbijt rijden we naar een nabijgelegen boerderij, waar we onze volgende activiteit al in de verte horen joelen. Een must voor wie het land van de Sami wil ontdekken: een huskysafari. Starten doen we op de Kylmäjärvi terwijl de wind – volgens de Finnen het mooiste koor ter wereld – in ons gezicht priemt. Diep ingeduffeld onder een rendiervel zitten we in de hondenslee, terwijl 24 uitgelaten pootjes ons een uur lang door bossen, vlaktes en bevroren meren laveren. Naarmate het uur vordert, tongen verder uithangen, zien we toch enige vermoeidheid bij onze kwispelende atleten. Rust hebben ze na tien kilometer meer dan verdiend. Maar wat een ervaring…

Meer dierenpracht volgt even later op rendierboerderij Kujalan Porotila, waar Santa Claus zijn mini-slee op ons staat te wachten. Eentje met één Rudolf als taxichauffeur. We nestelen ons onder een warm dekentje en glijden door het winterwonderland. Een nieuwsgierige soortgenoot stapt een tijd naast ons mee – zo dicht dat we zijn gewei kunnen aanraken. Met een rust waar zelfs de Dalai Lama jaloers op zou zijn, vergezelt hij ons de rest van de tocht. Magisch.

Roze draad

In de namiddag gaat het noordwaarts, richting onze comfortabele chalet in Ruka, vlak bij Kuusamo – twee namen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Alle chalets samen vormen een authenthiek minidorp, omringd door een wit sprookjesbos met daartussen langlaufsporen en een ijsglijbaan. Geen wonder dat families hier vanzelf terug kind worden. Onze blik dwaalt echter af naar de ijsbar, voor een ijzig aperitief, terwijl in één van de oergezellige blokhutten ernaast ons wilddiner wacht. Bij een knetterend haardvuur proeven we het beste van Finland op ons bord. Rendier, bessen… maar de roze draad is zalm. Na enkele happen hebben we het al door: de keuken is er heerlijk en puur, net zoals de natuur. Voldaan zoeken we onze slaapplaats op en turen we vergeeft naar het noorderlicht. Een dik wolkendek houdt de hemelsluier helaas hermetisch dicht.

Instagramstop

De volgende ochtend trekken we naar Oulanka National Park. Met 270 km² pure wildernis een van de mooiste, meest ongerepte parken van het land. Het mekka voor hikers dankzij de 82 km lange Bear’s Trail (Karhunkierros) die er grotendeels doorheen slingert. Door de diepe sneeuw kiezen we voor het kleine broertje: de 12 km lange Little Bear’s Trail. Al snel begrijpen we waarom dit de populairste wandelroute van Finland is: rotsen, kloven, dichte bossen, ruwe rivieren en smalle paadjes leiden ons langs al het moois van Moeder Natuur. Wauw. Na een klein kwartier pauzeren we bij een iconisch punt: Myllykoski, een oude houten watermolen die schilderachtig naast de woeste stroomversnelling van de Kitkajoki ligt. Een populaire rustplek en Instagramstop. Iets verderop, boven op de hangbrug, voelen we ons ontzettend nietig tussen zoveel natuurgeweld. Wat. Een. Tafereel.

Frozen

’s Middags gaat het richting de Rukantunturi in Ruka, één van ’s lands populairste skiplaatsen. Met bijna 20 kilometer verlichte pistes en lange sneeuwgarantie (tot 200 skidagen per jaar) won deze derde grootste skipiste van het land al diverse prestigieuze ski-awards. Gelukkig kennen we goed onze skibeperkingen en ruilen we de latten in voor sneeuwschoenen om de Valtavaara Winter Trail te trotseren. Een van de meest iconische winterwandelingen in de ruime regio.

“De Valtavaara Trail is een sprookjesachtig decor dat perfect kan passen in een nieuwe Frozen-film”

In de eerste steile stukken happen we naar zuivere lucht, terwijl sparren het net niet begeven onder de dikke pakken sneeuw. Een sprookjesachtig decor dat perfect past in een nieuwe Frozen-film. Op de top worden we beloond met een 360°-vergezicht over Kuusamo, talloze bevroren meren en duizenden dennen. Op 491 meter hoogte snijdt de wind extra hard in ons gezicht en schuilen we in het houten hutje op de bergtop, terwijl we het logboek invullen. Deze 5,5 kilometer lange trail is een must voor stiltezoekers.

Mario Kart

Van rust naar actie de volgende dag. Dat doen we met zo’n slordige 100 pk onder ons zitvlak: een sneeuwscootertocht waarmee we door het winterwonderland rondom Ruka zoeven. Over bevroren meren, helling op, helling af terwijl de zon het witte landschap nog meer doet fonkelen. Halverwege laten we de gashendel los voor de volgende activiteit. Rupsbanden worden geruild voor vier kleine wieltjes: icekarting! Helm dicht, groen licht, plankgas: even later driften we als volleerde piloten door de bochten van onze eigen Grand Prix. Sneeuw spat op, de adrenaline stijgt. Mario Kart in wintermodus. Tot onze overmoed na enkele U-turns kennismaakt met de sneeuwberm. Na enkele geslaagde inhaalacties behalen we toch zilver, maar de ervaring: die was goud waard. Opwarmen doen we even later met een stevig rendierstoofpotje en mierzoete bessenthee in een gezellige kota.

Op de terugweg stoppen we midden op een desolate vlakte om te ijsvissen. Waar het begrip loze vissertje een nieuwe dimensie krijgt wanneer mijn metgezellen de éne vis na de andere bovenhalen, terwijl ik vruchteloos naar mijn ijsgat tuur. Ook al ligt de omgeving er desolaat bij, onder de dikke ijsplaat schuilt er nog genoeg leven.

Groene schone

Na vier dagen vol hoogtepunten beseffen we dat we dé heilige graal van Lapland nog niet zagen: het noorderlicht. Net wanneer we de hoop opgeven, pingt er tijdens ons avondmaal een gsm-bericht: Aurora-alarm! Jas aan, camera klaar en we begeven ons naar het Rukajärvi-meer dat naast onze gezellige wildernislodge ligt. Na een half uur glinsteringen volgt een 360°-uitbarsting in het luchtruim. Groen en roze ionen flikkeren door de hemel en doen de reputatie van mooiste openluchtschouwspel alle eer aan. Een uur lang volgt de ene verschijning na de andere. Wat een lucky shot. Een apotheose na vier dagen natuurpracht. Het ultieme bewijs dat in Lapland natuur nog steeds koning is…

Na vier dagen vol hoogtepunten beseffen we dat we dé heilige graal van Lapland nog niet zagen: het noorderlicht. Net wanneer we de hoop opgeven, pingt er tijdens ons laatste avondmaal een pushbericht op onze gsm: Aurora-alarm! Jas aan, camera klaar, begeven we ons naar het Rukajärvi-meer dat naast onze gezellige wildernislodge ligt. Na een half uur glinsteringen volgt een 360°-uitbarsting in het luchtruim. Groen en rozen ionen flikkeren door de hemel en doen de reputatie van mooiste openluchtschouwspel alle eer aan. “Ik word er zelfs emotioneel van”, roept onze begeleider, met een tiental Lapland-expedities allesbehalve een leek. Een uur lang volgt de ene verschijning na de andere, waardoor we het zelfs in de koude erg warm krijgen. Wat een lucky shot. Een apotheose na vier dagen natuurpracht. Het ultieme bewijs dat in Lapland natuur nog steeds koning is…