Met de fictiereeks ‘Drift’ kampeert ze al enkele weken op plek 1 in de hitlijst van Streamz, maar vanaf woensdag zal actrice Mona Mina Leon stevige concurrentie krijgen… van zichzelf. In de uitmuntende Streamz Original ‘Holy Sh!t’ speelt ze een juf met het syndroom van Gilles de la Tourette. “Ik ben echt fier op deze reeks, omdat ik weet hoeveel angsten ik heb moeten doorstaan om dit te durven spelen.”
In de krochten van de hippe Antwerpse food market Wolf start mijn gesprek met Mina Mona Leon (30) op ietwat bizarre wijze: met een discussie over haar naam. Dat Leon haar achternaam is, weet ze zeker, maar of haar voornaam Mona Mina is, blijkt niet helemaal duidelijk. Mona zou haar voornaam en Mina haar tweede naam kunnen zijn. “Eigenlijk maakt het me niet zoveel uit”, lacht ze. “Zolang ze me maar Mona Mina noemen. Bovendien past het wel bij me; zelfs mijn naam getuigt van een beetje chaos.”
Normaal gezien begin ik met je ideale zondag, maar ik ben toch wel echt curieus: is het gek om plots met twee fictiereeksen tegelijkertijd – en twee hoofdrollen daarin – in de schijnwerpers te staan?
“Ook dat is typisch: bij mij is altijd alles chaotisch, al kan ik hier niks aan doen. Het is wat vreemd ja. Mijn volgers op Instagram begrijpen er niks van. (lacht) In het begin dacht ik nog: ocharme, ik ben nog maar net begonnen en de kijkers gaan me nu al beu zijn. Maar ik moet me erbij neerleggen.”
Betekent dit jouw grote doorbraak? Je was natuurlijk al te zien in de fictiereeks ‘1985’, maar dat was geen hoofdrol.
“Ik weet het niet. Ik heb geen idee hoe groot het publiek van Streamz is. Daar hou ik me ook niet echt mee bezig. Het is wel prettig om mezelf bij een auditie niet vijf keer te moeten voorstellen.”
Even terug naar je ideale zondag: hoe ziet die eruit?
“Geheel op het gemak. Liefst met de zon erbij en met leuke mensen aan de ontbijttafel – of eerder brunchtafel – om lang mee te tetteren. Op een ideale zondag ben ik op zaterdagavond wel uitgegaan, want dat doe ik graag, maar word ik wakker zonder kater. Want alles is zo’n opgave met een kater – ik word daar heel dom en sloom van.”
Waar bezondig je je aan?
“Moeilijke vraag. Ik denk dat ik op zich wel een lief mens ben. Ik ben zorgzaam naar anderen toe, ik probeer niet te veel te roddelen. Ik kom wel vaak te laat; daar ben ik echt niet fier op. Maar dat heeft met mijn chaotische brein en te optimistisch tijdsbesef te maken. Ik denk nog steeds dat Brussel-Antwerpen maar een half uur rijden is.”
Hoe zit het met ijdelheid?
“Sowieso! Ik weet van mezelf dat ik ijdel ben. Niet dat ik mezelf prachtig vind, maar ik ben wel veel bezig met uiterlijkheden. Ik kan griezelig lang voor de spiegel staan. Ik vind het ook heel leuk om met kleren en make-up bezig te zijn. Terwijl ik op andere dagen geen fuck geef om hoe ik eruitzie. Dan ga ik in witte sokken en sloffen naar de winkel. Zo schizofreen ben ik wel.”
“Ik ben te lang onzeker geweest. Ik heb nu met mezelf een deal gesloten dat ik geen dingen weiger omdat ik er bang voor ben”
Kijk je naar reeksen waar je zelf in meespeelt? Sommige acteurs gruwen daarvan.
“Dat snap ik. Bij bijvoorbeeld 1985 werd ik ook heel ongemakkelijk om mezelf te zien. Nu kan ik dat al iets meer loskoppelen.”
Wat vind je dan van ‘Holy Sh!t?’ Ik heb de eerste vier afleveringen al mogen bekijken en moet toegeven dat ik het zowel hilarisch als hartverwarmend vond, en dat jij werkelijk fantastisch acteert.
“Merci. Het was nochtans niet evident. Ik speel dus iemand met Tourette en heb elke dag op mijn tics moeten oefenen. Het is niet eenvoudig om je lichaam nieuwe gewoontes aan te leren. Ik kon ook de tekst moeilijk onthouden, omdat mijn hersenen in de war leken door die lichamelijke tics. Ik vond het lastig om ze te integreren in mijn spel. Bovendien heb ik ook fysiek pijn geleden, aan nek en schouders. Ik moest die tics wel twaalf uur aan een stuk doen, zestig uur per week. Op vrije dagen kon ik eigenlijk niks meer doen, behalve liggen.”
Heb je er ooit aan getwijfeld om deze rol aan te nemen? Het zou namelijk wat gevoelig kunnen liggen om iemand met zo’n aandoening te spelen.
“Ik heb heel lang moeten nadenken voordat ik ja zei; het is een erg beladen rol en er zijn binnen de sector heel veel verschillende meningen over. Wat ik trouwens wel snap. Er is al een aantal jaar veel te doen over wat een acteur nog mag spelen en wat niet. Dat leverde mij een behoorlijke angst op. Ik was angstig omdat het een moeilijke opdracht was waarbij ik iets nieuws moest leren, maar ook angstig voor de meningen achteraf. Al vond ik het belangrijkste wat Lotte vond, die mij als persoon met Tourette enorm geholpen heeft in mijn spel. De reeks is er gekomen in samenwerking met IkTic-Jetique en Belgian Tourette Syndrome Association; zij vonden het belangrijk dat dit verhaal er kwam om meer bewustzijn rond de aandoening te creëren.”
Je bent als actrice een mooi palmares aan het opbouwen. Hoe ambitieus ben je eigenlijk?
“Zeer! Maar ik ben te lang onzeker geweest, nu nog wel wat. Ik heb nu met mezelf een deal gesloten dat ik geen dingen weiger omdat ik er bang voor ben. Ik doe alles met veel schrik maar ik doe ze tenminste. Ik ben ook heel veel bezig met de dood, wat natuurlijk wat luguber klinkt, maar voor mij de normaalste zaak van de wereld is. Ik ben me heel bewust van mijn tijdelijkheid en wil daardoor altijd de juiste keuzes maken. Mijn deal is: ik laat de angst niet bepalen.”
Op naar Hollywood!
“Dat zou leuk zijn, maar die gigantische bekendheid lijkt me wel vreselijk. Ik woon in Brussel, waar je als Vlaamse acteur weinig last hebt van enige vorm van bekendheid. Maar ik ben dus wel nieuwsgierig naar andere omgevingen. Ik leer ook graag talen. Ik wil in ieder geval alles eens geprobeerd hebben om te weten of het iets voor me is of niet.”
‘Holy Sh!t’, vanaf woensdag 28 mei exclusief op Streamz.