Chef nieuws Sandra Rosseel: “Eindelijk zie ik ook de kleinste lettertjes weer helder en hoef ik niet langer te gokken wat er nu precies op die verpakking staat”

Goeiemorgen,

Het onvermijdelijke is gebeurd. Het zat er dan ook al langer dan vandaag aan te komen, maar sinds vanmorgen is het ook een realiteit. En nee, ik heb het niet over de voorzittersverkiezingen van Open VLD – terwijl ik deze woorden schrijf moet het ledencongres nog beginnen – maar over… mijn eerste leesbril.

Vorig jaar merkte ik voor het eerst dat het steeds moeilijker werd om kleine lettertjes te lezen, maar ik besloot dat te negeren. Beeldschermwerk lukte nog altijd prima, en bij het boeken lezen hoefde ik gewoon het boek wat verder weg van me te houden, totdat de lettertjes opnieuw duidelijk werden, toch? Dat dat laatste wel wat belachelijk oogt, had ik pas enkele maanden later door, op een etentje met mijn jeugdvriendinnen. In het restaurant zag ik hoe ook zij die menukaart ver weg van zich moesten houden, én hoe eentje haar nek zelfs tot het uiterste moest rekken om genoeg afstand tussen ogen en kaart te verkrijgen. “Jullie dus ook”, zei ik, en ze wisten meteen waar ik het over had. Het spreekt voor zich dat ‘ouder worden’ meteen het thema van de avond werd, waarbij we met zijn allen concludeerden dat we écht nog te jong waren voor een leesbril.

Op het volgende feestje, ergens dit voorjaar, bleek dat D. – altijd al de verstandigste van onze bende – haar gewone bril had ingeruild voor een multifocaal exemplaar én daar heel blij om was. Misschien moet ik ook, dacht ik, maar tussen denken en doen kan soms wat tijd zitten bij mij. Zeker als het betekent dat ik zou moeten toegeven dat ik echt wel ouder aan het worden ben. Maar nu is het dus zo ver: ik zie ook de kleinste lettertjes weer helder, kan opnieuw urenlang lezen zonder dat ik het boek aan de kant hoef te leggen omdat de lettertjes voor mijn ogen dansen of ik kramp in mijn uitgestrekte arm krijg, en ik hoef in de winkel niet langer te gokken wat er nu precies op die verpakking staat. Ik voel me… jong!

En dus voeg ik, veel te laat, maar met veel plezier, die leesbril toe aan het steeds langer wordende lijstje met dingen die ik dit jaar voor het eerst deed, zoals surfen, wakeboarden en deze week nog op de teambuilding een gigantisch hindernissenparcours op het water beklimmen. Het lichaam mag dan wel wat slijtage vertonen, mijn geest wil ik wel jong houden. Of zou het toch gewoon een midlifecrisis zijn?

Maak er, met of zonder leesbril, een fijne zondag van! En weet je niet wat gedaan, dan heb ik nog een tip die perfect bij deze column past: vandaag is het Renovatiezondag. Je leest er alles over in deze krant.

Reageren? sandra.rosseel@roularta.be