Een countryplaat dus, omdat hij verliefd werd op de ‘wide open road’, en wat de radio’s dan speelden. Op ‘Coming Home’ levert Bettens zijn meest klassieke én misschien beste songs tot nu toe. “Misschien kan ík de brug zijn die country naar Europa brengt.”
“Zo voelde het ook aan. De eerste songs zijn nog voor de pandemie geschreven, en toen al merkte ik dat ik in de auto altijd een countryzender had opstaan en hoe langer hoe meer verliefd werd op die warme Nashvillesound. Country is in de VS erg populair, en zo ging ik beseffen dat er in de muziek nog ruimte was voor echte songs: je kúnt nog verhalen schrijven, en mooie dingen opnemen in een eenvoudige opstelling. Het moet niet altijd overgeproduced zijn, die essentie van songschrijven heeft zijn plek nog in dat genre. En dus voelde ik dat ik zelf een countryplaat moest maken.”
Opmerkelijk: opnieuw omarmt een queer artiest een zogenaamd conservatief genre.
“Ik liet me niet afschrikken door die reputatie. Mijn vrouw zei: ‘Maak je het jezelf nóg moeilijker als 52-jarige transartiest met een countryplaat?’ En een plaat die dan nog eens vooral bestemd is voor de Europese markt, waar dat genre niet eens zo populair is. Maar ik wilde het gewoon doen. Als country hier minder leeft, ben ik graag die brug die het genre naar Europa brengt. En in de VS kan ik met wat geluk een van de eerste transartiesten zijn die een succesvolle countryplaat maak. Dat is het doel.”
Waarom voelt ‘Coming Home’ als thuiskomen?
“Het mag dan geen droom van dertig jaar oud zijn geweest, toch voelt dit alsof het op één of andere manier altijd moest gebeuren. Mijn beste maat, die ook onze drummer is, vertelde me met tranen in de ogen dat dit het mooiste is wat ik al gemaakt heb. Dat horen van iemand die al zo lang met mij speelt, mij zo goed kent, deed deugd.”
Je bent destijds naar Amerika getrokken, en zegt dat je nog liever naar twintig andere staten zou verhuizen binnen dat land, dan terugkeren naar België. Toch heet een song weemoedig ‘500 Miles From Home’.
“In Californië ben ik zo ver weg van mijn ouderlijke huis in Kapellen, maar omgekeerd ben ik daar ook even verwijderd van mijn thuis in de VS. En op tour ben ik weg van alles en iedereen, behalve van mijn bandleden. Het gaat er over hoe ik me overal thuis voel, terwijl ik tegelijkertijd altijd wel van iemand verwijderd ben omdat ik niet op één plek leef. Dat nummer gaat dus vooral over hoe ik heb leren leven in die verschillende werelden. Wat ik nog harder heb gevoeld tijdens de pandemie, toen twee van die drie werelden wegvielen: ik mocht niet toeren, kon niet naar België. Dat voelde vreemd aan.”
Hoe voelt de VS vandaag, na de politieke gekte?
“In mijn dagelijks leven is er geen verschil. Maar het klimaat is beangstigend voor ouders met transkinderen – zeker in de conservatieve staten. Ik voel heel veel verdriet voor jonge mensen die sowieso al kampen met hun gevoelens en hun twijfels. Zelf sta ik sterk in mijn schoenen, en ik heb ook het geluk dat je niet aan me ziet dat ik transgender ben. Toch voelt het zwaarder aan dan ik had verwacht.” (mavs)
‘Coming Home’ is nu uit. Sam Bettens staat op 10 november 2025 in Het Depot in Leuven en op 12 november 2025 in Het Casino in Sint-Niklaas.