Voor het tiende seizoen van ‘Blind Getrouwd’ pakt VTM uit met een hoop nieuwigheden. Naast een nieuwe presentatrice (Frances Lefebure) en een nieuw expertenteam (onder wie Goedele Liekens) zullen er in deze jubileumeditie ook gezamenlijke ‘dinner parties’ en sofagesprekken zijn.
Tien jaar Blind Getrouwd, dat noemen ze een tinnen huwelijk! En voor het eerst in de geschiedenis van Blind Getrouwd krijgen bruiden en bruidegoms-to-be een week voor hun huwelijk al een voorproefje van hun toekomstige levenspartner. Geblinddoekt, voor amper enkele minuten, maar nét genoeg om het verlangen aan te wakkeren. Of de twijfel genadeloos te voeden…
Goedele, jij bent een van de nieuwe experten in ‘Blind Getrouwd’. Hebben de makers lang aan je mouw moeten trekken?
“Er zijn veel nieuwigheden dit seizoen – zoals onder andere de sofagesprekken. Vooral daarmee hebben ze me kunnen overtuigen. Bij die sofagesprekken geven Nina Callens, Lennart Cok en ikzelf heel praktisch en concreet advies. Waar liggen de gevoeligheden van de partners, hoe kunnen de deelnemers die herkennen, hoe kunnen ze die meedelen? Het gaat dus veel verder dan enkel matchmaking, er is ook heel wat begeleiding. Daar kan je wat meer je expertise in kwijt en – je kent me – dat vind ik heerlijk: recht voor de raap, er geen doekjes om winden. Nina en Lennart zijn trouwens precies hetzelfde; een perfecte match dus.”
Met die dinner parties en sofagesprekken lijkt de Vlaamse variant van ‘Blind Getrouwd’ meer op de internationale versies, waarin die diners en sofagesprekken geregeld voor een portie drama zorgen. Was dat de bedoeling?
“Het was zeker niet de bedoeling om de deelnemers in elkaars haren te laten vliegen, integendeel! Die gesprekken en etentjes moeten naar geluk, niet naar drama leiden. Ik weet wel dat je van die realityprogramma’s hebt waar mensen aan meedoen om bekend te worden, maar dat is hier absoluut niet het geval. Ze hebben echt allemaal hoop op een goede afloop, willen via Blind Getrouwd hun partner vinden en vertrouwen daar voor een groot stuk op. Dat brengt natuurlijk emotionele ups en downs met zich mee. Het drama, om dat woord te gebruiken, zit in de vraag: hoeveel kans geef je deze mogelijke relatie? In tijden van Tinder, waarin mensen een partner binnen een paar seconden kiezen – naar links of rechts swipen – is vertrouwen op experten ook wel riskant. Want mensen willen absoluut die spark onmiddellijk, en als die er niet is, swipen we maar door naar de volgende. Terwijl, soms komt er liefde zonder dat er ooit sprake was van een spark. Ik vind dat de grote moeilijkheid van daten in deze tijden: die spark krijgt veel te veel appreciatie. We vergeten dat er een gigantisch verschil is tussen liefde en verliefdheid.”
“Het was zeker niet de bedoeling om de deelnemers in elkaars haren te laten vliegen”
Vind je dat zorgwekkend?
“Absoluut. Er zijn mensen die van zichzelf weten dat ze te snel beslissen. Door al dat getinder wordt onmiddellijk beslissen een soort reflex, een automatisme, een pad dat in de hersenen ingesleten is. Maar zelfs als je dat beseft, is het moeilijk om dat te veranderen. In Blind Getrouwd kunnen wij daar nog op wijzen, maar in de maatschappij hebben koppels geen deskundigen die meekijken.”
Je bent dankzij ‘Blind Getrouwd’ weer wekelijks op tv te zien. Dat was lang geleden.
“Ik ben in Vlaanderen de laatste jaren vooral te gast geweest in duidingsprogramma’s, als parlementslid. Ik heb heel veel nee moeten zeggen tegen andere televisieopdrachten omdat ik als parlementslid al een fulltime job had. Meer dan fulltime zelfs. Nu ben ik senator, en dat is een parttimebaan. Daardoor heb ik wat meer tijd voor andere zaken. Ik had Blind Getrouwd nooit kunnen doen als parlementslid; dat viel onmogelijk te combineren. Maar het is wel fijn dat het nu weer kan, al beoog ik nu zeker geen grote tv-carrière meer. Ik geniet van dit kleine staartje aan het televisiewerk. In tegenstelling tot in de politiek werk je met een tv-ploeg aan hetzelfde doel. In de politiek zijn er veel mensen die een andere richting uit willen, zelfs in zaken waarin het gezond verstand eigenlijk alles zou moeten dicteren. Weet je dat ik vijf jaar heb moeten strijden tegen de terugbetaling van besnijdenis van jongetjes, dus tegen gesubsidieerde verminking? In januari zouden ze eindelijk stoppen met die terugbetaling. Heel frustrerend om daar zo lang voor te moeten vechten. En dan gaat het enkel nog maar over de terugbetaling die wordt stopgezet, nog niet over de onomkeerbare verminking van baby’tjes die daar uiteraard niet om hebben gevraagd.”
Toch nog geen spijt van je politieke carrière?
“Nee, zeker niet. Het voordeel is dat ik de politiek niet echt nodig heb. Ik ben geen levenslange broodpoliticus; als het stopt, stopt het. Ik hoef niet per se herverkozen te worden, en kan dus puur vanuit mijn ideologie werken. Ook naar de partij toe. Ik hoef niet breedlachend rond de voorzitter te gaan dansen voor een goed plaatsje. Ik ben in de politiek voor de maatschappij, niet voor een partij.”
‘Blind Getrouwd’, elke maandag en woensdag bij VTM.