Twintig jaar geleden werd hij gedraaid op alle radiozenders, lachte Vlaanderen hem toe, maar zat Tom Helsen zelf diep in de put. Vandaag is hij 49, straalt hij, en brengt hij een nieuwe plaat ‘What’s With The Pinguin’ én een boek ‘Zin om je Tom Helsen’ uit. “Vroeger had ik alles behalve geluk. Nu heb ik rust, goesting en een pinguïn.”
“Voor het eerst in mijn leven maakte ik muziek zonder plan. Ik vergat alles wat ik in 25 jaar geleerd had over singles, radioplugs en releasekalenders. Ik schreef gewoon songs, drieënhalf jaar lang. Dat bleek mijn beste beslissing ooit: zonder druk, zonder verwachtingen. De muziekbusiness trekt je weg van de essentie – muziek maken omdat je dat graag doet. Daar wilde ik naar terug.”
Tegelijkertijd breng je ook een boek uit. Hoe hangen die samen?
“Eigenlijk zijn deze niet met elkaar verbonden. Mijn promodame zei: Je plaat is fantastisch, maar in België is je verhaal belangrijker dan je muziek. (lacht) Als ik mijn plaat in een grot in Afghanistan in mijn onderbroek had opgenomen, zat ik nu in De Afspraak. Dus dacht ik: ik schrijf een boek. Dat was ooit al mijn plan. Ik besloot gewoon: op 19 september verschijnt het ook.”
Je schrijft dat je tien jaar geleden alles had, maar doodongelukkig was. Waar ging het mis?
“Die depressie sluimerde al tien jaar en bereikte toen een hoogtepunt. Ik ben hoogsensitief en als kind daarin niet gehoord of gezien. Dat kan iedereen later doen crashen. Bij mij was het extra lastig omdat ik bekend was – de slechtst mogelijke combinatie. Je zoekt negatieve aandacht en krijgt duizenden meningen over je heen. Nu maakt dat niet meer uit. Ik ben nu 49 en gelukkig, en heb het gevoel dat mijn leven nog moet beginnen.”
Wat wilde je met dat ‘Zin om je Tom Helsen’ vertellen?
“Het is geen handleiding zo word je gelukkig. Het is mijn verhaal: hoe ik van donker naar licht ging, van angst naar liefde. Het is een boek vol wijsheden die ik verzamelde uit 2.500 jaar geschiedenis en toepaste op mijn eigen leven. Als één lezer zich nadien minder slecht voelt, is mijn missie geslaagd.”
En het echte mysterie dan: die pinguïn?
(lacht luid) “Dat is toevallig ontstaan. Ik wou als single She’s Like A Sunday uitbrengen, maar koos last minute voor Rooster. Er was geen videoclip, dus ik dacht: we filmen gewoon wat de repetitieruimte. Op zolder vond ik een pinguïnknuffel van mijn kinderen, die ik achter de drums zette als extra bandlid. De regisseur zei: Laat die pinguïn tot leven komen. Iemand bewoog de knuffel de halve clip, en plots werd die de hoofdrolspeler.”
Je klinkt alsof je vrede hebt gevonden.
“Ja. Je kalmeert met ouder worden en ziet wat belangrijk is. Tien jaar geleden had ik dat nooit gedacht. Nu loop ik soms rond als een kind: Holy shit, je hebt het toch maar gedaan. Gelukkig zijn voelde lang vreemd. Nu voelt alles lichter. Zelfs als de radio mijn singles niet draait: who cares? Ik leef van mijn muziek, en dat is een geschenk.” (mavs)
‘What’s With The Pinguin’ en ‘Zin om je Tom Helsen’ (Manteau) komen allebei uit op 19 september.