Dat het leven bitterzoet kan zijn, zal – in ieder geval voor actrice Lize Feryn – morgen nog eens duidelijk worden. Op de dag dat seizoen 2 van de kerstreeks ‘Single Bells’ uit de startblokken schiet bij VTM, is het exact tien jaar geleden dat haar moeder overleed. “Mama weet niets meer over het leven dat ik nu leid, en toch voelt ze nog zo dichtbij.”
“Ik beloof het: ik heb geen zweetvoeten”, lacht Lize Feryn (32) terwijl ze haar schoenen uitschopt. Die schoenen piepen volgens haar, en dat zou ons gesprek – en vooral onze podcast – wel eens kunnen verstoren. Mijn sympathie is daarmee meteen gewekt. Lize blijkt bovendien al snel een uitmuntende gesprekspartner: innemend, empathisch, vrolijk, hoopvol en ook heel even, wanneer het over haar moeder gaat, emotioneel. We hebben in ieder geval heel wat te bespreken, en het eerste dat ik van haar wil weten, is…
Hoe ziet jouw ideale zondag eruit?
“Uitslapen, daar begint een ideale zondag mee. Gevolgd door een lekker koffiekoekje. Op een ideale zondag wordt er verder niks gepland, zijn er geen sociale verplichtingen en kan alles dus nog. Soms heb je nog een kater van de dag ervoor, soms kun je plots beslissen om een wandeling door de stad te maken en te zien waar die wandeling je brengt, ook al is dat opnieuw naar een terrasje. De meest heerlijke zondag is er eentje die ongepland en onverwachts leuk is.”
Naast ideale zondagen bestaan er, vanaf morgen althans, ook ideale weekdagen. Met dank aan seizoen 2 van ‘Single Bells’. Mag ik dat omschrijven als de ideale eindejaarsreeks?
“Ik denk het wel; ik vind het in ieder geval een van de gezelligste reeksen die ik zelf al heb gezien. Single Bells is een supergezellige romantische comedy, pure feelgood, eentje om onder een warm dekentje, met een chocomelk in de hand, elke avond te bekijken. Ik heb zelf alleen de eerste vier afleveringen gezien, dus ik kijk al uit naar de rest. Ik vind het echt weer heel tof geworden.”
De cast was vorig jaar al indrukwekkend, maar nu verschijnen er (in gastrollen) ook kleppers als Filip Peeters, Ben Segers en Frank Lammers. Hoe is het om tussen al die iconen te staan?
“Wel zalig. Ik vind het heel cool dat zulke kleppers allemaal wilden meedoen. In de eerste aflevering zie je Frank Lammers echt de pannen van het dak spelen. Hij was zodanig geloofwaardig dronken dat we echt dachten: moeten we die nu in een taxi naar huis zetten? (lacht) In ieder geval is het ook wel een beetje intimiderend om tussen al dat talent te staan. Maar toch vooral heel leuk.”
“Momenteel is het heel moeilijk voor heel wat acteurs en actrices”
Heb jij zelf iets met Kerstmis? De leukste tijd van het jaar?
“Absoluut een lichtpuntje in de winter, absoluut de meest gezellige tijd van het jaar. Maar Aster (Nzeyimana, red.) en ik hebben Kerstmis en Nieuwjaar de laatste jaren wel vaker in het buitenland gevierd. Dit jaar opnieuw trouwens; we vertrekken binnenkort voor drie weken naar Costa Rica op huwelijksreis. Kerst in de hitte dus, met wat fake sneeuw rond een plastieken kerstboom – ook heel leuk.” (lacht)
Heb jij als actrice een goed jaar achter de rug? Het schijnt nogal crisis te zijn in de sector, en al zeker voor actrices.
“Ik moet eerlijk toegeven dat het altijd spannend blijft. Vorig jaar had ik het nog heel druk, met het eerste seizoen van Single Bells, met Chantal en met een Nederlandse reeks. Ik heb toen ook veel theater gespeeld. Maar dit jaar was het rustiger op acteervlak, met enkel dit tweede seizoen van Single Bells. Gelukkig heb ik daarnaast nog Atelier Feryn, het handtassenmerk dat ik tien jaar geleden samen met mijn zussen uit de grond heb gestampt. Ook zijn Aster en ik weer aan het ontwerpen geslagen voor ons modelabel Melange. Maar wat je zegt, klopt zeker wel: het is momenteel moeilijk voor heel wat acteurs en actrices.”
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Heb je inmiddels leren omgaan met die onzekerheid?
“Toch wel. Vroeger kon ik echt in paniek slaan als er niet meteen een nieuw project op mijn pad kwam. Maar nu heb ik mijn rust daarin gevonden. Ik hoef ook niet constant op tv te zijn. Ik wil dit graag voor de rest van mijn leven doen, maar als dat betekent dat ik om de drie jaar een mooie rol mag spelen, dan ben ik daar ook blij mee en vul ik de rest van mijn tijd wel in met andere grote passieprojecten. Ik ben misschien wat volwassener geworden; ik hoef niet meer alles nu onmiddellijk. Op privévlak heb ik ook meer zekerheid – ik ben net getrouwd met de man van mijn dromen, ik word omringd door mensen die ik graag zie, ik woon graag waar ik woon. Ik heb dus wel vertrouwen dat ik altijd op mijn pootjes terecht zal komen.”
Atelier Feryn bestaat inmiddels tien jaar, maar een maand na de oprichting verloren jij en je zussen jullie moeder. Morgen is dat exact tien jaar geleden. Hoe ga jij zo’n dag tegemoet?
“Ik ben daar wel wat zenuwachtig voor. Het is toch iets geks, zo’n mijlpaal. Toen het een jaar geleden was, voelde het alsof ik precies minder recht had op het verdriet voor de tweede ronde – als je begrijpt wat ik bedoel. Nu weer. Morgen is het tien jaar geleden. Dat klinkt als een eeuwigheid, maar in mijn hoofd was mijn mama er gisteren nog bij. Toch is er zoveel gebeurd waar mama nooit weet van zal hebben: ze heeft Aster nooit gekend, ze weet niet dat ik in Antwerpen woon, ze zal nooit mijn kinderen leren kennen. Ze weet niets over mijn huidige leven, en toch voelt ze nog zo dichtbij.”
Om op een vrolijke noot te eindigen: wat mag ik je voor 2026 toewensen?
(aarzelt even) “Een kindje. Dat mag je me toewensen. Aster en ik zijn heel open geweest over onze kinderwens en ik hoop dat het geluk in 2026 op dat vlak aan onze kant zal staan. Je mag me trouwens ook succesvolle verbouwingen toewensen, want die staan ons ook nog te wachten.”
Bij dezen hoop ik dat al je wensen uitkomen!
‘Single Bells’, van maandag tot en met donderdag om 20.35 uur bij VTM.
Zondigen
“Waar ik mij aan bezondig? Ik durf al een keer een middelvinger op te steken in het verkeer en veel te veel te toeteren. Maar alleen als ik verkeersagressie meemaak. (lacht) Ik ben op zich heel rustig en hoffelijk in het verkeer, maar ik kan er gewoonweg niet tegen als ik gevaarlijke mensen op de baan zie – chauffeurs die plots voor je schieten of veel te rap rijden. Ik ben zodanig allergisch aan verkeersagressie dat ik zelf agressief word in het verkeer.” (lacht)