Het humanitaire visum voor het Syrische gezin: Ik weet het niet, maar hoop dat meneer Francken het wel weet

Staatssecretaris Theo Francken (N-VA) moet nu toch een humanitair visum geven aan een Syrisch gezin met twee jonge kinderen uit Aleppo. Dat heeft het Brusselse hof van Beroep gisterenavond beslist. De zaak is zodanig gecompliceerd, dat ik het even niet meer weet. En ik hoop van harte dat meneer Francken het wel weet.

Een ding staat vast: de zaak rond het Syrische gezin blijft de gemoederen beroeren. Na de uitspraak van het Hof van Beroep regent het reacties op sociale media, de ene al wat smaaklozer dan de andere. Na nog maar vijf reacties gelezen te hebben, besef ik meteen dat er heel wat onduidelijkheid heerst over de situatie. Vooral de dwangsom van 4.000 euro per dag stuit de mensen tegen de borst.

reactie-1 reactie-2 reactie-3

Maar dat hallucinante bedrag (dat is opgelegd door de rechtbank) is volgens mij niet de kern van het probleem. Theo Francken wil met deze zaak geen precedent scheppen. Zijn redenering? Als dit gezin een humanitair visum krijgt, zet dat de deur open voor 60 miljoen vluchtelingen. Op het eerst gezicht een begrijpelijke reactie. Voor 60 miljoen vluchtelingen is er in België niet voldoende plaats en geld. Dat weet niet alleen ik, maar ook Theo Francken.
Maar na de procedure voor het verkrijgen van zo’n humanitair visum te hebben bestudeerd, leer ik dat elke aanvraag heel nauwkeurig wordt onderzocht. Is de situatie zodanig ernstig dat de persoon in kwestie geen leefbaar leven meer heeft? Als er 60 miljoen vluchtelingen een aanvraag zouden indienen (wat ik betwijfel aangezien zo’n aanvraag middelen vraagt), dan zal het toch decennia duren vooraleer die 60 miljoen vluchtelingen hier aankomen? Tegen dan is die oorlog hopelijk toch al voorbij? En moeten we echt vrezen voor 60 miljoen aanvragen? Ik weet het niet. Ik hoop dat meneer Francken het wel weet.

 

ALGERIA BELGIAN PRIME MINISTER VISIT SECOND DAYMaar wat mij echt intrigeert, is het feit dat er al zo’n precedenten bestaan. Uit cijfers die werden opgevraagd door CD&V-kamerlid Nahima Lanjri blijkt dat er vorig jaar 843 humanitaire visa werden toegekend, het grootste deel aan Syriërs. Waarin verschillen deze vier Syrische mensen van die honderden andere? Ze wonen tenslotte in Aleppo, dat de laatste maanden hevig wordt gebombardeerd. Is het huis van het gezin (nog) niet gebombardeerd? Zijn ze (nog) geen familieleden kwijtgeraakt in de oorlog? Waarin verschilt hun situatie van hun landgenoten die wel een humanitair visum kregen? Ik weet het niet. Ik hoop dat meneer Francken het wel weet.
Maar dé hamvraag die ik mezelf stel: wat is het alternatief? Op welke manier kan een gezin Europa bereiken, zonder beroep te moeten doen op notoire mensensmokkelaars? Zonder maandenlang vast te zitten aan Turkse of Griekse grens, waar de levensomstandigheden erbarmelijk zijn? Zonder het gevaar te verdrinken in de Middellandse Zee omdat ze in een overvol, gammel bootje zijn gestapt? Ik weet het niet. Ik hoop van harte dat meneer Francken het wel weet.

 

Foto’s: Belga

Reacties: Facebook

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier