Shania Gooris weet hoe het voelt om in de schijnwerpers te lopen; al heel haar leven staat er wel een camera op haar gericht. Misschien daarom dat ze zo ijzig kalm en schijnbaar moeiteloos door ‘Dancing with the Stars’ walst.
Het is klokslag twaalf uur wanneer Shania Gooris het Brasschaatse ontbijt- en lunchrestaurant Noël et Moi binnenkomt. Perfect op tijd voor ons ‘ontbijt’, want Shania – een vat vol spierpijn en blauwe plekken – is nog maar een uurtje eerder opgestaan. Na ons gesprek moet ze als de wiedeweerga weer naar Vilvoorde, voor een nieuwe trainingssessie met haar danspartner. Maar voordat ik haar laat gaan, wil ik eerst weten…
Hoe ziet jouw ideale zondag eruit? Begint die toevallig met uitslapen?
(lacht) “Ja, absoluut. Daarna rustig ontbijten, knuffelen met mijn hondje, wat lezen, afspreken met vrienden. Maar echt ideaal zou zijn: uitslapen en wakker worden op een exotisch eiland, waar ik de hele dag kan zwemmen, in de zon kan zitten en een boek kan lezen op het strand.”
Dat lezen is een belangrijk deel van je leven, niet? Je hebt zelfs een podcast over boeken.
“Zeker. De laatste tijd is het wat moeilijker om veel te lezen. Ik train zeven dagen op zeven. Daarom gebruik ik nu luisterboeken in de auto. Ik ben momenteel bezig aan een true crime-reeks, The Inheritance Games. Dat is niet de betere literatuur, maar prima voor in de auto.”
Waar bezondig je je aan?
(zoekt de klassieke hoofdzonden op op haar telefoon) “Afgunst? Nee, ik gun iedereen alles, nog meer dan ik mezelf iets gun. Jaloezie? Dat is nergens goed voor. Hebzucht ken ik al helemaal niet. Traagheid, ja, daar heb ik wel wat last van. Niet van begrip overigens, maar ik kan heel traag zijn in mijn handelingen. Soms ben ik ook wel wat lui. Vraatzucht? Goh, over het algemeen eet ik vrij gezond, maar als ik ongezond eet, kan ik daarin echt overdrijven. Ik zoek dan al eens graag de extremen op. En wat is de laatste, woede? Af en toe wel eens last van. Mijn broer kan me het bloed onder de nagels vandaan halen, al is hij meestal heel lief voor me. Ik heb ook heel zware road rage, agressie in het verkeer. Ik hou me zelf heel goed aan de verkeersregels, maar dat geldt helaas niet voor iedereen.”
Klungeligheid is blijkbaar geen hoofdzonde, maar wel iets waar je last van hebt, lees ik. Nochtans zie ik je elke zondag pure elegantie uitstralen bij ‘Dancing with the Stars’.
“Ook voor mij, mijn familie en mijn vrienden is dat een enorme verrassing. (lacht) Ik ben echt wel klungelig, ik struikel nog over een vlakke vloer. Met andere woorden: niemand, ook ik niet, had gedacht dat ik het tot de laatste vijf zou schoppen. Ik hoor mensen zeggen dat het mij ogenschijnlijk makkelijk afgaat, maar ik moet toegeven dat ik het echt moeilijk vind. Ik had nog nooit gedanst in heel mijn leven, nu moet ik dat wekelijks voor heel Vlaanderen doen. Maar ik train er keihard voor, en op zondagavond ben ik blij dat ik mijn vooruitgang kan laten zien.”
“Ik gun iedereen alles, nog meer dan ik mezelf iets gun”
Denk je dat je beter kunt doen dan je moeder, die ooit tweede werd?
“Onmogelijk! Het zou al fantastisch zijn om in die finale te mogen staan, maar ik gun het de andere vier even hard. Je ziet: ik heb duidelijk geen winnaarsmentaliteit. Maar ik wil het wel elke week goed doen.”
Je bent vorige week 25 geworden en staat al een heel leven in de schijnwerpers. Nochtans las ik een interview waarin je het over de keerzijde had; dat je het bij sollicitaties bijvoorbeeld moeilijk hebt omdat niemand je serieus neemt.
“Die schijnwerpers zijn een zegen en een vloek, maar het grote publiek ziet enkel de zegen. Eigenlijk wil ik een gewone job doen, maar als werkgevers mijn naam zien staan, nemen ze me niet serieus. Dat is ook een reden waarom ik nu meedoe aan Dancing with the Stars: ik wil laten zien dat ik een volwassen vrouw ben en niet meer het kleine meisje dat ze kennen van De Pfaffs. Dus werkgevers, als ik kom solliciteren: neem me a.u.b. serieus. Want als Dancing erop zit, ga ik weer op zoek naar een job. Ik moet misschien dubbel zo hard zoeken als iemand anders, maar dat vind ik niet erg. Ik wil werken voor wat ik wil.”
Het lijkt wel de omgekeerde wereld: jij zit in de showbizz en wil een gewone job, de meeste mensen zouden de omgekeerde richting uit willen.
“Dat weet ik. Maar ik wil gewoon doen wat ik graag doe, en als dat in de media kan, prima. Is het erbuiten? Ook goed. Ik wil gewoon een eerlijke kans. Ik denk ook niet dat ik gemaakt ben om zo lang in de schijnwerpers te staan. Ik zoek het in ieder geval zelf niet op. Pas wanneer er iets leuks op mijn pad komt – zoals Dancing with the Stars – zal ik daarop ingaan.”
Heb je het gevoel dat je onderschat wordt?
“Absoluut, maar dat is oké, daar lig ik niet wakker van. Behalve als ze mij behandelen als een kind. Ik heb trouwens liever dat ze me onderschatten dan overschatten. Ik vind het niet erg om onverwachts in de top vijf van Dancing with the Stars te staan. Dat is een fijner gevoel dan dat mensen te hoge verwachtingen van me hebben.”
‘Dancing with the Stars’, elke zondagavond om 19.55 uur bij VTM.
De bucketlist van Shania
“Dankzij Expeditie Gooris heb ik de laatste jaren op korte tijd heel veel mogen reizen, maar uiteraard staan er nog wat andere bestemmingen op mijn bucketlist. Zo zou ik graag de ABC-eilanden bezoeken, Aruba, Bonaire en Curaçao. Ook de Malediven staan hoog op de verlanglijst. Je ziet: ik heb nu vooral interesse in eilanden met zon, zee en strand. Vroeger was ik meer geïnteresseerd in culturele plekken, maar nu denk ik: laat me maar rustig een boek lezen op het strand. Een safari in Afrika lijkt me ook heel mooi. Misschien dat ik dat ooit met mijn eigen kindjes ga doen.”