De leukste plekken in het onbekende maar o zo authentieke Noord-Peru: Zo veel meer dan Machu Picchu

Wie Peru zegt, zegt Machu Picchu. Maar het land in Zuid-Amerika is zo veel meer dan het toeristische zuiden. Wij trokken dan ook naar het onbekende en onbeminde noorden, waar betoverende berglandschappen, wonderbaarlijke watervallen en overweldigende overblijfselen uit de pre-Incatijd domineren. Onze top vier van het authentieke Noord-Peru, weg van drukte en massatoerisme.

1. Pumarinri Amazon Lodge

De Pumarinri Amazon Lodge, een ecolodge aan de oevers van de Huallaga-rivier, ligt verscholen in het Amazonewoud. Het is de perfecte uitvalsbasis om een unieke jungle-ervaring op te doen en kennis te maken met de plaatselijke cultuur. Wij bereiken de lodge door een binnenlandse vlucht van iets meer dan een uur vanuit Lima naar Tarapoto te nemen. Vanuit de luchthaven brengt een privéchauffeur ons in 45 minuten naar de lodge.

De Pumarinri Amazon Lodge, waar we drie nachten verblijven, is echter van het mooiste wat we al ooit gezien hebben, met als hoogtepunt onze back to nature-kamer en een helderblauw zwembad in een idyllische omgeving, waar we uiteraard vlijtig gebruik van maken. Ook de maaltijden – de lodge biedt volpension aan – mogen er zijn. Onze favorieten: gebakken banaan (‘fried platano’), artisanale chocoladecookies van Chazuta (later hierover meer), gerookte ribbetjes en salade Shapaja. De aanwezigheid van de Pachico’s Tamarin, kleine aapjes waar het restaurant van de lodge naar vernoemd is, maakt het feestje compleet. Dankzij een sympathieke ober krijgen we zelfs de kans om de aapjes, die verdacht goed op onszelf lijken, enkele bananen te geven. En of het smaakt…

Ook de streek rond de lodge mag er zijn. Aangezien we zelf geen Spaans spreken, krijgen we Engelstalige ondersteuning van tolk Alex, een sympathieke 25-jarige Nieuw-Zeelander die via Azië en Europa in Zuid-Amerika is beland en na vier maanden in Ecuador via Peru en Bolivia wil doortrekken tot in Patagonië. We brengen, na een busrit van 15 kilometer, een voormiddag door op de cacaoplantage van Chazuta, waar we tijdens een rondleiding uitleg krijgen over het hele productieproces: hoe maak je cacao? Finaal mogen we zelf aan de slag. Een onvergetelijke ervaring. We leren dat Peru op vlak van cacaoproductie het derde grootste land van Zuid-Amerika is, na Colombia en Brazilië, dat palmbladeren gebruikt worden om daken voor huizen te maken en veel planten en bladeren in het Amazonegebied dienst doen omwille van hun geneeskundig effect, bijvoorbeeld tegen artrose. Dankzij een gids komen we te weten dat Peruvianen niet vlug een ziekenhuis opzoeken. Simpelweg omdat er bijna geen zijn, maar ook omdat ze alles met hulpmiddelen vanuit de natuur proberen op te lossen.

Op het domein van de Pumarinri Amazon Lodge maken we een avondwandeling, het zogenaamde ‘Coca Circuit’ waarbij we met behulp van een Spaanse gids en tolk Alex verschillende dieren spotten: spinnen, mieren, kikkers, tarantula’s, maar helaas niet de verwachte nachtaapjes – de Peruviaanse winter is hier niet het ideale seizoen voor. ’s Ochtends vroeg trekken we met een bootje de Huallaga-rivier op en spotten we twee uur lang de immense diversiteit aan vogels. We maken ook kennis met een Frans koppel uit Parijs.

Een ander hoogtepunt is de korte, pittige wandeling bergop naar de watervallen van Pucayaquillo, waar we genieten van de idyllische omgeving en zwommen in een ijskoud meertje. We raken aan de praat met een Peruviaans gezin uit Lima. Papa Olivera is duidelijk een fervente voetballiefhebber, want zijn zoon werd genoemd naar Arjen Robben. Kleine Arjen, negen jaar, vertelt dat hij op school Engelse en Chinese les krijgt en wil voortdurend bewijzen dat hij al vlot in het Engels kon communiceren. We testen de voetbalkennis van Olivera door te zeggen dat een van de beste Peruviaanse voetballers ooit voor een Belgische club, toevallig een ploeg uit de stad waar we wonen, heeft gespeeld en met zijn doelpunt in de Champions League tegen AC Milaan voor een legendarisch moment in de Belgische voetbalgeschiedenis heeft gezorgd. Het mag duidelijk zijn: Andres Mendoza en Club Brugge behoren tot de parate kennis van een voetbalminnende Peruviaan.

Na ons verblijf in de Pumarinri Amazon Lodge worden we naar Tarapoto gebracht, waar we één nacht verblijven. Deze stad was vroeger de uitvalsbasis van de coca(ïne)handel en is nu nog steeds de belangrijkste toegangspoort tot het Amazonegebied. Er is veel leven op straat – dat geldt trouwens voor alle Peruviaanse steden die we bezochten – en vooral de onophoudelijke stroom aan brommers die bij elk kruispunt luid met hun claxon toeteren, blijft ons bij. We maken een wandeling naar Plaza de Armas, het centrale plein van Tarapoto, en genieten van de gemoedelijke sfeer op een doordeweekse avond tijdens de Zuid-Amerikaanse winter.

2. Chachapoyas

Na een autorit van negen uur vanuit Tarapoto over bochtige bergwegen zet onze privéchauffeur ons af in Chachapoyas, een welvarende stad, 2.400 meter hoog in het Andesgebergte. De hoofdstad van de provincie Amazonas is vernoemd naar ‘Wolkenmensen’ of Chachapoyas, een mysterieuze pre-Incabeschaving die bekend staat om een indrukwekkende architectuur. Niet oninteressant detail: Chachapoyas heeft een bescheiden luchthaven, waardoor je deze stad vanuit Lima ook met een binnenlandse vlucht vrij vlot kan bereiken.

Wij verblijven drie nachten in La Casona Monsante, één van de betere hotels in Chachapoyas met verzorgde en grote kamers, gelegen in een nauw straatje dat enkel voor wandelaars bestemd is. Het ontbijt in La Casona Monsante is eerder aan de matige kant. De eerste avond verkennen we de leuke winkelsteegjes in de binnenstad en komen we al meteen tot een bizarre vaststelling: mijn echtgenote en ik, beiden blank en 1m80 groot, worden wel heel raar aangestaard en nagekeken, in die mate zelfs dat twee jonge meisjes in de plaatselijke supermarkt videobeelden van ons beginnen te maken en ons prompt ‘gringo’ en ‘gringa’ noemen.

Niet om te lachen: we eten vier keer in Amazonica, een bijzonder kwalitatief restaurant vlakbij ons hotel en een echte aanrader. Als aperitief nemen we vaak lookbroodjes met mozzarella en ham. Als drank kiezen we uiteraard voor een smoothie (‘jugos’) met plaatselijke fruitsoorten, zoals maracuja, aardbei, ananas en braambes – vooral La Morena (met ananas en braambes) valt bij ons in de smaak. Als hoofdgerecht wisselen we af tussen de Peruviaanse specialiteit ‘lomo saltado’, een verse hamburger, pizza en een pastagerecht met vlees van lomo saltado en een sausje van gele chili. Heerlijk! Om nog maar te zwijgen van de desserts. De limoentaart en wortelcake vallen in de smaak. De laatste avond spreken we nog met de uitbater, die ons vertelt dat hij drie weken later zal beginnen met kooklessen, zowel voor Peruvianen als toeristen en met focus op lokale producten die niet tot weinig gekend zijn.

Vanuit Chachapoyas ondernemen we drie daguitstappen. De eerste is die naar de archeologische site Kuélap, ook wel gekend als het ‘Machu Picchu van Noord-Peru’. Na een busrit van een uur brengt een kabelbaan, die in 2017 het levenslicht zag en de eerste van zijn soort in Peru is, ons in 4 kilometer en 20 minuten tijd van 2.100 naar 2.950 meter hoogte. De ruïnes van deze 500 huizen tellende beschaving, die in 500 na Christus ontstond en pas in het jaar 1843 werd ontdekt, is een absolute must see. De rondleiding door Kuélap, met onze gids Yelsin, biedt ons een beter inzicht in de unieke geschiedenis en beschaving. Yelsin, genoemd naar Boris Jeltsin, werkt freelance voor de dienst van toerisme van Chachapoyas en blijkt een heel aangename persoon om twee dagen aan onze zijde te hebben. Wanneer we hem vragen waar hij is opgegroeid, antwoordt hij als volgt: I am born not far away from the city. Blijkt zijn geboortedorp op drie uur rijden van Chachapoyas te liggen… Yelsin zou graag eens naar Europa komen en door de Zwitserse Alpen trekken, maar financieel is dit voor de modale Peruviaan verre van evident.

Daags nadien wacht opnieuw een busrit van een uur naar Cocachimba, van waaruit we een wandeling naar de Gocta-watervallen maken. Die zijn al lang gekend in de streek, maar het was pas in 2002 dat de lengte ervan werd uitgemeten door een Duitser die in Peru leefde. De Gocta-watervallen zijn de derde hoogste van hun soort in Peru, maar de enigen die te voet bereikbaar zijn. Met een hoogteverschil van 771 meter mogen de Gocta-watervallen zich de 18de hoogste ter wereld noemen. Wij genieten onder een helderblauwe hemel van de pittige wandeling. De adembenemende landschappen doen ons even stilstaan. Op de terugweg stoppen we aan een klein koffiezaakje, waar we een iced latte en moccachino bestellen. Heerlijk!

Op dag drie sluiten we ons verblijf in Chachapoyas af met een zelf uitgestippelde wandeling van 24 kilometer naar pottenbakkersdorp Huancas en de nabijgelegen Canon del Sonche op ruim 2.600 meter hoogte. Deze indrukwekkende kloof met een adembenemend uitzicht op de Andes heeft een lengte van ongeveer 11 kilometer en eindigt bij de Utcubamba-rivier. Maak zeker ook een ommetje via de Mirador de la Goya, een uitzichtspunt iets verderop langs de bergkam. Geloof het maar: dit is een van de vele verborgen plekken van Noord-Peru.

3. Nationaal Park Huascaran

Vanuit Chachapoyas reizen we met een nachtbus naar Chiclayo, vanwaar we een dag later naar drukke Trujillo en het niet zo bijzondere vissers- en surfersdorpje Huanchaco aan de Grote Oceaan doorrijden. Met opnieuw een nachtbus reizen we twee dagen later door naar Huaraz, een stad in het Andesgebergte en de populairste uitvalsbasis voor stevige en minder stevige trektochten door het Nationaal Park Huascaran in de Cordillera Blanca. Hier ligt de hoogste berg van Peru, de Huascaran op 6.768 meter hoogte. Een culinaire aanrader in Huaraz is koffieshop Muruwari, waar we een mocachino drinken en één grote wafel en één kleine pannenkoek delen.

Vanuit Huaraz kan je, mits de nodige uren op een bus, meerdere dagtochten ondernemen. De hike naar Laguna 69, een meer op 4.620 meter hoogte, is een van de meest populaire bergwandelingen. Toen het Nationaal Park Huascaran in 1975 werd opgericht, stelde men een lijst met alle 400 meren op. Degenen zonder naam kregen een nummer toegewezen. Laguna 69 was dus nummer 69 op de lijst. Het heeft een opvallende turquoise kleur en is daardoor het meest bekende meer in het park. Voor de 14 kilometer lange tocht heb je zo’n vijf uur tijd nodig: drie uur heen en twee uur terug. Door de grote starthoogte (3.900 m) mag de hike naar Laguna 69 niet onderschat worden, maar je krijgt er wel onvergetelijke berglandschappen voor in de plaats. Als je geen ervaring met grote hoogte hebt, kan je onmogelijk voorspellen wat er zal gebeuren. Bij mij valt de kennismaking met een vierduizender goed mee, terwijl mijn echtgenote zich minder in haar sas voelt.

Sowieso is Laguna 69 een ideale test als acclimatisatie en laatste voorbereiding op de vierdaagse Santa Cruz-trekking. Die meerdaagse tocht is een van de populairste routes in het Andesgebergte die je door groene valleien, langs turquoise gletsjersmeren en over een 4.750 meter hoge bergpas leidt. Onze verblijfplaats, Hotel El Tumi in Huaraz, is geen meevaller. Bij aankomst om vier uur ’s nachts blijkt er geen kamer voor ons beschikbaar, terwijl we dit vooraf wel hebben vastgelegd. Daardoor moeten we bijna vier uur wachten in een koude lobby, bij temperaturen van zes, zeven graden. Een serieuze tegenvaller. Drie dagen later moeten we, door ziekte bij mijn vrouw, tot onze grote spijt en ontgoocheling de geplande Santa Cruz-trekking annuleren.

4. Lima

Hoewel Lima technisch gezien niet in Noord-Peru ligt, is het een logische – vanuit Europa vlieg je sowieso op de Peruviaanse hoofdstad – en onmisbare stop op weg naar het noorden. Lima staat vooral bekend om zijn culinaire hoogstandjes.

Bij onze eerste passage in Lima, in het begin van de reis, volgen we een Peruviaanse kookworkshop. Sandy, onze begeleidster van Haku Tours, is Engelstalig, sympathiek, spontaan en ze vertelt graag over historische gebeurtenissen, zoals de geschiedenis van de Inca’s, die tot op vandaag merkbaar zijn in het Peruviaanse leven, bijvoorbeeld op vlak van voeding en de manier van koken.

Bij onze tweede passage in Lima, op het einde van onze trip, verkennen we al fietsend twee rijkere wijken van de 11 miljoen en 43 wijken tellende Peruviaanse hoofdstad: Miraflores en Barranco, voortdurend met zicht op de kustlijn die in de winter – wij reizen in de maand augustus naar Peru – door de zogenaamde ‘garua’ (mist) bedekt is. De fietstour is een meevaller. We genieten van de vele muurschilderingen en nauwe, idyllische steegjes in Barranco.

In Lima logeren we onder meer twee dagen in Iberostar Selection Miraflores, een chique hotel met een werkelijk uitmuntend ontbijtbuffet en een rooftopterras en -zwembad. Absolute aanrader voor de zoetebekjes: Helado de Lima, waar we onze maag verblijden met een heerlijk ijsje met kokos en chocolade met amandelpraliné.

5. Reserva Nacional de Paracas

Vanuit Lima ligt er, voor de liefhebbers, nog een optionele opener of afsluiter van een reis door Noord-Peru te wachten: het Reserva Nacional de Paracas, vanuit Lima met de bus goed voor een rit van vier uur in zuidelijke richting.

Logeren doe je best in het kustdorpje Paracas, van waaruit je het spectaculaire natuurreservaat te voet, met de fiets en ook met de boot kan verkennen. Vooral de boottocht naar de Ballestas-eilanden, waarbij je zeeleeuwen, pinguïns en duizenden vogels spot, laat een grote indruk op ons na. Ook de fietsrit over meestal onverharde wegen.