Wat leerde Liechtenstein ons voor de match tegen Kazachstan vanavond? Weinig of niets, daar is iedereen het over eens. Maar over een paar namen voor de nabije toekomst (WK 2026) is niet iedereen het eens. Is Seys beter dan Meunier? Is Debast de nieuwe leider achterin? Liever Vanaken dan Tielemans? En zeker vanavond liever De Ketelaere dan Openda, toch?
Alleen maar oorlogen op Anderlecht dezer dagen, er wordt vanavond in het Lotto Park opnieuw gevoetbald. Gaat dat zien, paars-witte fans: topvoetbal! Want vandaag interlandvoetbal: België-Kazachstan, vierde kwalificatiematch voor het WK 2026 voor onze Rode Duivels. En dus luidde de opdracht hier: hun prestaties in Liechtenstein wegen en kijken of ze klaar zijn voor Kazachstan en het komende wereldkampioenschap.
Beginnen we dus niet aan. Want wat valt nu te concluderen uit die 0-6 in Liechtenstein? Een partijtje tussen elf topprofs tegen een ploegje amateurs. FIFA-ranking 8, kortgeleden nog 1, tegen nummertje 204. Over de hele wereld zijn slechts zes landenteams nóg slechter. Maar oké, er zat drive in, er zaten combinaties in, ze slikten geen tegengoal (dat was al lang geleden) en zes in het mandje. Klaar, zegt weinig of niets.
Vanavond thuis tegen de 114de op de FIFA-ranking, dan moet al een en ander duidelijker worden. Of: wat zou Garcia vanavond nog kunnen/moeten bijsturen?
Eindelijk een linksachter
Vooreerst, waar iedereen het over eens is: we hebben met Maxim De Cuyper eindelijk een linksachter! De 24-jarige West-Vlaming heeft er nu al drie gemaakt in drie WK-kwalificatiematchen én hij loopt in de strijd voorop. Het woord leider is al gevallen en dat is zot voor iemand die pas vorig jaar debuteerde.
We spraken Maxim eind vorig jaar over zijn droomjaar 2024: helemaal doorgebroken én kampioen geworden bij Club, debuut én een EK bij de Rode Duivels… Hij eindigde met: “Een nog zotter jaar lijkt moeilijk.” Jawel dus. 2025: achtste finales Champions League, een transfer naar de Premier League én nu ook al een sterretje bij de Rode Duivels. Over zijn debuut vorige zomer zei hij nog: “Ik was wel nerveus, zo tussen al die grote namen.” In zijn Heist prijkt op de hoek van de Bakkerstraat en de Pannenstraat al een grote muurschildering van de Rode Duivel, straks krijgt hij nog de gevel van het stadhuis.
Waar niet iedereen het over eens is: stilaan alle vertrouwen in Zeno Debast achterin. De Brusselaar spraken we dan weer twee jaar geleden. De stijlrijke verdediger debuteerde al op zijn 17de bij Anderlecht en heette een toptalent. Was hij ook, maar de jongeman bleek niet altijd bij de les. Ook buiten het veld, wat zijn liefje studeerde bijvoorbeeld wist hij niet. We weten niet of hij nog bij dat vriendinnetje is, maar hij is twee jaar later dankzij zijn verhuis naar Lissabon een stuk rijper geworden. In Humo afgelopen week: “Een geleidelijke, maar continue lijn naar boven: dat is de bedoeling.” En: “Ik ben nog altijd maar 21. Er is nog ruimte voor verbetering. Alleen: alles op z’n tijd.” Als hij nu ook nog eens kan bevestigen tegen een serieuzer team dan Liechtenstein, is zijn tijd gekomen: achterin leider van de Duivels. Met Theate, robuust zekerheidje, naast hem.
Waar vooral Hein Vanhaezebrouck het mee eens is: hoe verdienstelijk Thomas Meunier donderdag ook was: Joaquin Seys (20) is onze rechtsachter voor de toekomst. Want zowel verdedigend als aanvallend beter dan de Waal, volgende week 34, en dan Castagne. Dóódjammer is het dan ook dat Seys vanavond nu al voor de derde keer op rij door een blessure niet mag debuteren. Maar alles op z’n tijd: op het WK hebben we een vaste rechtsachter.
Gebuisde Openda
Waar dan weer iedereen het over eens is: donderdag alweer een buis voor Openda als vervanger van Lukaku. Al heeft de Luikenaar een groot excuus: de kersverse aanvaller van Juventus is als geen ander een spits die ruimte nodig heeft. Die kan tegen een team dat een muur optrekt, zoals Liechtenstein en waarschijnlijk ook Kazachstan vanavond, niets doen. En dus, monsieur Garcia: vanavond graag eens voluit Charles De Ketelaere. Geen echte spits, maar tegen een defensief blok toch minstens nuttiger. De bondscoach zei gisteren alvast: “Het worden niet dezelfde elf. Het worden de best mogelijke elf.” Et voilà!
“Het worden niet dezelfde elf. Het worden de best mogelijke elf”
Bondscoach Rudi Garcia
En waar iedereen het nog over eens is: Fofana was donderdag op links nog flitsender dan Doku op rechts. De Cuyper-Fofana en Seys-Doku: aan onze flanken moet niet meer worden getwijfeld.
Ten slotte, waar maar weinigen het over eens zullen zijn: ik twijfel nog steeds of aanvoerder Tielemans zo’n zekerheid op het middenveld mag zijn. En niet alleen omdat we eens drie dagen vruchteloos achter zijn gat hebben gelopen in Monaco, maar we zijn nooit een grote fan geweest van Tielemans, ondanks zijn geweldige traptechniek. Want verdedigend is Onana tegen een serieuze tegenstander een veel grotere fysieke kracht en aanvallend vonden we de combinaties van Vanaken met De Bruyne donderdag heel interessant.
Et voilà, onze favoriete elf is bekend. Maar vanavond eerst bevestigen voor een thuispubliek. Bij winst komen ze alweer op of dicht bij de eerste plaats.
Maar zei Kompany in 2006 vlak voor België-Kazachstan, ook op Anderlecht: “We moeten ze wegvegen.” Het werd een smadelijke 0-0. Neen, toch? Alles op z’n tijd!