Nog tot 10 augustus forenst Ann Van Elsen tussen woonplaats Baarle-Drongen en Westende, waar ze voor radiozender JOE live radio maakt aan de dijk. “Heel leuk om een paar weken aan zee te mogen vertoeven. Ik hou enorm van de vakantievibe die daar hangt.”
Wat een simpele Ontbijtbabbel had moeten worden – een uurtje tussen de croissants en koffiekopjes voor gesprek en foto – ontaardde afgelopen dinsdag in een nogal lange en vooral onverwachte trip down memory lane. “Geloof het of niet, maar jouw neef was de eerste jongen met wie ik ooit gekust heb. En jouw nicht was mijn allerbeste vriendin in Mol.” Ann en ik lachen om het onwaarschijnlijke toeval, en proberen tussendoor ook nog wat Ontbijtbabbel-vragen tot een goed einde te brengen.
Hoe ziet jouw ideale zondag er tegenwoordig uit?
“Uitslapen kan ik helaas niet meer, maar het idee dat je de eerste uren nadat je bent wakker geworden helemaal niks moet, is al best ideaal. Ik vrees dat het als een torenhoog cliché klinkt, maar de ideale zondag begint met eitjes van onze eigen kippen, en met pannenkoeken. Eigenlijk zijn we al lang van plan om eens met het gezin in Gent te gaan ontbijten, maar dat is nog nooit gebeurd. Mijn dochter Jackie-Lou blijft liever thuis, zodat ze in de tuin aan jumping kan doen. Of beter gezegd: ze heeft het tuinkot als manege ingericht – mijn beide dochters zijn gek op paardrijden – en speelt jumping op de levensgrote nepkoe in onze tuin. Ze doet haar jumpingkleren dan aan, zadelt de nepkoe en mijn man en ik moeten dan komen kijken hoe ze paardrijdt. (lacht) De zondag staat bij mij dus in het teken van de kinderen. Vaak speel ik dan wel Taxi Van Elsen, maar dat is eigenlijk de samenvatting van mijn leven. Daar zit ik ook niks mee.”
Normaal volgt nu de vraag waar jij je aan bezondigt, maar in het BV-wereldje sta jij bekend als een engeltje, of in ieder geval als een van de liefste mensen in showbizz.
“Het doet me heel veel plezier om dat te horen, maar ik vind het eigenlijk niet meer dan normaal om lief te zijn. Of om het goede te doen. Er gebeurt natuurlijk veel slechts in de wereld, maar ook een hoop goeds, al is dat vaak minder zichtbaar. Ooit poseerde ik voor Playboy. De enige reden waarom ik dat toen deed, was omdat ik er genoeg geld voor kreeg om een waterput in een dorp in Namibië te financieren. Ik heb daar toen zoveel vrijwilligers gezien die van de wereld een betere plek wilden maken. Maar uiteraard ben ik zelf niet vrij van zonden. Ik kan thuis soms wat overprikkeld raken en een kort lontje hebben, al ben ik dan wel de eerste om dat in te zien en me te verontschuldigen.”
Volgens Wikipedia ben jij al sinds 2008, het jaar van die Playboy, aan de slag bij de radio. Had jij ooit gedacht dat jij radiopresentatrice zou worden?
“Eigenlijk wel. Als kind was ik altijd al met radio bezig. Ik weet nog dat ik aan de Sint zo’n ‘dubbeldekkerradio’ had gevraagd met een box links, een box rechts, een sleuf voor een cd en twee cassettespelers. Ik weet nog dat ik met dat spel voor de tv zat bij Tien Om Te Zien, alle muziek opnam en achteraf intro’s maakte voor die muziek. Radio heeft altijd veel dichter tegen me aangeleund dan televisie. Ook nu ben ik veel meer op mijn gemak op de radio. Het was handig geweest had ik datzelfde gemak ook op televisie gevoeld.”
Je bent nochtans eerst op televisie begonnen, op VT4 en TV1. Maar je ziet aan de namen van de zenders dat dat toch alweer even geleden is.
“Klopt. Er zijn periodes geweest waarin ik dagelijks televisie maakte, maar dat is inderdaad al lang geleden. Tegenwoordig komen er nog wel aanvragen – ik heb vorig jaar nog een grote afweging moeten maken, waarbij mensen in mijn omgeving schrokken dat ik zo’n kans liet liggen – maar ik voel nu heel goed aan wanneer mijn ego wordt aangesproken en wanneer mijn geluk. Ik hoef echt niet op televisie te komen, ik heb er geen behoefte aan om mijn ego te voeden. Ik kijk nu altijd eerst naar mijn geluk. Word ik er gelukkiger van als ik inga op een voorstel? En wat blijkt? Ik heb geen torenhoge ambities. Maar als er dan toch iets passeert wat ik tof vind, dan ga ik erop in. Gelukkig heb ik nu de vrijheid om die afweging te maken.”
Is het niet gek dat iemand die ooit het kroontje van Miss België wilde, en won, zo weinig om ego geeft? Nu ik erover nadenk: je bent wel een zeer atypische ex-Miss België.
“Voor mij was Miss België destijds de enige mogelijkheid om uit de cirkel te geraken waar ik toen in zat. Ik studeerde voor handelsingenieur, maar ik wilde eigenlijk naar het RITCS in Brussel om radio en tv te doen. Dat had beter bij mij gepast, maar in mijn gezin was het devies: doe maar eerst iets serieus en normaals. Uiteindelijk ben ik wel op tv en radio beland, maar dan wel via mijn kroontje en niet via mijn studie. Waardoor ik altijd heb moeten vechten tegen de vooroordelen. Ik had die credibiliteit niet. Je kon in die tijd niet op de cover van P-magazine staan en ook nog een grote onderscheiding behalen. Je kon niet mooi én slim zijn.”
“Dineren met een bekendheid in Monaco? Ik wilde naar een cantus in Brussel”
“Er werd soms neerbuigend tegen me gedaan en gevraagd geen intelligente opmerkingen te maken, waardoor dat kroontje dus ook met vooroordelen kwam – hoewel ik natuurlijk ook veel te danken heb aan Miss België. Maar nu zitten de media gelukkig anders in elkaar. Alhoewel ik met grote ogen het verhaal van ex-Miss België Kenza Ameloot las. Haar getuigenis toont dat wat Miss België betreft, de evolutie zeker niet positief is geweest. Ik heb nooit echt voeling gehad met de organisatie die het destijds overnam… Laten we het houden op andere normen en waarden.”
Je bent 45. Een cynicus zou kunnen zeggen dat de eerste helft nu wel voorbij is. Kun je terugblikken op een interessant leven?
“Ja, absoluut. Omdat er nu genoeg afstand is van een bepaalde periode, kan ik zeggen dat ik vroeger ongelooflijke dingen heb meegemaakt, zonder dat toen goed en wel te beseffen. Ik vergelijk het met elke dag chique gaan eten; soms heb je dan gewoon zin in een spaghetti. Ik was toen ook mentaal nog niet rijp genoeg om te beseffen wat me allemaal overkwam. Ik zat op kot in Brussel en wilde cantussen doen. Ik had geen zin om te dineren in Monaco met de ene of de andere bekendheid; ik wilde naar een fuif.” (lacht)
Hoe ga jij om met ouder worden? Ligt dat gevoelig?
“Mijn leeftijd speelt in mijn voordeel, vind ik. Ik vind het nu veel aangenamer hoe mensen met me omgaan dan toen ik 25 was. Ik heb rust bij mezelf gevonden, ik weet wat ik wil en wat ik niet meer wil, en heb honderd procent vertrouwen in mijn intuïtie. Dat geeft ontzettend veel rust. Het enige dat me ambeteert, is de menopauze, maar dat is puur hormonaal. Met het getal 45 vind ik niets mis, behalve dat het jammer is dat de tijd die rest korter wordt. Ik vind het leven steeds fijner worden.”
Laatste vraag: wie mag er deze zomer nog langskomen op JOE Parad’ice Beach?
“Ik ben een enorme fan van Willy Sommers. En hij weet dat ook. Ik word altijd zo gelukkig als ik hem zie. In ieder geval hebben we Maksim en Camille al over de vloer gehad. Metejoor komt ook nog, net als Natalia, twee supertoffe mensen.”
JOE Parad’ice Beach, nog tot 10 augustus aan de Koning Ridderdijk in Westende.