Met z’n nieuwe podcastreeks die gisteren gelanceerd werd en een bijbehorende theatervoorstelling waarmee hij vanaf februari door het land trekt, is Johan Terryn tegenwoordig erg ‘Aanwezig’. “Aanwezig, dat is meteen de naam en het thema van de podcast en de voorstelling. Ben ik zelf aanwezig genoeg geweest als vader? Die vraag stelde ik me toen ik mijn jongste zoon afzette in Praag voor een Erasmus-uitwisseling.”
“Zeg hem dat wij thuis altijd naar Camping Casablanca luisterden”, roept mijn vrouw terwijl ik het huis uit ga om me richting de Antwerpse wijk Zurenborg te reppen. Voor mijn vrouw is Johan Terryn (56) een radio-icoon, anderen kennen hem misschien van televisie (als presentator of acteur), uit het theater, als podcastmaker, columnist, scenarioschrijver, stemacteur, coach,… Terryn laat zich niet gewillig in een vakje proppen. “Je zou me gewoon een maker kunnen noemen. Of een verhalenverteller. Ik wil creëren en vertellen, en heb daarvoor al heel wat fora of media uitgeprobeerd. Het was misschien een strategischere keuze geweest om me toe te spitsen op één activiteit, maar ik ben iemand die keuzes maakt met de buik en het hart. De wereld heeft het misschien graag simpel, maar dat wil niet zeggen dat je simpel moet zijn.”
Laat me toch maar beginnen met een simpele vraag: hoe ziet jouw ideale zondag eruit?
“Ik ben niet zo’n uitslaper, maar op zondag mag het wat langer in bed te doen zijn. Daarna ga ik meestal lopen en zwemmen. Ik loop om op te warmen, want ik ben een ijsbeer. Ik zwem in open water, liefst als het wat kouder is. Nu begint het seizoen dus. Ik ben lid van een ijsberenclub in Deurne, waar we een mooie zwemvijver hebben. Wat daar zo leuk aan is: het koude water frist je niet alleen fysiek maar ook mentaal helemaal op. Je bouwt weerstand op, maar krijgt meteen een mentale opkikker.”
Leef jij verder ook gezond. Geen grote zondes?
“Ik probeer gezond te leven, maar kan me wel eens bezondigen aan ongebreideld eten. Een boefkick dus, en eigenlijk schaam ik me daar wel voor. Want eten is te lekker en te kostbaar om je in te verliezen. Gelukkig komen die boefkicks maar zelden voor.”
Tot onze grote spijt
“Afgelopen zomer hebben we, Randall Casaer en ik, het vierde seizoen van de podcast Tot onze grote spijt ingeblikt voor een live publiek. Spijt is het thema van die podcast, en dat blijft dus boeien. We leven van de verhalen die ons worden ingezonden, en op een gegeven moment denk je wel alle situaties rond spijt te hebben gehoord, maar telkens worden wij ook weer verrast. Zolang we goede verhalen kunnen blijven brengen, gaan we door met deze podcast.”
Over naar de orde van de dag: je lanceerde gisteren je nieuwe podcast ‘Aanwezig’. Het idee voor die podcast kwam blijkbaar tijdens een erg lange autorit.
“Klopt. Mijn jongste zoon ging in Praag op Erasmus en ik voelde vlak voor die periode wel wat stress bij hem, wat ik goed kon begrijpen. Ik heb dan beslist om hem naar Praag te brengen, een stad die we allebei niet kenden, om een paar dagen te acclimatiseren en wat vertrouwen te tanken dat het allemaal wel goed zou komen. Op de vierde dag heb ik hem dan aan zijn kot afgezet, hebben we het samen ingericht en ben ik weer naar huis gereden. Die lange rit naar huis vormt de verhaallijn van mijn voorstelling die in februari in première gaat. Ik begon me namelijk af te vragen tijdens die rit of ik hem niet nog meer goede raad had moeten geven. En ook: ben ik wel genoeg aanwezig geweest in zijn leven? Op terugweg maakte ik een soort round-up. Mijn jongste zoon was volwassen, de zorgtaak zat er eigenlijk op. Maar hoe had ik het als vader gedaan? Er is natuurlijk geen handleiding. En dat is net de rode draad doorheen de voorstelling. Ik bedacht tijdens die rit ook dat ik aan andere mensen wilde vragen hoe aanwezig zij waren. Daaruit is de podcastreeks ontsproten. Ik vraag aan een rist bekende Vlamingen die ik bewonder – Jeroen Leenders, Nora Monsecour, Tim Van Aelst, Ine Van Wymersch, William Boeva,… – hoe zij dat doen, aanwezig zijn. En ook welk advies ze aan hun 21-jarige zelve zouden geven.”
“Ik begrijp de charme van televisie en zeker radio, maar ik hou van de rechtstreekse connectie met het publiek tijdens een theatershow”
De logische vraag is dan: welk advies zou jij je 21-jarige zelve geven?
“Ik denk dat ik sommige zaken in het leven wat te vanzelfsprekend heb gevonden. Zeker toen ik jong was en de kansen haast automatisch kwamen. Ik ben altijd een beetje een zondagskind geweest: slim genoeg om een universitair diploma te halen, geen mottige aap waardoor er al vrij jong wel wat vrouwelijke interesse was, in een goed gezin opgegroeid. Een mooie entree in het leven, met andere woorden. Ook in de media kreeg ik heel wat kansen. Op mijn 24ste presenteerde ik mijn eerste eigen tv-programma. Ik dacht dat alles vanzelf kwam in het leven. Maar zoals in elk leven heb je ook wel eens wind tegen. Als je dan niet gewend bent om met tegenslagen om te gaan, is dat niet zo gemakkelijk. Daar heb ik echt mijn weg in moeten zoeken.”
Zou een tv- of radiozender jou nu nog kunnen verleiden om weer als tv- of radiomaker aan de slag te gaan?
“Ik zou niet a priori nee zeggen, maar ik zou er wel goed over nadenken. Ik heb lang voor televisie gewerkt, en meestal moet je als tv-figuur passen in de mal van de zender. Mocht er een aanbod komen waarbij ik voel dat ik in die mal pas, dan wil ik het wel overwegen. Maar die schijnwerpers die televisie biedt, maken me niet meer zo heel erg nieuwsgierig. Terwijl ik net op nieuwsgierigheid drijf. Bovendien zit mijn agenda dankzij mijn podcasts, theatervoorstellingen, lezingen en coaching al bijzonder vol. Mijn focus ligt daar momenteel niet, maar ik zou beslist wel eens tijd moeten maken om mijn ideeën in een pitch voor tv of radio te gieten.”
Jij rijdt dus straks liever heel het land rond om je theatervoorstelling te brengen.
“Absoluut. Kijk, ik begrijp de charme van televisie en zeker radio, maar ik hou van de rechtstreekse connectie met en de onmiddellijke feedback van het publiek tijdens een theatershow. Avond na avond voor een publiek gaan staan, telkens vanaf nul beginnen en de mensen proberen te veroveren met je verhaal; dat geeft heel veel voldoening. Ik zie daar de romantiek wel van in.”
‘Aanwezig’, de podcast, is te beluisteren via je favoriete app, met elke zaterdag een nieuwe aflevering. ‘Aanwezig’, de theatervoorstelling, gaat op 5 februari in première in de Arenbergschouwburg in Antwerpen. Info en tickets via johanterryn.com.