“Ik zou het een beetje vervelend kunnen vinden dat hij die moppen nu al dertig jaar herhaalt, maar dat deert me niet”

Radiomaker Sven Ornelis staat elke week stil bij het kleine of het grote nieuws.

Ik was deze week bij twee oude vrienden op bezoek. De oudste ken ik al bijna vijfendertig jaar. Zijn partner een kwarteeuw. Twee heren van stand én op leeftijd die in een onbeduidend maar heerlijk Frans dorpje wonen tussen Toulouse en Bordeaux, waar weinig gebeurt, en waar het dus heerlijk logeren is. Ze hebben een kelder met goede oude wijn en een keuken die ik altijd met heel veel plezier een paar dagen overneem. Ik maak er dan ouderwetse heerlijkheden als lamsbout met gebakken aardappeltjes en een ‘groenteboeket’. En ik bak dan appeltaart naar het recept van mijn liefste mama. Ze eten er trouwens nog erg graag foie gras. Dat mag bij ons eigenlijk niet meer. Maar ja, vloeken mag natuurlijk ook niet. En ik maak al mijn hele leven fouten, dus ik eet die foie gras natuurlijk wel. Verdorie dat smaakt toch lekker, met een goed glas Sauternes uit een fantastisch jaar.

Met de jongste van de twee heren, die toch ook bijna zeventig is, maak ik dan enkele wandelingen en we praten dan over het leven. En hij speelt fantastisch piano, en daar luister ik dan graag naar terwijl de zon binnenvalt. De oudste van de twee vertelt de beste moppen ooit. Ik zou het een beetje vervelend kunnen vinden dat hij die moppen nu al dertig jaar herhaalt, maar dat deert me niet. Ik vind het zalig om ze opnieuw en opnieuw te horen.

Dat de mannen, net als ik, elk jaar een jaar ouder worden, vind ik niet per se erg, ze worden er steeds mooiere mensen door. Maar het heeft me een paar jaar geleden wel doen beslissen dat ik geen enkele kans wil missen om tijd met hen door te brengen, ook al wonen ze duizend kilometer ver. Ze zijn, net zoals mijn ouders, lieve, boeiende mensen, die mij nog veel over het leven blijven leren. Ik hou van jonge mensen rondom mij, ze houden me alert en ze dagen mij uit, ze spreken me plezant tegen, en willen soms ook van mij leren. Maar oude vrienden zijn mij zeker zo dierbaar. Ik heb erg genoten van onze dagen samen. Al is mijn lever nu een foie gras van de wijn en het lekkere eten, mijn leven is ook weer heerlijk verrijkt.