Stel je even voor: je telefoon gaat. Een onbekend nummer. Je hart slaat over. Je staart naar het scherm alsof het een tikkende tijdbom is. En, je laat de telefoon gewoon overgaan. Geen paniek: als je geboren bent na 1997, ben je hoogstwaarschijnlijk niet de enige. Welkom in het tijdperk van telefobie, een groeiend fenomeen onder Gen Z.
Telefobie is geen officiële diagnose, maar eerder een modern ongemak: de angst, stress of afkeer die sommigen voelen bij het idee om een telefoongesprek te voeren. En nee, het gaat hier niet om mensen die niet sociaal zijn. Gen Z chat, typt, swipet en streamt zich een weg door het leven. De drempel om live met iemand te praten, zonder emoji-buffer of tijd om na te denken over je antwoord, blijkt voor Gen Z’ers echter behoorlijk hoog.
1. Bellen voelt spannend
Voor Gen Z’ers is digitaal communiceren vooral asynchroon: WhatsApp, Snapchat, e-mail… Je stuurt iets en wacht af. Bellen is direct, onverwacht en vergt improvisatie. Geen tijd om te dubbelchecken of je zin wel professioneel klinkt. Geen gifje om een ongemakkelijke stilte te maskeren. En dat is precies waar het (telefoon)schoentje wringt.
2. Boomer-afdeling
De ironie? Deze generatie is opgegroeid met smartphones in de hand. Maar bellen? Dat is voor velen iets van de Boomer-afdeling. En hoewel dat misschien grappig klinkt, heeft het serieuze gevolgen op de werkvloer. Wat betekent dit immers voor werkgevers (en collega’s)? Denk aan klantenservice, sales, overleg met klanten of partners: nog steeds zijn er talloze situaties waarin een telefoontje efficiënter is dan een ellenlang mailverkeer of appjes. Telefobie kan hier een rem zetten op vlot samenwerken, snel schakelen en klantgericht denken.
3. Wie durft heeft voorsprong
Voor ambitieuze Gen Z’ers betekent dit: wie de telefoon durft op te nemen, heeft plots een voorsprong. Want laten we eerlijk zijn: in een wereld waar steeds minder mensen bellen, valt iemand die het wél kan meteen op. Dus, moeten we allemaal weer ouderwets gaan bellen? Niet per se. De werkplek van vandaag is hybride, inclusief en aanpasbaar. Maar het helpt wél als we begrijpen waar dat ongemak vandaan komt. En als we Gen Z’ers op de werkplek niet wegzetten als onprofessioneel omdat ze liever typen dan praten, maar hen ruimte geven om die vaardigheid rustig op te bouwen. Want laten we eerlijk zijn: soms is één goed telefoongesprek krachtiger dan tien berichten met duimpjes.