Op zijn palmares staan televisiereeksen en films waar andere acteurs meteen voor zouden tekenen, maar plots, na een jaar of vijfentwintig, voelt Geert Van Rampelberg de lokroep van het theater weer. Begin 2026 draait de sympathieke acteur nog één Vlaamse serie, om meteen daarna de theaterwereld in te duiken. “Ik voel de nood om terug te keren naar de basis.”
Op een klein stationnetje ’s morgens in de vroegte is het wachten geblazen op Geert Van Rampelberg, die treinpech blijkt te hebben. Iets waar ik als fervent treinreiziger ook heel wat ervaring mee heb. Gelukkig gaat ons gesprek al snel over wat vrolijkers, het surrealistische moordmysterie bijvoorbeeld waar Geert vanaf volgende week zondag in opduikt (This is not a murder mystery, VRT 1) en waarin hij de gladde manager van Magritte speelt. “Ik vond dit echt een heel bijzonder project: Magritte hing als kind al aan de muur in mijn kamer. Om nu in die wereld van de surrealisten te mogen duiken, vond ik heerlijk. Ook de opnameperiode, in Ierland en België, met acteurs uit heel Europa en zelfs daarbuiten, was ronduit geweldig.”
Eerst nog even iets anders: hoe ziet jouw ideale zondag er tegenwoordig uit?
“Nu het herfst is: met de rubberen botten aan het bos in. De herfst is een fantastisch seizoen om naar buiten te komen. In Antwerpen zijn er weliswaar niet zoveel bossen, maar in de rand rond de stad gelukkig wel nog. En in Brussel, waar ik vaak vertoef bij mijn vriendin, is er uiteraard het fantastische Zoniënwoud.”
Dus jij pendelt voor de liefde (en de bossen) nog steeds geregeld tussen Brussel en Antwerpen?
“Voorlopig nog wel, maar na negen jaar relatie gaan Laura en ik binnenkort samenwonen. In Antwerpen. Ik mag dan wel een Brusselaar zijn, ik woon toch liever hier in Antwerpen.”
Waar bezondig je je tegenwoordig nog aan? Ik vroeg me eigenlijk af of jij iets had met ijdelheid?
“Dat denk ik niet. Ik ben niet iemand die graag kleding gaat shoppen of crèmetjes smeert. Waar ik me wel nog steeds aan bezondig, is onregelmatig leven. Of beter: onregelmatig werken. Het zijn steeds moeilijkere tijden in mijn sector. De afgelopen jaren werden er heel wat projecten uitgesteld. Dat heeft een soort onrust met zich meegebracht.”
“Ik kan alleen maar tevreden zijn met waar ik nu sta, met wat ik bereikt heb”
Vandaar je plan om na zoveel jaar weer theater te gaan maken?
“Dat heeft niks te maken met financiële (on)zekerheid, als je dat bedoelt, maar vooral met goesting. Ik wil me wat meer op het theater toeleggen omdat ik zelf ook wel verhalen te vertellen heb. Ik heb na zoveel jaar film en tv nood om terug te keren naar de basis, om elke dag met mensen samen te werken, te schaven aan een tekst, en op een podium, voor een ademend publiek, een verhaal te kunnen vertellen. Dat is de lokroep die ik nu hoor en waar ik naar moet luisteren. Theater is een oude liefde die ik weer wil beminnen.”
Je bent een paar maanden geleden vijftig geworden. Heeft dat er ook iets mee te maken, dat je terugblikt en denkt: dat heb ik lang gemist?
“Misschien wel. Ik moet zeggen dat mijn leeftijd nooit eerder een rol heeft gespeeld, maar toen ik vijftig werd in juli, deed me dat toch iets. Je maakt dan toch automatisch een balans op. En die balans oogt zeker positief. Ik kan alleen maar tevreden zijn met waar ik nu sta, met wat ik bereikt heb, met waar ik leef, met het geluk in België geboren te zijn. Ik heb tot nu toe weinig problemen gekend in mijn leven. Maar inmiddels kijk ik wel anders naar de wereld, eerder door de ogen van mijn kinderen, en dan ben ik toch iets minder hoopvol. Ik moet oppassen dat ik niet cynisch word, of angstig. Op zoveel plekken in de wereld heerst er momenteel gruwel en onrecht. Daarom sla ik via mijn sociale media ook wel eens een noodkreet. Ik voel me verplicht om de vreselijke zaken die er wereldwijd gebeuren niet te verzwijgen. Ook al is het makkelijker om de kop in het zand te steken en je er allemaal niet te veel van aan te trekken. Maar dat kan ik niet. Ik moet iets hoopgevends blijven vinden in de wereld, anders functioneer ik niet. Men noemt dat ook wel eens naïviteit. Misschien is dat wel mijn zonde.”
Verliefd worden
“Ik ben dankzij de draaiperiode van This is not a murder mystery helemaal verliefd geworden op Ierland. Op de wonderlijke mentaliteit daar, op de humor, de muzikaliteit, de poëzie van de mensen daar. Maar ook op het project zelf, dat is ontstaan uit een samenwerking tussen acht publieke omroepen, waardoor de reeks ook te zien zal zijn in Nederland, Duitsland, Zweden, Denemarken, Finland en IJsland. Toen ik het script las, was ik meteen verkocht. Het was zo’n origineel, ambitieus idee. Ook de buitenlandse acteurs dachten: wie zijn die Belgen (van productiehuis Panenka, red.) die dit allemaal voor elkaar krijgen?”
Beter nieuws, in ieder geval voor de kijker, is dat je afgelopen zomer het derde seizoen van Knokke Off hebt ingeblikt. Had jij eigenlijk ooit verwacht dat dat zo’n succes zou worden?
“Als acteur valt het soms moeilijk in te schatten hoe een reeks eruit zal zien, en al helemaal hoe die reeks uiteindelijk onthaald wordt door het publiek. Zeker na seizoen 1 was ik enorm aangenaam verrast. Het zag er flitsender uit dan ik me had ingebeeld en het werd een groter succes dan ik had verwacht. Nu we aan seizoen 3 zitten, ben ik heel blij dat ik deel mag uitmaken van Knokke Off. Ik vind het heel fijn om die jongere acteurs te zien schitteren.”
Kijk jij zelf eigenlijk nog veel tv of film voor je plezier?
“Ik ben wel iemand die een goede serie kan bingewatchen. Het laatste dat ik heb gekeken was de dramareeks Task op HBO MAX met Mark Ruffalo. En het beste dat ik dit jaar heb gezien was Ripley op Netflix. Straks ga ik trouwens nog naar de bioscoop voor One Battle After Another, met Leonardo DiCaprio in de hoofdrol.”
‘This is not a murder mystery’, elke zondagavond rond 21 uur op VRT 1 en al volledig te bekijken via VRT MAX.