Ieper herdenkt voor 105de maal de Wapenstilstand: “Vrede is het enige antwoord”

Gisteren, op 11 november, vonden tal van herdenkingen plaats naar aanleiding van Wapenstilstand, het einde van de Eerste Wereldoorlog. Wij trokken naar Ieper, waar voor de 105de maal de Poppy Parade door de straten trok. “We zijn hier om voor de vrede op te komen.”

1/9

2/9

3/9

4/9

5/9

6/9

7/9

8/9

9/9

1/9

2/9

3/9

4/9

5/9

6/9

7/9

8/9

9/9

(foto’s Christophe De Muynck)

De Poppy Parade is een evenement dat diegenen herdenkt die, zoals premier Alexander De Croo zei, “hun leven hebben gegeven zodat wij vandaag in vrede kunnen leven.” Maar in tijden waarin oorlog alom het nieuws overheerst, “is het niet onredelijk om zich af te vragen welk doel een herdenking als deze dient.” Met deze vraag opende Benoit Mottrie, voorzitter van de Last Post Association, zijn toespraak. Hij gaf zelf het antwoord. “We zijn hier in de eerste plaats om de mensen te gedenken die hun leven hebben opgeofferd voor hun land en voor het onze. Herdenkingen kijken terug naar het verleden, maar geven ook hoop voor de toekomst. Want aan alle oorlogen komen ooit een einde.” Even later staat hij tussen de mensen op de markt en vertelt hij ons: “Hier zijn vertegenwoordigers van alle landen die destijds in deze streek oorlog voerden en nu overeen komen in een verenigd Europa. In vrede samenleven kan dus, en die boodschap trachten we uit te dragen. Vrede is het enige antwoord. Leren van de geschiedenis en proberen naar een betere toekomst te gaan.”

Laten we niet vergeten

In Menenstraat staat Wino Verhoye uit Torhout toe te kijken hoe de internationale troepen voorbij marcheren. Hij tracht er ieder jaar bij te zijn. Hij wil niet horen van de bedenking dat zo’n stoet weinig zin heeft. “Zonder zulke plechtigheden zou het nog erger zijn.” Zijn vrouw, Ria Vandenbroucke knikt instemmend: “Het is een ceremonie die je in ere moet houden. Er zijn tenslotte veel mensen voor ons gesneuveld”, zegt ze.

“Let’s not forget. Laten we niet vergeten”, benadrukt Joan Soontjens uit Landen. Hij is de tel kwijt. “Ik ben hier misschien al vijftien keer geweest. En onze kinderen en kleinkinderen nemen ook deel aan herdenkingen overal te lande. Je kan geen toekomst hebben zonder je verleden te respecteren. Wij vragen ons vaak af wat onze kleinkinderen nog gaan meemaken. En waarom? Voor een paar idioten die op macht uit zijn of die geld willen verdienen door wapens te verkopen.”

Met studenten gekomen

De jonge Vanessa Persud werkt in een Canadese school in Zwitserland en is met haar studenten naar Ieper gekomen. “We zijn er om alle levens te gedenken die hier verloren zijn gegaan. Het is verschrikkelijk dat er elders nog altijd zoveel mensen sneuvelen. Waartoe oorlog allemaal leiden kan, zie je op die eindeloze begraafplaatsen hier en voel je gewoon aan de hele sfeer hier. Ik word er triest van, ik denk aan de mensen in Oekraïne, Israël en Gaza. Het raakt me wat hier gezegd wordt. Wij brengen jonge mensen hier naartoe in de hoop dat ze even stilstaan bij wat oorlog doet, zodat het alvast bij ons niet gebeurt.”

Ieperlinge Syl Degroot is er ieder jaar weer bij als de Poppy Parade optrekt. Volgens haar “voel je hier telkens een speciale verbondenheid tussen de mensen. Zulke plechtigheden wekken een de verdraagzaamheid tussen mensen op. Hopelijk hebben ze ook op een lange termijn een effect.” Haar man Luc Forceville is vooral dankbaar dat wij hier een land wonen waar er vrede heerst: “Daar sta je toch wel even bij stil. Net als het overal oorlog is, is het belangrijk om hen te gedenken aan wie wij de vrede te danken hebben.” Anuja Pradhan, een Nepalese dame die in Antwerpen woont en met enkele landgenoten op post is om er de gesneuvelde Nepalezen te gedenken die destijds deel uitmaakten van de Britse troepen, is niet alleen omwille van het verleden in Ieper. “We zijn hier ook om aan de toekomst te werken,” zegt ze. “We zijn hier om voor de vrede op te komen.”

De kranige Brit James McNamara woont voor de derde keer de Poppy Parade bij. “Waarom zijn er overal oorlogen?” vraagt hij zich luidop af: “Omdat sommige mensen te vaak aan zichzelf denken. Terwijl ze aan de mensheid moeten denken. Alleen aan eigen belangen denken, is destructief. Zo maak je mensen kapot. Mijn familie is eraan kapotgegaan en die van vele anderen.” Zelf is hij hier om te gedenken. “Dat is alles wat we kunnen doen, de doden gedenken. Wij zijn kleine mensjes, meer kunnen we niet doen.” Andy Burcher komt al sinds 1975 uit het Engelse Kent naar de streek van Ieper omdat zijn grootvader er sneuvelde tijdens W.O.I. “Hier moeten we lessen uit trekken. De voornaamste les voor mij is dat wij als burgers moeten stemmen voor de juiste leiders,” zegt hij terwijl we op een groot scherm op de markt kunnen meevolgen hoe Premier De Croo bij de Menenpoort een bloemenkrans neerlegt.